TANONG: dear unkyel batjay, tanong ko lang po - bakit po ba dirty ice cream ang tawag doon sa sorbetes na nilalako sa pilipinas?

SAGOT: "dear gentle reader, kaya dirty ice cream ang tawag doon ay dahil nilalagyan ng kulangot yung dulo ng cone ng mamang sorbetero. well, at least yan ang paliwanag ng mommy ko sa akin nung araw para huwag akong kumain ng dirty ice cream. wa-epek. kumakain pa rin ako. pero siyempre with extra caution - pag malapit na sa dulo ng ice cream cone ay tinatapon ko na ito para di ko makain yung kulangot."

Posted by batjay at 06:37 AM | Permalink | Comments (32)

dear boss roland,

bago ang lahat, hayaan mo munang batiin kita ng isang mapagpalayang magandang tanghali galing dito sa singapore. alam kong medyo busy ka diyan sa iyong lungga pero may gusto lang akong tanungin. ano ba yung "humps" na kinalolokohan ng mga pinoy diyan sa saudi? bago yan sa pandinig ko. ang alam ko nga lang diyan ay yung mga kabayan nating nagpapalagay ng bulitas, pero yang humps na yan eh nakakaintriga. hehehe... parang gusto ko tuloy magpalagay. please enlighten me. yun lang muna sir - kamusta na lang diyan. miss ko na ang mga yosi sessions natin especially now na huminto na ako sa pagsigarillo. ingat na lang diyan sa desyerto.

nagmamahal,
batjay

Continue reading "Mama's got a squeeze box, Daddy never sleeps at night" »

Posted by batjay at 03:10 PM | Permalink | Comments (10)

dear gentle reader, itutuloy ko na yung pagsagot doon sa 2nd question mo: masarap bang mag abroad? hmm... kahapon ko pa iniisip yan eh kaya nga muntik tuloy mauntog yung ulo ko doon sa poste ng bus stop. well, mahirap ang buhay abroad - wala ka sa sariling bansa and out of your comfort zone. tapos mahirap makisama sa umpisa dahil maraming mga cultural at procedural differences, and you need to look beyond this to make your stay worthwhile. isa pa: may mga language barrier at iba ibang sensibilities relating to this. for instance - sa opis namin, ako lang ang hindi intsik. nahihirapan ako at minsan napipikon pag nag iintsikan sila sa harapan ko, lalo na pag sabay sabay kaming kumakain pag lunch. minsan tuloy gusto kong isigaw: "PUTANGINA NAMAN, PAKI PASA NGA ANG KETCHUP!"

Continue reading "A SOUND LIKE SOMEONE TRYING NOT TO MAKE A SOUND" »

Posted by batjay at 12:40 PM | Permalink | Comments (22)

dear uncle batjay,

kamusta na po kayo? sana ay gwapo pa rin po kayo hanggang ngayon. eto na naman ako at mayrong katanungan: balak po kasi ng asawa ko na mag abroad. gusto ko lang pong malaman kung bakit kayo nag abroad? at kung masarap bang mag abroad. iyon lang po unkyel - pwede ko po ba kayong tawagin unkyel?

nagmamahal,
gentle reader

SAGOT NI BATJAY:

dear gentle reader,

ok lang na unkyel ang itawag mo sa akin. yan din ang bansag sa akin ng mga kaibigan kong bading, bukod sa "fafa batjay". maraming salamat sa pagsulat mo ulit. oo, cute pa rin ako. lalo na ngayon at pumapayat na ako. iba talaga ang epekto ng excercise at madalas na pag jakol. actually, gingagaya ko lang naman ang mga kapatid natin sa saudi arabia na ngayon ay nagkakanda bulag na sa sobrang pag mariang palad. tigilan nyo na yan, kabayan! asan na ba ako? ah, ok. sasagutin ko na ang mga katanungan mo...

Continue reading "THAT DARKNESS WAS HIS FAVORITE COLOR" »

Posted by batjay at 12:33 PM | Permalink | Comments (25)

dear uncle batjay,

nagmamahal,
gentle reader

SAGOT NI BATJAY:

dear gentle reader,

maraming salamat sa pagsulat mo sa akin. dati rin akong supot kaya malaki ang maitutulong ko sa iyo. hayaan mong sagutin ko ang mga katanungan mo. ano bang masama sa supot? wala namang masama sa supot. except saksakan ng dami ng kupal nya kung hindi siya maglilinis ng titi araw-araw. in other words, smegmatic.

Continue reading "ITANONG MO KAY BATJAY" »

Posted by batjay at 12:00 PM | Permalink | Comments (41)

ang bagong comic strip ng idol kong kaibigang si dengcoy miel na pinamagatang "McBayan" ay lumabas na sa philippine star. pwede nyo rin mabasa online. si dengcoy ay sikat at respected na artist dito sa singapore. makikita ninyo ang kanyang mga gawa sa kung saan saan - sa editorial ng straits times newspaper, sa mga posters, bus stops, sa mga ads, sa bookstores, etc. one time nga nagulat ako nang makita ko ang drawings niya ang ginawang exterior painting ng isang double decker bus. truly, isang magaling na pinoy na tinitingala rito. may stiff neck na nga ako sa kakatingala eh.

Posted by batjay at 02:10 PM | Permalink | Comments (21)

foreigner: so, where you from?
batjay: philippines

foreigner: ah, filipino. PARE!
batjay: inaanak ko bang anak mo?

foreigner: huh?
batjay: sorry just talking to myself. what's your question?

foreigner: what do you call that gross egg you like to eat?
batjay: betlog

foreigner: no. the one coming from the duck.
batjay: duck betlog

Continue reading "BATJAY'S SNAPPY ANSWERS TO STUPID FOREIGNER'S QUESTIONS, PART 3" »

Posted by batjay at 12:13 PM | Permalink | Comments (42)

nanonood ako ng CNN kagabi at gusto kong maiyak sa tuwa. nanalo ang isang team ng mga domestic helpers na pinay sa prestigious at world famous "dragon boat race" sa hong kong. considering na ang mga sumasali rito ay mga professional boat racers, ang pagka panalo ng mga pinay na ito ay talagang kahanga-hanga. mayron pa ngang pinay doon sa team na hindi marunong lumangoy. hehehe. pati nga si veronica pedrosa ng CNN ay napa sabi ng "i can't help but feel proud, being filipino myself". i love their team name, by the way. they call themselves... "The Bulldog Mabuhay Dragon Boat Team"

the khaleej times online said it best:

"In a city with a snobbish disregard for the migrant workers who clean its homes, the Bulldogs have beaten off prejudice and sexism to earn respect in a sport dominated by monied Western expatriates or hard-bitten Chinese fishermen."

Posted by batjay at 11:56 AM | Permalink | Comments (32)

pagtapos ng isang buwang di pagsusulat dahil sa pag-alaga sa akin, nagbalik na ulit ang asawa kong si jet na mag blog. sabihin na natin na "love your own" pero talagang masarap basahin ang mga entry ni jet. narito na kami sa singapore pero naka housewife and nurse mode pa rin siya hanggang ngayon. kailangan ko pa rin kasi ng pag-alaga dahil di pa healed ang sugat ko. yung mga pictures naman ng aming vacation, including both pre and post appendix rupture ay makikita ninyo sa "jay and jet's summer vacation".

bukas na ang "Manileña.Com" site ni ate sienna. dito, pwede kayong mag download ng mga ginawa niyang mga templates ng libre. magaling na artist ang ninang ko. in fact, siya ang nag design ng site ko. kung gusto ninyong gumanda ang mga websites ninyo ng walang bayad, punta kayo rito.

Continue reading "ANG MGA BINABASA KONG PINOY BLOGS, ET AL" »

Posted by batjay at 12:18 PM | Permalink | Comments (8) | TrackBacks (1)

last entry ko na ito tungkol sa aking ruptured appendix. nagsasawa na ako sa kakakwento eh. pakiramdam ko para akong si eric quizon doon sa "crying ladies" nung paulit ulit niyang kinukwento kung paano namatay ang tatay niya. hehe... oo na. bakya ako, tulad ni AnP. idol ko kasi si hilda koronel simula nang mapanood ko siya sa "kung magarap ka't magising", ang aking all time peborit pinoy film. nakakatawa nga si hilda sa crying ladies bilang isang ex-actress whose claim to fame eh isa siya sa mga inapakan ng mga higante sa pelikulang "darna and the giants". teka muna, asan na ba ako? nawala na... ah. last entry tungkol sa ruptured appendix. ok, tuloy ang kwento.

Continue reading "ESSENCE OF FISH" »

Posted by batjay at 10:00 PM | Permalink | Comments (12)

1. menudo
2. re-fried adobo
3. kesong puti
4. pansit bihon guisado
5. reno liver spread
6. ligo sardines

yang ang mga paborito kong palaman sa hot pandesal.

Continue reading "LABOR IS BITTER BUT SWEET IS THE BREAD WHICH IT BUYS..." »

Posted by batjay at 10:19 PM | Permalink | Comments (15)

maagang maaga akong umalis ng bahay kanina. ang ganda nga, pasikat pa lang ang araw at ang galing ng iba't ibang kulay ng langit. saksak ko ang beatles na CD sa kotsa at lumarga na. dinala ko ang boss ko ngayon sa laguna. tapos diretso kami ng airport pagtapos ng meeting namin. buti na lang rocker din siya at nasasakyan niya ang music ko dahil ang sama ng traffic the whole day. i almost forgot how stressful it is to drive the streets of manila on a rainy friday. boy, what a reality check this day was.

Continue reading "BUKANG LIWAYWAY" »

Posted by batjay at 10:21 PM | Permalink | Comments (17) | TrackBacks (1)

bumabagyo! hehe.. ok na ok dito sa bundok ng antipolo. masarap ang medyo malamig na simoy ng hangin na sinamahan ng makulimlim na panahon. para tuloy gusto kong bumalik sa kama at matulog. pero pupunta ako ng laguna mamayang hapon kaya kailangan nang bumangon. may appointment ako sa isang cliente na gumagawa ng gatas. gatas ng dalagang ina? hehe. gago. infant milk akshuli. makabili na rin tuloy ng kesong puti. alam nyo bang masarap ang prinitong kesong puti sa pandesal? flip nyo lang sa kawali, once over hanggang medyo halos matunaw, tapos hiwain at ipasok na sa pandesal. aytelyu, makakalimutan mong boypren mo pag natikman mo ito.

Continue reading "BAYANG MAGILIW. HANDA, AWIT" »

Posted by batjay at 11:52 AM | Permalink | Comments (19)

habang nanonood ng "american idol" ang misis ko kanina (kunwari di ako nanonood para pa macho epeks. hehe), biglang nagpalabas ng max fried chicken commercial during the break. ito yung tungkol doon sa mag childhood sweetheart na nagsumapaan over a wishbone. naluha ako. miss ko na talaga ang pilipinas. commercial lang ng manok, nasesenti na ako. kung bakit kasi walang TFC dito. makakatanggal sana ito ng pagka homesick. may suspetsa ako... siguro ayaw nilang lagyan dito sa singapore ng filipino channel para hindi magbabad ang mga kababayan nating mga DH sa harap ng TV.

Continue reading "MGA KICKING PINAY AT PAGKALUHA DAHIL SA MANOK" »

Posted by batjay at 09:56 PM | Permalink | Comments (20)

alas dos ng madaling araw ngayon. nagising ako ng wala sa oras, tumatawa ng malakas. napanaginipan ko kasi si na lumapit daw ako sa opisina ni FPJ para humingi ng tulong. kasama ko ang kaibigan kong si raymund. sa panaginip ko, naka-usap namin mismo si "da king". lumapit si raymund para humingi ng pampagamot sa tulo. ako naman humingi ng pampagamot sa allergy ko sa hipon.

doon sa panaginip ko, suot niya yung costume sa pelikulang "ANG PANDAY, part 1" (incidentally, ito ang paborito kong pelikula niya na naging subject pa nga ng movie report sa pilipino class na ginawa ko nung 2nd year high school). i digress. anyway, pagtapos kong ikuwento ang aking suliranin, lumapit si FPJ, inakbayan ako at sinabi na pabulong (in character na parang si flavio, hawak hawak pa ang kanyang itak): "bakit, may allergy ka ba sa hipon?"

i shit you not, this is a true story... nagkatutuo na ata ang bangungot ng bayan google bomb na kumakalat sa internet. or much worse - this is FPJ's revenge. pero teka muna, ano kaya ang kahulugan nito? at saka, bakit wala si susan roces sa panaginip ko?

Continue reading "BANGUNGOT NG BAYAN AND FPJ's REVENGE" »

Posted by batjay at 02:21 AM | Permalink | Comments (13)

ang bulaklak na ito ay may kwento. ito'y galing sa orchid na bigay sa akin ng kapitbahay kong ex-pulis na dating reporting sa isa ring ex-pulis na ngayo'y tumatakbo ng presidente. marami akong tsismis tungkol sa ex-pulis na ito, pero di ko sa inyo ikukwento. i-ping nyo ang site ko at baka mapilitan ako. mwahaha. masipag itong mamulaklak (yung orchid ko ha, hindi yung tumatakbong presidente). almost year round. ang tawag nga pala rito ay phalaenopsis (yung orchid ko ha, hindi yung tumatakbong presidente). ilagay sa parte ng garden na may shade (ayaw niya kasi ng direct sunlight) at kaunting dilig ng tubig. pwede mo na siyang pabayaan.

malapit ko na ulit makita ang mga halaman ko't bulaklak. uwi kasi kami ni jet sa mayo para sa 13th 14th anniversary ng aming kasal. at siyempre, para sa 80th b-day ng mommy ko. isang linggo lang kami pero alam kong sulit ito. miss ko na kasi ang pamilyang naiwan. miss ko na rin ang bahay sa antipolo. miss ko nang matulog sa sariling kama sa sariling kwarto sa sariling tahanan. anim na buwan na pala kaming di nakaka uwi. ang bilis ng panahon.

Posted by batjay at 05:47 PM | Permalink | Comments (21)

the 17th Singapore International Film Festival (which starts today) will be paying tribute to laurice guillen through a retrospective of her films. laurice daw, ang sabi sa news article, is "one of the strongest female directors of the Filipino New Wave" (anong ibig sabihin nitong "New Wave"? Post Brocka Punk?) and "a potent voice for a distinctly female perspective on gender, sexuality and identity". congrats laurice. you make us all proud.

Continue reading "KABABAYAN KO SI LAURICE GUILLEN!" »

Posted by batjay at 12:55 PM | Permalink | Comments (12)

teka muna. taym pers... nabalitaan nyo ba yung elepanteng nakawala sa cubao? may nakakatawang account si direk joey reyes na pinadala sa akin ng pamangkin kong si sara. to read about it in full, click here. tutuo ba ito?

Posted by batjay at 11:31 AM | Permalink | Comments (4)

"di-dit-ditdididit-di-dit-ditdididit" (sound epeks na morse code na ginagamit sa radio news)...TIME CHECK...ang oras sa buong kapuluan: limang minuto, makaraan ang truck ng basura. Ang oras ay hatid sa inyo ng "Ruby Blade Pomade, Ang Pomada ng mga Nag-aahit!"... ding-dong (sound epeks ng time check)...

AATRAS NA SI FPJ AT GMA SA PAGTAKBO SA PRESIDENTE! napag-alaman kanina na dahil sa sobrang pag malasakit ni gma at fpj sa bayan ay nag desisyon na silang di tumakbo itong darating na halalan. ang agreement ay pinirmahan nila kaninang alas singko ng hapon at tinawag ang dokyumento na "covenant of hopeful dreamers". inaasahan ding umatras sa pagtakbo lahat ng mga nakalinyang mga senador sa kani-kanilang mga partido. kapuna puna rin si senator mirriam santiago na nagsabing hihiwalayan na nya ang kanyang asawa, papasok na sa kumbento at magmo mongha. kasama niya sa balaking ito si senators john osmena at ping lacson. sinabi rin ni tito sotto during the press conference afterwards na babalik na lang daw siya sa "eat bulaga". napag alaman din na gagawa na lang daw si fpj ng horror movie na pinamagatang "bangungot ng bayan".

sa isa pang mahalagang balita: isang filipino ang nakaimbento ng kotse na tatakbo sa pamamagitan ng pag gamit ng patis, imbis na gasolina. dahil sa balitang ito, napag alaman na babawasan na raw ng OPEC cartel (Organization of Patis Exporting Clowntries) ang production ng paborito nating sawsawan.

sa parating na pagbawas ng production, nakikita ng ating mga ekonomista ang pagtaas sa presyo ng patis. "paano na ang aming sinigang?" - yan ang tanong ni FEJODAP president Zeny Maranan. hindi na siguro maiiwasan pa ang darating na protest rallies. nakahanda na ang lahat itong darating na lunes para sa "Pambasang Welga ng Bayang Inaalat".

Posted by batjay at 11:10 PM | Permalink | Comments (12)

alam ko marami akong mga bastos na salitang ginagamit at kung ano-anong mga katarantaduhan ang mga kinukwento ko pero: kung sino man yung nagpunta sa google, nag search ng "mga kwento ng nagtataeng ballpen", at nakarating sa site ko eh - "mabuhay ka, kaibigan!" - mas sira ulo ka pa sa akin. hehe.

ak-shu-li, ok itong title ng pelikulang pinoy: "Mga Kwento ng Nagtataeng Ballpen"

Continue reading "MAGANDANG TITLE PARA SA MGA PELIKULANG PINOY" »

Posted by batjay at 02:13 PM | Permalink | Comments (26)

imbes na nakatanga ka diyan sa harap ng monitor at nangungulangot, puntahan nyo na lang itong mga websites na masarap basahin. teka, maka digress nga muna at may naalala ako: huwag kayong mangungulangot sa harap ng computer, lalo na pag gumagamit kayo ng trackball. magbabara yung dumi ng ilong ninyo doon sa loob ng trackball at babagal ang pag-drag ng inyong pointer. maari pang mag corrode yung keyboard.

hokey, here's my current 'masarap basahin' list:

My Life... A Cup of Deja Brew. unahin ko nang mylab ko. this is the site of my wife jet, my original all time best idol. simula pa lang kaming magkakilala (15 or so years ago), sinabi ko na sa kanya na magaling siyang magsulat. her site proves that it is indeed so true. i can never write as good as her. read about the typical life of a pinay housewife in singapore.

Pansitan ni Ate Sienna. ang pinakauna naming nakilalang pinoy blogger and a dear friend. si ate sienna ang siya ring gumawa ng website namin ni jet. nakakatawa ang mga entry niya at pinoy na pinoy ang dating. natutulog na halos sa kanyang...

Pansitan.net, my favorite blogging community where you'll find jim paredes and ate sienna's other super friends tulad nina papa rodge, mariacelia, JaH at ayeza. one site may not be to your liking, but collectively, nakaka-aliw, dahil masaya silang nag-uusap at nag i-interact lahat (as a community should be).

A Taste Of Africa. bakit ko naging idol si ibet? di ko kasi kaya ang ginawa niya. would you leave your husband and daughter to work among the poorest of the poor in africa? this is a great read on the life of a gutsy pinay in somaliland, a non-country in the horn of africa. read this blog and be inspired.

Short*Poetry. ang world class poet ng UP. she produces really good short poems that always makes me smile sa sobrang ganda, gusto kong maihe touches the soul. proves to us that a few words can move the heart.

Renaissance Girl. blog site ng idol kong ate mona. her site is a lesson sa bloggers na may problema dahil walang mga bumibisita - keep your entries short and write beautiful funny stories. tall order but she succeeds magnificently, as i keep coming back for more.

The Prada Mama Chronicles. Prada Mama is a former newsbabe turned domestic goddess. my perskasin, dahil siya ang asawa ng aking showbiz pinsan na si lapu-lapu. read what's it like living in the suburbs of modesto, california.

working mom. ano bang tagalog sa tigreng babae? sagot: AnP! ang sarap basahin ng mga kwento ni AnP tungkol sa buhay nilang mag-anak sa germany. kaya lang, magkakaroon kayo ng tendency na kurutin ang inyong monitor dahil sa kakyutan ng mga litrato ng kanyang anak.

Click Mo Mukha Mo! A Pinoy Blog About Nothing. isa pa ring model ng "how a blog should be". it's the content, stupid. siyempre, hindi rin nakakasakit na magaling magsulat si markmongmukhamo.

PARALLEL UNIVERSES. ang blog site ng dr. emer - he is the only doctor blogger (blogger doctor? which is which?) that i know of. di lang tungkol sa medicine ang sinusulat niya at masarap ding basahin. isang linggo ko na siyang gustong tanungin kung ano ang gamot sa tulo.

durgaspeak. dahil sa kanyang kakaibang sense of humor, ang site ni jop ay isa sa mga bagong favorite reads namin ni jet. alam nyo ba yung pinoy na kasabihan na "simple lang pero rock"? yan ang dating ni jop. pinoy na pinoy magsulat at isa sa mga parati kong binabalik balikan. pag binabasa ko ang mga sinulat nya, para akong nakikinig sa mga kaibigan kong nagkukwento sa akin.

hawhaw dekarabaw. sinabi ko na ito sa kanya - ang site ni ibalik is probably the best photoblog ever. siya rin ang host ng pinoy blog community na dekarabaw.com. makabayan kahit nasa estados unidos at tunay na pinoy.

Memento. "If a picture paints a thousand, then why can't I paint yowowowowowow", sabi nga sa kanta ng bread. isa pang peborit na photoblog. akshuli, dalawa lang sila ni ibalik na peborit ko.

Now What, Cat. ang peborit blog ni Manuel L. Quezon Trilogy na aking bagong peborit din. di lang dahil sa na special mention ako sa isa niyang entry, kundi dahil talagang magaling siyang magsulat. punta kayo rito sa nakakatawa pero may laman na site ng bago kong idol.

A Filipino Food, Cooking & Recipes Blog. cooking site ni sassy lawyer, the radical chef. isa rin sa mga bago kong idol. one of these days, mag-aaral akong magluto using her recipes. punta kayo rito, mga ginang ng tahanan at mapapa sigaw kayo ng "cooking ng ina nyo".

Kiwipinay ~ Life of a Filipina Down Under. mga kwento ng isang pinay sa new zealand. medyo prolific si ateng ko na mag post kaya dapat parati kang pumunta sa site niya para up to date ka. sa pilipino rin siya nagsusulat kadalasan, at, masarap basahin ang kanyang mga minsan nakakatawa, minsan nakakaiyak na gulong ng palad na buhay.

Da Two. ito ang site ni gretch. pero actually, tungkol ito sa dalawa niyang anak na si pancho at maki. kung mahilig kayo sa mga cute at endearing na kuwento ng mga bata, this site is a great read and is indeed "written with love by mom".

Second Thoughts. ang site ni don manuel ay isa ring pagpapatunay na "content is king" and that the "keep it simple, stupid (KISS)" maxim works. kalimutan nyo na yung eye candy style ng pagpapaganda ng site and focus on what really matters. bawasan din yung mga entries that go like this: "wala akong maisulat ngayon eh. kaya gusto kong ikuwento ang aking boring day...etc. etc."

diS pinOy gOt suM iSsuEs. ang blog site that confirms na tama ang desisyon kong magsulat sa pilipino. di ko alam kung bakit ako naaaliw sa kanya pero naaaliw talaga ako. kung sino ka man kaibigan, alam ko di mo ito sinasadya pero maraming salamat sa saya at katatawan na binigay mo sa akin. you really gave me some issues where there once were none. MABUHAY!

to be continous continue containyou tangnang spelling ko talaga, dyslexic: ITUTULOY...

Posted by batjay at 09:58 AM | Permalink | Comments (0)

nagpunta ako kanina sa philippine embassy. bilibitornot, eto ang aking first time na bumisita rito after close to three years of living here. pero kung sabagay, yung mga pinsan ko nga dalaga't binata na yung mga anak, di pa nakakapunta sa embassy natin sa america kahit minsan. napuno na kasi yung passport ko at kailangan nang palitan ng bago. may trip ako next month after the holy week break sa japan, korea, china. three countries, three visas. hirap din ng pinoy minsan, you have to get visas to almost all the countries save for the ASEAN members.

mabait at efficient naman ang staff ng embassy natin sa singapore. wala pa akong 20 minutes na nag fill up ng forms, nag pa xerox at nag bayad ($120 ang fee - that's 3,600 pesos. mahal kaayo! hehe). makukuha ko na ito bukas ng alas 4 ng hapon. bilib talaga ako sa bilis nila.

yung embassy natin at nasa number 20 Nassim Road, right beside the japanese embassy. ito'y nasa 2 story bungalow. they have a big yard with tables and a basketball court. akala ko nga mga pinoy din ang mga sekyu. hindi pala, mga bumbay sila pero mababait naman. itinuro pa nga sa akin kung saan ako pwedeng umihi. akala ko nga sa pader, hindi pala. hehe (bawal umehe sa padir. ang mahole, bogbog!)

all in all, happy ako. nakapasyal ako sa embassy natin sa wakas, at may passport na akong bago bukas. aba nag rhyme pa, parang tula.

Posted by batjay at 06:22 PM | Permalink | Comments (0)

eto true story na nangyari nung 1977, grade 4 ako nito: hinuli kami ng pulis dahil nautot ako sa loob ng school bus. nasa harap ako nakaupo at napa-utot habang papalabas kami ng grace park (sa kalookan city) going to EDSA. dahil sa sobrang bahu, nalito yung driver namin. imbis na mag right turn siya sa EDSA going to balitawak ay nag counter flow siya by turning right doon sa lane papuntang monumento.

muntik na nga kaming mag head-on collision doon sa isang JD liner na bus. buti na lang naka-iwas yung driver. ang hindi naiwasan ay ang pulis na nakaabang na sa amin. pinara kami at kinuha ang lisensya ng driver. galit na galit siya sa akin at sinisisi ako sa nangyari. simula noon, di na niya ako pinaupo sa harap ng sasakyan.

Posted by batjay at 12:48 AM | Permalink | Comments (0)

what's the word for feeling melancholic and happy at the same time? umuulan kasi ngayon dito sa singapore at ganoon ang nararamdaman ko. ak-shu-ly, it's been raining non-stop for more than 24 hours. a rare occurence para sa isang (suwerteng) bansa na walang bagyo, lindol at volcano. pag ganitong ma-ulan, naaalala ko na naman ang pilipinas at yung mga masayang growing up years during the 1970's. pag may bagyo at walang pasok, nahihiga lang ako sa kama ng buong araw at nagbabasa o kaya, i "spin the black circle" (naalala nyo pa ba yung mga itim na vinyl disks na yon? di pa naiimbento ang CD nung araw eh). mag di-digress tuloy ako.

nung mga '70s, tuwang tuwa ako sa mga sayawan sa probinsya. kumakaskas pa lang yung karayom sa plaka, tayuan na at halos magtatakbo yung mga lalaki para kumuha ng mga partner nilang dilag. nung time na 'yon, nauso ang dance craze na "salsa" at ang pinakasikat na salsa song ay ang walang kamatayang "El Bimbo" (malamang, dito galing ang kanta ng e-heads na "HULING EL BIMBO"). kinakanta namin ang "el bimbo" nung araw pero dahil spanish, nilalagyan na lang namin ng sariling lyrics: "el bimbo salsador... BIMBO! BIMBO! mahilig mag jakol...BIMBO! BIMBO!"

the word for feeling melancholic and happy at the same time? it's called nostalgia.

Posted by batjay at 11:59 AM | Permalink | Comments (0)

before i "sold out", i worked as an engineer in the philippines. si ulysses yung nasa kaliwa at si ting yung nasa kanan. etong mga taong ito ang mga partners in crime ko for 12 years. simula 1989 hanggang 2001, inikot namin ang buong pilipinas doing projects sa halos lahat ng industria. from the rain forests of mount apo to the stinking industrial plants along the tullahan river. from power plants to breweries, amid erupting volcanoes, land slides, storms and gun toting soldiers. i've seen people fall off cliffs, get electricuted and get run over by pickup trucks all in the line of duty. we didn't do it for the money. we did it because we loved our jobs. we loved the fact that we enjoyed each other's company and that were doing something worthwhile.

one of these days, i will post the pictures taken back to the time when we were still building plants up in the mountains. when on sunday days-off like this, we'd all be huddled in our mess hall, drinking tequila and playing cards, wearing raincoats over jackets because it's so cold and raining so hard and the damn roof is leaking like hell.

Posted by batjay at 04:24 PM | Permalink | Comments (2)

yung editorial ng inquirer kahapon talks about "A top notcher in the recent medical board exams (magna cum laude pa), who decided to be nurse for the money" . sabi nila doon sellout daw ito.

Sellout? PUTANGINA, anong sellout dito? marami akong kaibigang doctor ang nag-aaral ngayon maging nurse para makapunta sa america. some already are nurses, have taken the exams and are now waiting for the telephone call that will tell them it's time to go. these are the best and the brightest doctors i know. gusto lang naman nila kasing magkaroon ng magandang kinabukasan ang mga pamilya nila. here's the choice - earn $60,000 a year (that's 3.3+ million pesos depende sa exchange rate) as a nurse in exchange for the stethoscope, white lab coat, shirt and tie and a residency in a 1st class philippine hospital where you'll get, at the very best: 200,000 pesos a year.

di ako doctor, at saka magna con yelo lang ako (dati, zuma cum galema. hehe). but i also opted to leave the philippines, albeit with a heavy heart, and yes, with a feeling that i was selling out. anong magagawa ko, i needed the money. pagod na rin akong maging marionette, dancing on the string held by my boss' hand. always praying that his generosity would translate into a bonus i could use to pay the bills.

i'm 38 years old. i need to think about my future and the survival of my family. kung sellout ito, so be it. at least hindi ako magnanakaw.

Posted by batjay at 07:50 PM | Permalink | Comments (1)

ang "barik" ay isang malalim na salitang tagalog. ang ibig sabihin nito ay uminom ng alak. pag gusto mong magyayang uminom, pwede mong sabihin ang malambing na: "pare, katang mag-barik!". sa traditional na barikan, siyempre ang masarap inumin ay lambanog ng quezon.

kalimutan nyo na yung mga commercialized na nabibili nyo sa maynila. the best lambanog is home brewed - yung gawa ng mga manginginom ng southern tagalog para sa kanilang personal consumption. kalimutan nyo na rin yung mga timplado ng pasas. the best way to drink lambanog is straight up. samahan mo lang ng chaser na pepsi (the choice of the lambanog generation).

for ambiance (mahal yon!), ganitong gawin nyo... gather 3 or 4 of your friends together, preferably sa isang kubong malapit sa dagat. bago kayo magsimula, maghawak-hawak muna kayo ng kamay. iwagayway ang mga puting panyo at sabay sabay nyong isigaw: "SAKSI!". tapos, kumuha ng shot glass. ilagay ang gallon ng lambanog sa balikat. salin, tagay, inom. salin, tagay, inom... round and round ("like a circle in a spiral, like a wheel within a wheel") hanggang sa maubos ang lambanog or makatulog. whichever comes first. siyempre, yung unang tagay ay ibuhos sa lupa. alay para sa mga yumaong manginginom. finally, mas maganda kung ibahin nyo rin yung mga accent nyo (ala meryl streep) to either batangueno or quezon tagalog (e.g. "Ala eh, ang kanin ay malata eh!").

Posted by batjay at 12:33 PM | Permalink | Comments (2)

eto si tj, anak ng anak ng anak ng mommy ko. pag nasa pilipinas kami at dadalaw, umaga pa lang, naka abang na siya sa gate para sa aming pagdating. naalala ko siya dahil napag-usapan ang mga unforgettable childhood traumatic memories. etong si tj ay may mga peculiar na mga eccentricities na altough endearing ay galing sa mga masamang nangyari sa kanya nung mas bata pa siya.

si tj ay may phobia sa mga yellow na kotse. kahit anong gawin mo, di mo siya mapapasakay sa mga dilaw na sasakyan, kasi nung 2 years old siya, na suka siya sa loob ng isang taxi. hindi mo rin siya mapapapunta sa las pinas. dito kasi papunta yung dilaw na taxi nung masuka siya. ngayon nga, pag gusto mo siyang maiwan sa bahay, sasabihin mo lang sa kanya: "i'm going to las pinas". gaano ka traumatic yung experience na ito sa kanya? very. pag pinakwento mo sa kanya ang buong "yellow taxi" experience niya, bibigyan ka nya ng "blow by blow" account ng buong pangyayari, down to the smallest details. ngayon nga pag pupunta sila sa sm: "mama, you get me a white cab ok. no yellow taxis ever again."

Posted by batjay at 06:52 PM | Permalink | Comments (0)

"kiss! kiss! kiss!" - parating sigaw ng mga pinoy pag may kasal. di ko alam kung kailan ito nagsimula, pero sa barkada namin, ang sinisigaw ay kiss! kiss! kiss! labas ang dila!". pati sa mga kodakan minsan, isisigaw ng photographer: "o smile ha...labas ang dila". kita nyo naman ang resulta (click on pic to enlarge) - mga kagalang-galang na professionals appear as if they are sex starved men. o baka naman talagang, in our heart of hearts, most of us are sex starved men. who knows?

yung nasa kaliwa ay si doctor rico, cardiologist sa st. lukes. katabi niya si kuya bong, negosyante. sumunod si pareng nes, magaling na internal medicine doctor. huwag kayong magtaka kung namumukhaan ninyo si doctor rico. siya ang signature model ng domex na napapanood ninyo sa tv na nagsasabi ng mga katangian ng produktong ito. nagtataka nga kami kung paano naging endorser ng panlinis ng sahig ang isang doctor sa puso.

pero sa tutuo lang, bilib na bilib kami sa domex. bago nga kinunan ito, lumapit si anna banana (ang alalay namin sa antipolo), para ipa autograph yung bote nya ng domex.

Posted by batjay at 10:53 AM | Permalink | Comments (0)

sabi ni ambeth ocampo, asar na asar daw si teodoro agoncillo sa dami ng historical markers na nakakalat sa maynila patungkol kay jose rizal. eh ultimo raw yung inihian ni rizal na pader ay gusto nilang lagyan ng marker. hehe. pag naging sikat na ako - eto ang gusto kong historical marker sa tirahan ko. ak-shu-li, naka-paskil na itong sign sa bahay namin. so, problema ko na lang ngayon ay maging sikat.

anyway, pag pumasok ka sa munting dampa namin sa antipolo, ito ang nakapako sa pader ng main living room. this is my peborit karatula dahil simpleng nakakatawa. more importantly, regalo sa akin ito ni jet.

marami nang pader na nasabitan ang karatulang ito - kung saan saang opisina at kung saan saang project site sa maraming probinsya sa pilpinas. matagal din itong nakapaskil sa aming library. i'm sure in the future it will be moved to another place, another room, another wall... parang kanta sa evita: "So what happens now? Another suitcase in another hall. So what happens now? Take your picture off another wall. Where am I going to?"

Posted by batjay at 11:48 AM | Permalink | Comments (0)

on the extreme left: my beloved teacher, mrs. chaves. siya ang asawa ng high school principal namin and both are very close to my heart. it's funny how time flies. kailan lang eh nagsisimula ka pa lang mag-aral, ngayon ikaw nang nagpapa-aral.

some of the people you see in this picture are still my friends to this day. in fact, they are my dearest and most intimate friends. nagkikita pa rin kami ngayon on a regular basis. magkukumpare, many times over. we still have fun during reunions and tell the same school stories over and over again, much to the dismay of our bored wives.

hulaan nyo kung nasan ako rito? siret... upper most row, 3rd student from the left. ako yung naka bungisngis - i.e. ngiting hanggang tenga na parang nababaliw.

Posted by batjay at 10:14 PM | Permalink | Comments (6)

FPJ TO NPA: Sumuko na kayo.
NPA: Di kami susuko hanggang di mo maispel ang "CEASEFIRE".
FPJ: Tangina ninyo. TULOY ANG GYERA!

Posted by batjay at 09:28 AM | Permalink | Comments (0)

nakakatawa pag ikaw ay OFW overseas. you long for things that are otherwise loathsome under normal circumstances. nami miss mo ang ingay at gulo ng maynila. yung tunog ng arangkada ng mga tricycle at jeepney, yung alikabok at usok. yung ulan at ang kasunod na baha. iba kasi sa atin, nakangisi pa rin ang mga tao kahit nagdedelubyo. masaya kahit walang pera. kaya lang, sa tutuong buhay, di mo makakain ang saya at ngiti kaya kailangan kang mangibang bayan para kumita ng malaki. di ka naman pwedeng mag-nakaw o tumakbo for public office, altough minsan parehas yon.

kanina sa train, may nakasabay akong mga pinay na nurses. papasok sila patunong hospital. di naman ako nagpakilala dahil mahiyain ako. wala lang, tinatabihan ko lang sila dahil gusto kong makarinig ng tagalog. pag baba ko, nagsabi lang ako ng "makikiraan po". napatalon yung isang nurse. siguro nagulat siya dahil nakarinig siya ng pinoy na salita. pwede rin na natakot siya sa boses kong parang galing sa ilalim ng lupa.

Posted by batjay at 10:54 PM | Permalink | Comments (0)

housekeeping: halatang obvious naman kung nakarating kayo rito na lumipat na ang site na ito sa nicanordavid.com. ito yung homepage namin ni jet na kamakailan lang lumipat sa isang mas malaking server. ang kagandahan nito eh naipasok ko na ang aming web album. kaya, sa mga kaibigan at kamag-anak namin na nag request ng mga additional kodakan, punta na lang kayo rito. naroon ang mga litrato natin sa america, pilipinas, singapore at iba-ibang bansang nadalaw namin itong mga nakaraang 3 taon. pati nga yung maskara days ko nung panahon ng SARS ay naron din.

mahilig akong kumuha ng mga litrato ng sunset. isa ito sa maraming mga sunset pictures sa album. alang sunset na maganda sa singapore. ito ang medyo nami miss ko rito. siguro dahil malapit masyado sa equator. either that or masyadong malakas ang mga ilaw dito at pag takipsilim, natatakpan ang iba ibang kulay na dala ng paglubog ng araw.

Posted by batjay at 12:55 AM | Permalink | Comments (0)

ngayon ang bola ng lotto (or toto) dito sa singapore. pinag-uusapan nga ito sa lahat ng mga coffee shops at opisina dahil ang premyo ay 10 million dollars. tumaya nga kami ng mga ka-opisina ko. ang lotto rito ay pitong numero. eh pito rin kami sa opis kaya tig-isa kaming number. ang aming taya: 05, 08, 09, 12, 13, 22, 26... i cross my fingers and legs, sana manalo kami. magkano ba ang tatamaan ko? eto ang computation: 10 million dibaydibay 7 equals 1.43 million dollars, equivalent to 47 million pesoses. PACKINGSHEET!

pag nanalo ako, kukuha ako rito ng tatlong domestic helper. isang intsik, isang malay at isang bumbay. ang itatawag ko sa kanilang tatlo ay "MARIA" (as in mariang-palad?). papahirapan ko sila ng husto. bukod sa regular na pag asikaso nila sa bahay: yung bumbay, taga pedicure/manicure ko. yung malay, taga hugas ng aking pwet. yung intsik ang magpapaligo sa akin.

tapos, tuwing linggo iimbitahin ko ang lahat ng mga kababayan natin dito na mga DH. papupuntahin ko sa bahay para pagsilbihan ng tatlong kumag kong katulong na mariang intsik-bumbay-malay. ok na siguro ito bilang pang ganti sa mga tao ritong mababa ang tingin sa mga pinoy.

Posted by batjay at 02:40 PM | Permalink | Comments (0)

eto na ngayon ang pumalit sa mga "BAWAL UMIHI RITO" signs sa metro manila: mga pink na urinals. tuwang tuwa nga ako nung una ko itong makita. ang galing. tayong mga pinoy lang ang makaka-isip ng ganito. at pink pa ang kulay - with polka dots! hehe. paano ba ito gamitin? simple lang. "no frills", ika nga nila. enter, take cover, pee, leave. yon lang. eto ang procedure:

1. pasok ka through the right side (doon sa may nakalagay na "MA-002"), 2. harap sa kaliwa, 3. buksan ang zipper, 4. ilabas ang pototoy at umihi sa sahig (pagmasdan ang medyo basang sahig sa lower left).

magkakaron kaya ng female urinal? kung ako ang gagawa ng design, lalagyan ko ng mga monkey bars para pwedeng lumambitin. dapat din sigurong lagyan ng pinto para may privacy. teka, masalimuot ang mga design considerations. kailangan pag-isipan itong maigi.

Posted by batjay at 02:30 PM | Permalink | Comments (0)

chaotic kanina sa naia. sa labas pa lang eh ang haba na ng pila. pagkuha pa lang ng pushcart eh life and death struggle na. hehe. sabi sa dyaryo, magbigay ka raw ng extra 30 minutes doon sa normal na three-hour check-in requirement. how true. dumating kami ng 2 and 1/2 hours before the flight eh natapos kami sa processing, 15 minutes before take-off na. pag dating nga namin sa gate ng singapore airlines eh boarding na. di tuloy ako nakabili ng dried mango at ube ice cream na kinalolokohan ng mga singaporeans.

kanina siguro ang pinakamahirap na departure ko sa pilipinas. in the heat of it all, parang gusto mong sumpain ang naia. parang ayaw mo nang bumalik sa pilipinas. hehe. drama lang yon. nung lumamig nang ulo ko, tinanong ko sa sarili ko kung babalik pa ako sa pilipinas kahit na napakihirap sa airport. ang sagot ng aking kunsensya ay isang malakas na: OO, kahit si satanas pang sumalubong sa akin sa airport kasama ang sanlibong bumbay na may anghit, uuwi pa rin ako!

Posted by batjay at 10:41 PM | Permalink | Comments (0)

bukod sa marami na namang nasunugan, natamaan ng mga ligaw na bala at naputukan sa iba't ibang parte ng katawan nung "relatively peaceful" new year ("relatively peaceful" my pwet!), ang pinaka weird na news ay yung napanood ko sa MGB kanina: isang lalaki ang naospital dahil kinagat ng kainuman ang kanyang tenga. ang sabi sa interview eh nag-away daw sila dahil walang pulutan.

Posted by batjay at 01:23 AM | Permalink | Comments (0)

narito ako ngayon sa bahay, nagesesnti. medyo malungkot dahil bilang nang araw namin dito sa pilipinas. sa lunes, lipad na kami pabalik ng singapore. para bigyang dahilan ang pananatili namin doon, iniisip ko na lang na "weathering the storm" lang ito. balang araw dito na talaga kami sa pilipinas for good. sayang, kung patas lang sana ang labanan, di ako aalis. kagabi, kasama ko ang mga barkada ko. pinag-usapan namin ang aming mga collective futures. marami sa kanila ang nag-iisip na ring umalis. the best and the brightest people i know are seriously thinking of moving out. pakingsheet. i've moved out earlier than them. a fact that fills me with guilt sometimes. di ko alam. minsan iniisip ko kasi, swerte ako dahil kumikita ako ng maganda samantalang.... fill in the blanks: a. marami akong kaibigang naghihirap dahil walang opportunities, b. di pa rin nawawala ang poverty sa bayan ko, c. di ko maasikaso ang mga kamag-anak kong maiiwan.

nagkita kami sa aming paboritong "pepetons" sa QC kagabi. mura at masarap na pulutan, malamig na san-mig light at maraming kwento. ito ang mami-miss ko ng lubusan pag alis namin. all the good times with family and friends will, i hope, sustain me when we leave on monday. when we leave... ha! sana marami akong pera para di ko na kailangang umalis. the thought of parting is always difficult especially after a night of excellent tokwa't baboy ang ice cold beer.

Posted by batjay at 11:17 AM | Permalink | Comments (0)

nip, cut, trim and simplify. gardening is so much like life. less is more. the main objective is to reduce the garden to it's simplest form until only the essential remains and a sense of order emerges. however, some plants are born to be wild (like me) so don't forget to let loose a few and let it grow semi-gubat. you don't want your garden to be all organized and proper. that's too boring. did i mention simplify?

read all the gardening books you can find to get a few tips. you'll soon find out however, that experience is the best teacher. some plants will live, others will die (ok ka lang? ganyan talaga ang buhay). those that thrive however will show you the way. a garden is a perpetual work in progress where everything evolves and grows. add new plants from time to time but pay attention to the older ones. especially the ones that you had when you started. these plants are special and more often than not will stay with you till the day you die.

before i forget, don't spend too much time under the family tree. life is so much richer out in the open with the wind at your back and the sun turning your skin into golden brown (like my kutis betlog). did i fail to mention simplify? nip, cut, trim and simplify. gardening is so much like life.

Posted by batjay at 05:16 PM | Permalink | Comments (0)

hot pandesal. masarap talaga ang hot pandesal sa pilipinas. wala nito sa singapore at miss na miss ko talaga ito. pritong kesong puti lang, pandesal at kape, pwede na akong mabuhay.

AM radio stations. miss ko talaga ang balitang pinoy sa DZRH sa umaga. from 6 to 9 am, addict ako sa mga komentaryo at balita nina joe taruc at deo macalma. siyempre di rin ako pahuhuli sa mga showbiz balita at mga bastos na tsismis. oo, magkabaduyan na tayo - AM station junkie ako.

election commedy. kahapon may mga nagparegister na mga kandidato for president. isa ay si ms. salve bush, sabi raw sa kanya ni george bush ay tumakbo siya dahil siya raw ang rightful president. question: nagkita na po ba kayo ni george bush? sagot: hindi pa po, pinahiwatig lang po niya sa akin sa TV. next candidate: pag ako ang na-elect na presidente, lahat ng tao ay sa pilipinas ay magiging 50 thousand pesos ang suweldo. next candidate: anong pangalan mo? N.N.N. po. anong trabaho mo? ako po ay isang messiah.

bastos na dyaryo. nakakabasa na naman ako ng mga burikak xerex at abante bastos na kwento sa mga tabloid paper. "...at ipinasok ni juan ang kanyang matigas at mahabang pedro sa naghihintay na hiyas ng nakapikit na si maria. um. um um, ang sabi ni juan. ay, ay, ay naman ang sigaw ni maria".

Posted by batjay at 02:34 PM | Permalink | Comments (0)

10. miss ko nang magmura pag naiinis ako. di ko masabi ritong "tangingang buhay 'to, OO", pag may problema ako.

9. pag may nagtanong sa akin kung saan ako pupunta, gusto ko nang sabihin yung immortal na "diyan lang, sa tabi-tabi" dahil di pwede dito ang "over there, side-side"

8. gusto ko nang makarinig ng: "good morning sir, ma'am. merry christmas and a happy new year. welcome to jollibee. can i take your order please?" instead of "whatcha WAAANT?"

7. gusto ko nang mag salita na parang seksing kolehiyala pag nagpapa kyut ako. por eksampol: "hoy, you make pa cry cry naman da car!", "you make tusok-tusok da fishball"

6. nagsasawa na rin akong marinig ang mga sumusunod: "i don't friend you"(di na kita bate), "don't play play" (tama na yang laro, magtrabaho ka na), "oh it's so hot-hot lah, walk very long-long" (ang init! ang haba kasi ng nilakad ko), "kana-sai, i cannot tahan" (ayoko na! hindi ko na kaya)

5. nami miss ko nang magtanong sa mga kapitbahay ko ng "anong ulam nyo? pwedeng makikain?"

4. miss ko nang marinig yung "SAMAY BAHAY" ng paulit-ulit na may kasamang kalansing na tansan... "SAMAY BAHAY ANG AMING BATI! MERIKRISMAS NA MALWALHATI!"

3. gusto ko nang magbasa ng mga nakakatawang sign, e.g. "GAGO at SUPOT ang magtapon ng basura dito!"

2. gusto ko nang magsalita ng tagalog to express myself clearly. paano mo sasabihin ito sa english pag nababagalan ka sa takbo ng trabaho: "tangina, tutulog tulog na naman kayo sa pansitan. di naman ako nagmamadali, pero gusto ko ngayon na! kaya tama na yang pakyut, ano ba?" (pakingsheet, i don't want you to sleep in the noodle house. i am not in a hurry but i want it now! stop being cute, what now? lost in translation ang sarcasm at galit not to mention medyo incoherent)

1. ayoko nang makakita nang nangungulangot sa harapan ko, paminsan minsan gusto ko naman ng umiihi sa pader! (still more signs: "BAWAL UMEHE SA PADIR, ANG MAHOLE BOGBOG NA, POTUL TETE PA")

Posted by batjay at 02:23 PM | Permalink | Comments (0)

muli na naman tayong magbalik-tanaw sa mga childhood ala-ala na bigla na lang sumusulpot pag nangungulangot. ito'y pagpapatuloy sa ating radio drama series na pinamagatang “ZEBRA CROSSING BLUES”.

isang umaga, sa isang grade one social studies class, school year 1973:

teacher: "ano ang tawag sa tinatawiran ng mga tao sa kalye na guhit-guhit?"
batjay : "maam, maam. jaywalking! jaywalking!"
teacher: "gago, gusto mong mahuli ka ng pulis."

THE END. ang pagbabalik tanaw na ito ay handog sa inyo ng "RUBY BLADE POMADE. ang pomada ng mga nag-aahit".

Posted by batjay at 01:48 PM | Permalink | Comments (2)

tanong: are you filipino?
sagot: it depends

tanong: what do you do?
sagot: fine, thank you.

tanong: no you don't understand. what's your job?
sagot: ahhh. i used to be a sexy macho dancer, but now i'm just a gigolo.

tanong: all filipinos are good singers. can you sing?
sagot: better than you!

tanong: can you sing "anak"?
sagot: anak ka ng ina mo!

tanong: ni shuo shenme?
sagot: i'm sorry i don't speak chinese

tanong: how is president estrada?
sagot: fine, thank you. still in jail.

tanong: who is fernando poe?
sagot: he is flavio, ang panday

tanong: what's the weather like in the philippines?
sagot: hot

tanong: where is the philippines?
sagot: far away from uranus

tanong: what's the population of the philippines?
sagot: well, there's me and my wife. then there's...

tanong: will i get kidnapped if i go to manila?
sagot: i'll make sure that you do

tanong: are you abu sayyaf?
sagot: you want me to cut your fucking head off?

tanong: is the philippine economy still bad?
sagot: yes, but we smell better than you

white guy: (in a very slow condescending tone) caaaaan yooooou speeeeak eeeeenglish?
sagot: (mimicking prince charles) i say, old chap, is this english enough for you?

white guy: wow, you speak good english!
sagot: so do you

white guy: where'd you learn to speak such good english?
sagot: sesame street

Posted by batjay at 12:04 AM | Permalink | Comments (0)

nung nagtatrabaho pa ako sa pilipinas, marami kaming mga projects where foreigners get involved. eh di siyempre kasama rin namin silang kumain.

one time, ang isa sa mga ulam namin ay dinuguan. nagtanong etong si curious white boy "WHAT IN THE WORLD IS THAT?", pointing to the really thick and very black dinuguan.

"ah that..." , sabi ng isa naming tao na di masyadong marunong mag english, "that, my friend, is a menstruation dish".

Posted by batjay at 10:17 AM | Permalink | Comments (2)

Fernando Poe 4 PRESIDENT
Lucio Tan 4 SENATOR
Ina Raymundo 4 CONGRESSWOMAN
Niño Mulach 4 MAYOR

isulat sa balota: "POE, TAN, INA, NIÑO"

Posted by batjay at 10:06 AM | Permalink | Comments (0)

eto lang masasabi ko sa mga congressman na nagpasimuno ng constitutional crisis sa pilipinas...

TANGINA NYO, mga congressmen congresspigs. KA-PUTA-PUTAHAN NG INA NINYO! mga walang malasakit sa bayan. ang babait ninyo, sana kunin na kayo ni lord.

ang murang yan ay ihinatid sa inyo ng isang OFW dito sa singapore na nagpapakahirap magtrabaho nang marangal upang makaipon ng kaunting pera para muling makabalik sa pilipinas balang araw at mabuhay nang tahimik.

Posted by batjay at 07:10 PM | Permalink | Comments (0)

maganda ang paglakad ko ngayong umaga. masarap kasing maglakad dito sa neighborhood namin pag sabado dahil every weekend, ginugupit ang damo sa buong paligid. amoy na amoy tuloy ang bagong gupit na bermuda grass kanina. napapapikit nga ako, kasi, marami akong naaalala kapag naaamoy ko ito... mostly, i remember my childhood and our garden in antipolo. in that order.

Posted by batjay at 12:13 PM | Permalink | Comments (0)

putangina (censored by my konsensya, hehehe), walang himala!

Posted by batjay at 04:07 PM | Permalink | Comments (0)

Posted by batjay at 10:37 PM | Permalink | Comments (0)

bumisita kanina sa antipolo ang mga mommy ko. kasama niya ang kapatid kong si gigi, si tj, si az at si glenda. dumating rin sina denden at meng, mga classmates ko at sina kuya bong, darlene at lucas. ah, oo nga pala, humabol din sina ate lannie, dennis at axl.

ito ang mommy ko, sister ko si gigi, si tj (ganda ng ngiti), si glenda at ang anak niyang si az. kuha ito sa harap ng bahay namin ni jet sa antipolo. naglambing kasi ang mommy ko na gusto nilang mag swimming sa amin kaya ginawa ko eh ni-rent ko yung clubhouse ng buong araw para naman makapagsaya sila. sinundo ko sila sa novaliches ng umaga at sa amin na sila nag lunch.

nag swimming party kami. despedida ko at celebration na rin sa birthday ng pamangkin kong si denden. si denden ay anak ng ate kong si gigi. sabay si gigi at ang mommy ko na nabuntis kaya halos sabay rin kaming lumabas ni denden sa mundo. actually birthday niya ng august 17, kung kaya mas matanda siya sa akin ng apat na buwan. sabay kaming lumaki, magkaklase rin kami at magkabarkada. eto si az at ako, sa gazebo, sa tabi ng pool ng clubhouse ng subdivision namin.

solo namin ang pool kanina. sarap nga eh. ngayon lang ulit ako nakapag swimming in a long while. karga ko si tj sa gitna ng pool.

eto si tj nangungulit habang nagbababad sa pool. eto ang batang ayaw umahon. kanina, hehehe, para lang umahon siya eh inuto ng lola niya... sinabi eh papalitan na daw ang tubig ng pool at kailangan na ni tj umalis.

inimbita ko rin ang mga classmates ko at dumating ang iba. from left to right: kuya bong, jun alferez, rey opena (ate kiwi, binata ito!), ako, si denden (ang pamangkin kong kabarkada), si raymund at si lucas (na extra pa!). masaya na naman ay kwentuhan namin at siyempre, pinagusapan namin ang mga classmate naming di nagpunta. hehehe. lahat ng mga nasa litrato ay mga kaklase ko since kinder and friends for over 33 years.

si az. gustong gusto ko ang kuhang ito dahil bukod sa guwapo si az, kitang kita sa background yung storm clouds na parating. actually umulan 30 minutes after kinuha ito kanina. kung gusto ninyong malaman kung anong hitsura ko nung baby ako... tingnan nyo na lang ang mukha ni az.

pinalaro namin sa pool sina lucas at tj. enjoy na enjoy nga ang dalawa. lalo na si lucas, nakakapunta na nga sa malalim dala ang kanyang salbabida. kaya eto, tuwang tuwa rin ang tatay niyang si kuya bong. kung si paquito diaz kaya ang gumamit ng salbabida, tatawagin ba itong salbakontrabida? ngye-hehe.

mylab, balik na ako sa singapore bukas. miss na miss na nga kita eh. kaya eto ako, umiinom na lang ng san mig light para mapabilis ang oras. sarap talaga ng malamig ng beer pag nasa pilipinas ka!

Posted by batjay at 10:57 PM | Permalink | Comments (0)

the night honasan launched the '87 coup, nagtatrabaho ako sa rock of manila. graveyard shift ako (10 pm to 2 am) kaya minsan doon ako natutulog. target nila ang rj dahil ito yung radio bandido nung edsa revolution. if you were alive during that time, you probably know na dito nag broadcast sina june keithley.

honasan ang his soldiers started to attack during the early morning. they probably split up somewhere in nagtahan. one group attacked malacanang, and the other group moved towards the sta. mesa area on the way to channel 2 and yours truly, who was on board during that time. for some reason, they decided to bypass the radio station and went directly to quezon city. ang kwento sa akin ng mga sundalo na nagbabantay sa amin eh mga kaibigan raw nila ang mga rebelde at nakiusap raw sila na huwag nang taluhin ang rj. in any case, di nga nila pinatulan ang station and they went elsewhere.

ang tower ng rj ay nasa J&T bldg along r. magsaysay blvd. it was then the highest point in that area. to get there, you had to go up a long spiral staircase. one way up, one way down. no escape for me pag nagkataon. hulaan nyo kung paano iihi ang mga dj doon sa tower? sagot: magpapatugtog sila ng mahabang kanta (eg "stairway to heaven", "in memory of elizabeth reed", etc.) sabay takbo pababa sa cr ng opisina. i digress. anyway, it's a good thing hindi sila umakyat and i shudder at the thought of what might have happened if they did. the 87 coup was the bloodiest of them all.

i ride the bus from school in intramuros to work in sta mesa every night. right after the coup, from the malacanang area to sta. mesa, in almost every block, puro burol at lamay ang makikita mo. maraming mga civilians ang namatay nung 87 coup dahil lahat ng mga bystanders along their path ay pinaputukan nila.

ngayon, hehehe, senador na ang leader nila at akala mo kung sinong siga pa rin ang mga ibang sundalo.

Posted by batjay at 08:34 AM | Permalink | Comments (0)

nasa malacanang kaming magbabarkada nung gabing umalis si marcos. kasama ko si nes, mon, si rey, si kuya bong at si denden. nasa edsa kami nang ibinalita na umalis si makoy at agad kaming pumaroon sa palasyo. dahil maraming tao ay nag park na lang kami sa recto. from there nilakad na lang namin.

mataas ang tensyon nang malapit na sa palasyo ng malacanang. maraming nagtatakbuhan at nagsisigawan. very chaotic talaga. nung malapit na kami sa gate ng malacanang ay may nagpaputok ng M-16... "pak-pa-pa-pak". dapaan lahat at sabay sabay kaming tumakbong paatras. si mon, na nasa hulihan namin, ay biglang napasigaw nang: "aaahh sheeeeet!"

"bakit pare, tinamaan ka ba?", ang sabay sabay naming tanong sa kanya.

"hindi, tangina, yung argyle kong medyas, sumabit sa barb wire at napunit. kakabili ko lang nito eh".

eventually, nakapasok din kami sa palasyo ng malacanang kasama ng libo-libong mga pinoy at (believe it or not) sa harap namin ay isang barangay na ati-atihan, kumpletong costume at instrumento at sumisigaw ng "hala-bira". di ko alam kung saan sila nanggaling. very surreal but it really did sum up the festivity of that evening.

Posted by batjay at 08:23 PM | Permalink | Comments (0)

well, i can confirm that some blog sites are blocked in china, particularly, blogspot. pero iyong interactive-X naman ay hindi blocked. may topak rin ang gobyerno rito. di ba nila alam, pag pinipigil, lalong nang gigigil. di rin naman effective ang blocking dahil, pwede siguro i-bypass ito by hosting your site outside of blogger.com, or better yet, find another blog provider.

isa pang may topak eh yung mga nag coup sa maynila. ang TATANGA talaga ng mga sundalong ito . gagawa lang ng gulo, walang kaplano plano. dapat sa inyo eh, tanggalan ng baril at hamunin ng suntukan. o ano, laban kayo pag walang baril? ha? ha? mga bobo!

Posted by batjay at 10:28 PM | Permalink | Comments (0)

itong past month that i've been travelling, i find myself turning into a news junkie even more. spending all this time in hotel rooms, the only game in town is watching tv or reading or working on my pc. if its tv, kadalasan BBC or CNN. i've been watching too much news that i'm starting to develop opinions about the newscasters themselves. mayron na akong "my favorite accent" at saka "o shit it's him again" o kaya "tanginang badhair day hairdo mo sister". kaya lang itong past two days, medyo nakakadiri ang balita. every 5 minutes they show pictures of 2 dead bodies in every angle imaginable. it's like watching "night of the living dead". kulang na lang, ipakita ang mga bituka at ngala-ngala eh.

speaking of dead bodies, there was a documentary last year about "strange jobs in singapore" and they featured funeral parlor workers. may interview sa imbalsamador at kinwento niya yung ginagawa niya sa mga katawan at pinakita niya yung mga tools na ginagamit niya sa pagtanggal ng mga lamang loob. nung interview niya eh naka barong tagalog siya at may cebuano accent. siyempre pinoy. proudly pinoy. sunod namang kinausap ay yung make-up artist. bading siya mama (accent on the 2nd ma) at pinoy din. dati raw siyang gumugupit ng buhok sa maynila, kaya lang nalugi at nagsara ang parlor kaya nagsapalaran na lang daw siya abroad at ang nakuha niyang trabaho ay make-up artist ng funenaria sa singapore.

kahit saan talaga mayroon kabayan. dito sa hotel ko sa shanghai, yung house band ay pinoy. lahat na lang ng sulok ng mundo mayroong pilipino - from the mundane to the really sensitive (like feeding this guy named "dubya"). i tell you, one day, we will rule the world. we hold the world's collective betlog in our hands. one day, i swear to god... one day, babayagan natin ang mga bwakananginang umaapi sa atin and WE WILL RULE! bwahahahaha (tawang demonyo)!!!

Posted by batjay at 12:14 PM | Permalink | Comments (0)

"at the end of the day"... hehehe. pag naririnig ko itong phrase na ito eh kumukulo ang dugo ko. sobrang overused at tangina talaga, pag naririnig ko ito sa opisina, parang gusto kong mang gulpi. pero pag pinaguusapan ang tahanan eh, eto ang pinaka paborito ko - the end of the day. upo ka lang sa labas ng bahay, samahan mo ng yosi at malamig na iced tea at hintayin ang pagdating ng takipsilim.

Posted by batjay at 01:02 AM | Permalink | Comments (0)

in between davao and cotabato ang mt apo, ang pinakamataas na bundok sa pilipinas. gumawa kami rito ng power plant sa gitna ng gubat. ang emphasis ng plantang ito ay sa environmental compliance at malaki ang ginastos upang ma-minimize ang impact ng planta sa kalikasan. i'm proud to be part of the team that made this possible. mahigit pitong taon na itong tumatakbo na walang problema at patuloy na nagbibigay ng kuryente sa buong isla ng mindanao. ito ang project na ginawa ko na pinaka satisfying.

umuwi ako ngayong linggo upang gawan ng project study ang augmentation ng automation system ng planta. sana matuloy ito para muling makabalik sa langit.

Posted by batjay at 01:01 AM | Permalink | Comments (0)

sina jet, darlene at lani. tatlong itlog o tatlong maria... bahala na kayo. nagsasaya ang tatlong magkapatid sa bahay at nagkakantahan.

Posted by batjay at 01:01 AM | Permalink | Comments (0)

ito na ngayon ang hitsura ng bahay sa antipolo, almost 2 years after lumipat kami sa singapore. malalaki nang mga halaman ko. medyo wild na rin ang ibang mga tanim. ok lang yon siguro. wild rin naman ako. malapit nang mag-sunset nang kinuha itong larawan...my favorite part of the day. sina jet ay nasa loob ng bahay at naghahanda nang hapunan. ako naman ay umiinom ng iced tea at naghahanda nang magdilig.

Posted by batjay at 12:20 AM | Permalink | Comments (0)

kikita ulit kami ng mylab ko bukas. susunduin nya ako sa naia at diretso kaming POEA para ayusin yung papeles ko. putonginamoy, kagagaling ko lang doon 2 weeks ago, balik na naman para pumila. sana may online na lang na processing ng OEC para di na kailangang magpakita pa doon. disadvantage para sa mga OFW ang magtrabaho sa sariling bayan. magtatrabaho ka na nga, sasadya ka pa doon. malaking abala. kunswelo ko lang eh pagtapos ng POEA eh may date kami. hehehe. sarap sarap.

kanina nga pala eh nagkasalubong kami ng tagalinis ng floor namin sa isang corner ng building. isang matabang malay na babae. muntik nang magkapalit ang mga mukha namin eh. sa sobrang bilis nang lakad ko at dahil muntik nang magsalpakan ang mga nguso namin eh nagulat siya. muntik na ngang mahimatay eh. may sinabi siyang malay na salita habang humihingal siyang lumakad na papaalis. di ko naintindihan eh... siguro equivalent niya ng "susmaryosep". either that or "bwakanginamong pinoy ka, ginulat mo ko".

sige na nga aaminin ko na: nagulat din ako. akala ko kasi eh iismakin nya ako sa labi eh - lips to lips na malagkit baga. alam nyo naman eh (ehem), conservative ako at virgin pa sa ilong. teka nga, makapagsalamin. baka nga nagkapalit ang mukha namin. hindi ako makikilala ni jet pag sundo sakin bukas.

Posted by batjay at 09:51 PM | Permalink | Comments (2)

bukas, balik ulit akong manila. pahinga isang araw tapos biyaheng davao. from davao, long drive paakyat ng mt. apo. baba sa davao ng sabado, uwi ng maynila. balik ng singapore ng linggo. pahinga ng isang araw. martes, byaheng sydney. trabaho hanggang sabado, lipad ng perth ng linggo. trabaho sa perth hanggang martes, pahinga ng miyerkoles. conference sa singapore ng huwebes. pahinga isang linggo. lipad ng shanghai ng 24. trabaho hanggang sabado. lipad ng beijing ng linggo. trabaho hanggang martes. uwi ng miyerkoles. by the time na matapos ang trabaho ko, august na.

wala nang sars, welcome back the accidental tourist.

Posted by batjay at 08:23 PM | Permalink | Comments (0)

Ang laki sa layaw,
karaniwa'y hubad,
walang karsonsilyo't
labas ang bayag

sinulat ba ito ni balagtas?

Posted by batjay at 07:19 PM | Permalink | Comments (0)

tj, az, mommy, jay and dante. now dante is a legend in philippine radio. he started punk rock in the philippines and was the long time host of "pinoy rock and rhythm" during the glory days of the rock of manila. his name is howlin' dave and he's my brother.

"HOWLIN' DAVE, winner of the 2001 NU107 Lifetime Acheivement Award" by Cousin Hoagy

Here’s a guy that began his radio career in the light of the Martial Law years. He was the neighbor of my cousin, Johnny in Pasay, near Park Avenue and Libertad. I always got along with him. He was a natural when he began his career at DzRJ in Santa Mesa.

He had one characteristic that makes a good rock jock. He loved music. He ate up everything going on. I remember him bringing me a record of American Country & Western from Nashville, Tennessee and begging to hear it on the air.

Howlin' Dave spent much of the 1970s getting his chops down, announcing style and gaining a taste for PINOY ROCK which was a very important feature of life in Martial Law. When the show, “Pinoy Rock & Rhythm,” was developed by Charlie Brown and Double A. It was mainly about the live Pinoy Rock scenes that thrived in Olongapo City and Manila. Angeles City was still just putas.

At the same time, PUNK started to be played with, “Never Mind the Bullocks,” being the start for me. I shared it with Howlin’ Dave, who in turn pulled out Sioux and the Banshees! He had turned a corner.

Buddy Trinidad, one of our Judges in the NU Rock Awards 2001, is a member of BETRAYED. He told me that Howlin’ Dave was where he listened on Sundays. His show alternated Pinoy cassettes with the latest PUNK! His influence spread. High School student at the time, Francis Reyes (lead guitar of The Dawn), told me it was Howlin’ Dave. Francis in a strange way, carries on the torch of Pinoy rock with hundreds of CD’s from the entire length of the Philippines. Francis Brew needs an entire staff to undertake and catalog and listen to what is a commitment. It will be nice to take a photo of them together.

Check out Page 9 of the NU Rock Awards 2001 (www.nu107.com) on some of the observations of Eric Caruncho of the Philippine Daily Inquirer. His collection of newspaper stories outlines some of the era. His book, “Punks, Poets and Poseurs,” is available at your favorite Pinoy bookstore on line. By the 1980’s, PUNK was it and Martial Law was beginning to get funky and tiring. Tommy Tanchangco produced a series of Annual concerts near the World Trade area on Manila Bay. It was called, “Brave New World.” It was aired on RJ AM 810. Conceived by Howlin’ Dave from his love of the book, “Brave New World,” by Aldous Huxley.

Between Tommy, Dave and the hundreds of bands that they attracted, the musical Concert moved around the rim of Laguna de Bay to Pililla and U.P. Los Banos. Ask anyone from The Jerks and Myrene who influenced them to the music. Pinoy Rock I guess is a generic expression of the times. It was in fact, the BEST YEARS of his life he told me. Maybe it was. But it’s only the 25th Anniversary of PUNK in 2001. A loose Birthday. Angst, energy, and the focus away from not really being Free had infused the scene.

The BNW Concerts ended, Buddy Trinidad recalls, with Howlin’ Dave singing the Paul Anka hit of the teeny bopping Sixties, “My Way.” Not that anyone recalls that version. Frank Sinatra made it his song for years. But The SEX PISTOLS stole the entire song in its straight forward middle of the road manner. It was transformed into a Anthem of PUNK ! Howlin’ Dave ended each show over the 1980-1985 run of BNW. He was backed by whoever was there that night. The Jerks did. Teddy Perez and The Dawn of the day did. Buddy and Betrayed did. I wonder who else? Joey Ramone?

Cousin Hoagy Dec 2001

Posted by batjay at 12:50 PM | Permalink | Comments (0)

si az, pinaglalaruan yung nunal ko sa mukha. hehehe... siguro nakikita niya ang magiging hitsura niya pag siya'y tumanda: yung matang singkit at sutil na ngiti. give me five, tito jay! aray!

yung pagka-sutil, singkit na mata at malalim na boses, minana naming lahat sa daddy ko. naalala ko na naman siya. birthday niya nung june 4 at kung buhay pa siya ngayon ay 81 na siya. marami akong kwento sa daddy ko. maraming mga ala-ala na minsan nagpapasaya sa akin, minsan nama'y magpapa-senti.

minsan, when i clear my throat, i hear my dad's voice coming out of my mouth. sometimes, when i call home and my brother answers, for a split second, i'd be in suspended animation and would almost blurt out: "daddy?". pero, i'd quickly recover because i know it's not him. he's been dead for a long time.

from time to time, i dream of him. vivid dreams of him and me, walking along my garden, sipping a cold SMB, talking about how our lives ended up this way. sa panaginip ko, alam ko patay na siya, pero that wouldn't stop me from having casual coversations with him. pinapanood nyo ba yung "six feet under" (specifically, in episode 6 of the first season, where nate talks to his dead dad about their relationship)? that's exactly what happens when i dream of my dad.

minsan sa panaginip ko tatanungin nya sakin kung anong nangyari... kamusta na ako, how i've been doing. that sort of shit. you see when he died, i was still a struggling guy, just out of school and finding my place in this world. di na niya nakita how i turned out. he never met the man i am now. proud ka ba sakin, daddy? i'm sure you are.

happy father's day, dad. i'd do anything just to spend a day with you. fuck, i'll walk 500 miles, eat bubog and walk a tight rope so we can talk again. i know that it's not possible, so i'll just see you in my dreams.

i miss you, dad. take care...

Posted by batjay at 12:47 PM | Permalink | Comments (0)

from left to right, counter clockwise: si tj, malayo pa lang ako eh nakangiti na. ang bagong dating na si az, sama agad sa akin. sila ang dalawang apo ko. actually mag-pinsan sila. si tj ay anak ni donna. si az ay anak ni david. si david at si donna ay magkapatid. kuya nila si dennis. silang tatlo ay anak ni gigi na kapatid ko. si dennis (kahit pamangkin ko) ay mas matanda sa akin ng 4 na buwan pero sabay kaming lumaki (oo, sabay nabuntis ang mommy at ate ko) at pareho ang aming circle of friends ("i also friend him", hehehe).

si gigi ay panganay kong kapatid (ako ay bunso). kagagaling lang niya sa isang stroke at laking pasalamat namin na siya'y nakarecover. mga ilang araw din siya sa ICU ng heart center at lumabas sa hospital na walang ala-ala. siya yung babaing nasa lower right ng litrato na nakaupo. at oo, nakakakilala na siya. ang mommy ko ay nasa upper right corner. 79 years old na siya at b-day niya nung 31st ng may. mukha ngang blooming ang mommy ko ngayon. siguro na rin ay dahil wala na siyang masyadong problema sa pang araw-araw na gastos. ganito ko sila gustong maalala... nakangiti at umaapaw sa saya.

Posted by batjay at 03:17 PM | Permalink | Comments (0)

ang mga apo namin ni jet... si tj, 3 years old, all around singer dancer, kabisado nang dancing queen. si az, 8 months old, galawgaw, di mapakali. nahulog na sa kama sa sobrang likot, kamukha ko raw nung baby ako.

Posted by batjay at 05:32 PM | Permalink | Comments (0)

nakahiga sa kama sa isang makulimlim at medyo mahangin na umaga dito sa antipolo. ang sarap ng pakiramdam. mamaya, bababa kami para mag tanghalian sa mga mommy ko. tapos balik ulit dito sa taas mamayang late afternoon. itong hapunan naman, magluluto ako ng aking famous inihaw na pork liempo. tapos, bukas ng gabi, babalik na ako sa singapore.

Posted by batjay at 10:28 AM | Permalink | Comments (0)

ibarra: "...iniibig kong kagaya ninyo ang aking bayan. di lamang sapagkat tungkulin ng bawa't tao ang umibig sa bayang maglalaan marahil sa kanya sa huling hantungan... kundi sapagkat utang ko sa kanya at magiging utang ko ang aking kaligayahan!"

elias: "at ako po, sa ganang akin, ay sapagkat utang ko sa kanya ang aking kasawian"

Posted by batjay at 08:45 AM | Permalink | Comments (0)

looking from the perspective of an engineer who covers the asia-pacific region: nakikita ko kung saan pumupunta ang mga negosyo. sa thailand, sa china, sa malaysia, sa indonesia. konti lang dito. ito yung mind boggling... here we are, one of the most skilled, most intelligent, english speaking people in the region and yet we don't get the majority of the business. fucking hilarious if you ask me. kaya heto akong humihiling na sana may maguudyok na magaling na pinoy para mapabilis ang pag-asenso natin sa pilipinas. either that, or in the words of pilosopo tasyo sa noli, magkaroon ng delubyo para anurin ng ulan ang lahat ng madumi sa ating lipunan.

Posted by batjay at 08:44 AM | Permalink | Comments (0)

natapos ang linggong ito, punong puno ng mga meeting sa cliente at mga presentation. kasama ko si henry, ang aking kaupisinang malaysian-chinese. buti siya ang kasama ko dahil di siya maselan sa pagkain. nung lunes ay pinakain ko siya ng balut. walang ka-kurap-kurap niyang isinubo ang itlog. hehehe... gustong gusto rin niya ang sisig natin. at siyempre, ang tuna belly. sinama ko rin siya rito sa bahay at pinatikim ng bihon guisado. buti yon para malaman niya na walang kalasa-lasa ang pansit sa singapore. bumili rin kami ng marang at kinain namin sa aking hardin.

masarap daw ang buhay ko rito, ang sabi niya... may sariling bahay, may garden, nakatira sa bundok, sariwa ang hangin at maganda ang view. isang malakas na "i second the fucking motion!", ang sagot ko.

Posted by batjay at 08:43 AM | Permalink | Comments (0)

nagpakapagod kang magtrabaho sa ibang bansa. bawat araw na lumilipas ay nagdaraang mabilis, tapos gising ka na lang isang umaga, nasa pilipinas ka na. kahapon ng umaga nasa singapore ako, pagkatapos ng pananghalian, nandito na ako sa bahay sa antipolo. parang milagro. isang iglap lang biglang nagbago ang itsura ng mundo ko.

dito kami natulog sa sala ni jet, kagabi. naglatag lang kami ng kutson at nagbaba ng unan. kinaugalian na namin ito nung dito pa kami sa pilipinas nakatira. sina kuya bong, darlene at lucas ang sumundo sa amin. dito na rin sila natulog at pinagamit namin ni jet ang aming bedroom. katabi namin sa higaan si datu, ang aming alagang mini-pinscher.

dumalaw din nga pala sina jun alferez, si edwin narciso at si mon rivera, ang aking mga classmate since kinder (1971) at long time friends. uminom kami ng isang case at kalahating san mig light, ang aming drink of choice since last year. gumawa rin si anna banana ng "menstruation dish" (dinuguan), pansit at sinigang na baka na siyang dinner/pulutan namin. nagpabili rin ako ng andok's liempo ng tatlong beses dahil na-miss ko ang lasa ng inihaw na baboy ng anim na buwan. umuulan kagabi at sa garahe kami nag-inuman.

nagpunta rin sina lolet at ang kanyang mister na si sir bong at kanilang mga anak. sila ang aming mga kapitbahay rito at siyang umaalalay sa bahay namin habang wala kami. dito na rin sila naghapunan.

masaya ang unang araw namin sa pilipinas. binisita ng mga kaibigan at kamag-anak, narito sa aming sariling tahanan at natulog ng mahimbing sa isang malamig at maulan na gabi.

Posted by batjay at 01:16 AM | Permalink | Comments (0)

kung ang gintong palay ay kumakaway, katabi mo ako sa bukid bayan ko...

uwi kami sa pilipinas sa sabado. sa wakas, after 6 months, balik ulit sa bahay, sa masarap na pagkain, sa pamilyang masaya at sa barkada. makakapagsalita na naman ng tuloy tuloy na tagalog. maiintindihan ko na naman ang karamihan ng mga sinasabi ng mga kaharap ko. hehehe.

kaya medyo pagod ako ngayon. double time ako sa pag tapos ng mga trabaho na dapat ay gagawin ko next week. para pag alis ko eh di naman mabibitin ang mga maiiwan sa opisina. as usual, working trip ito. one week lang na puro bisita sa mga cliente. ok lang yon dahil, the mere fact na nasa manila ako eh perk enough for me to do my job well. may dalawang week end naman ako para i-enjoy ang mini-vacation.

ano bang na-miss ko? aso kong si datu, ingay sa loob ng mall, tokwat-baboy, kwentong barbero ni mang boy, menudo ng mommy ko, DZRH sa umaga, tessie ureta at ping lacson (dahil gusto ko silang pag-untugin), efficiency at ngiti ng fastfood crew ng jollibee (mga taga rito kasi eh puro bobo - hehehe. secret lang natin ito ha. pangit ang service sa mga kainan dito eh. kadalasan tanga pa. long story, some other day, ikwento ko), asan na ba ako? ah, oo, jo's lechon manok, amoy ng kinalkal na lupa, shakey's special pizza thin crust with side order na chicken with mojos, tumingin sa kaliwa bago tumawid, jollibee breakfast joy na hotdog, sunsets, special cielo kebab sa persia house west avenue and most of all: iced tea at kape habang nagdidilig ng mga halaman sa garden ko pag gising sa umaga.

putangina with a capital "F", sabik na akong umuwi. ilang tulog na lang. ilang tulog na lang...

Posted by batjay at 09:39 PM | Permalink | Comments (0)

Singapore advises citizens against travel to RP...bwakanginangyan, mayayari pa ata ang pag-uwi namin sa june. typical singapore kiasu mentality... dahil gumaganda ng SARS outlook sa singapore, playing safe na husto. pati pilipinas ay dinamay na.

Posted by batjay at 07:26 PM | Permalink | Comments (0)

FROM THE STRAITS TIMES: Filipino nurse - likely the first foreigner here to die from Sars - died 30 minutes before his father reached the hospital.

THE father of the Filipino male nurse who died of Sars on Wednesday arrived in Tan Tock Seng Hospital (TTSH) 30 minutes too late to see his son alive. The nurses at the intensive care unit had told his 25-year-old son that he was on the way. But by the time the father reached the hospital, his son was dead.

FROM THE PDI: Filipino caregiver dies of SARS in Singapore

A MALE caregiver in Singapore became the third overseas Filipino worker (OFW) to die of SARS-related causes. The Department of Foreign Affairs confirmed Thursday that the 24-year-old nurse identified only by the initials JP died in a Singapore hospital on Wednesday night.

Bakit di nakaalis agad ang ama ng namatay sa Pilipinas? Mahigit dalawang milyong dolyar na courage fund para sa SARS releif, di man lang nagawang papuntahin sa Singapore ang ama para makita ang anak niya for one last time. Bwakang inang yan, Bwakang inang yan.

Posted by batjay at 08:50 AM | Permalink | Comments (0)

first full day ko sa bahay ngayong araw ng linggo. maraming nangyari nitong mga nakaraang araw simula ng dumating kami last friday sa pilipinas. kwento kong lahat...

contrary to popular belief: suwerte para sa flight namin ang friday the 13th. dumating ang eroplano namin sa NAIA ng mga 8:30 PM na walang kasabay. in short, solo namin ang airport at mabilis ang clearing ng immigrations at customs. masaya kaming sinalubong ng malaking litrato ni GMA na "pumupugay sa mga bagong bayani". thank you madam president.

mas-masaya kaming sinalubong (may kiss sabay-hug pa nga!) nina kuya bong, darlene at ng anak nilang si lucas. sa may parking lot, nakita ko kung gaano kami ka-suerte. talagang (sabihin mo ito with an ilocano accent) "bumper to bumper" ang mga sasakyan. apparently maraming flight ang dumating pagkatapos namin.

diretso kami sa bahay nina jet sa novaliches dahil birthday ng mommy niya. nakarating kami mag pasado 11:30 na. dito na rin kami natulog dahil ang lekat na driver na maghahatid sa amin sa antipolo ay tulog na. di tuloy natuloy ang plano ko na matulog sa sarili naming bahay sa gabi ng aming pagdating. pero ok lang, ang importante ay nasa pilipinas na kami.

sabado ng umaga, bago umuwi ay dumaan muna kami sa bahay ng mga mommy ko. kita ko ulit ang mga dear relatives - kamustahan all over, siyempre.

sabado ng tanghali, sa wakas: nakarating na rin sa antipolo, nakapasok na rin sa sariling bahay. nakita na rin ang mahal na alagang aso na si datu at ang kasama namin sa bahay na si anna banana. di nagtagal ay kumain na kami ng lunch at ako'y naligo. birthday kasi ng classmate kong si edwin, kailangan mag-attend ako. ang party niya ay sa valenzuela. medyo mahabang maneho pero ok lang... minsan minsan ko lang naman silang nakikita dahil nasa singapore na nga ako.

ibang klase ang batch namin sa notre dame of manila. karamihan sa amin ay magka-klase na simula pa 1971 (nung kami ay kinder). galing ano? kung tutuusin, ang turingan namin ay mahigit pa sa magkapatid (sa haba ba naman ng pagsasama namin). biro mo 1971-73 kinder-prep, 1973-79 grade 1 to 6, 1979-83 first to fourth year high school. tapos marami rin sa aming batch (around 35 people) ay nag-tuloy ng pag-aaral sa mapua.

next year, 20 years na ang batch 83 namin! 20 years after graduating from high school, nagkikita pa rin kami ng at least once a month... kadalasan ay inuman o kaya golf, minsan inuman at golf! hehehe... so last saturday, just in time sa pag-dating ko eh nagkita-kita ulit kami para sa birthday ni edwin. maraming handa, maraming inumin. pero higit sa lahat, maraming dumating na kaibigan, ka-kopyahan, kainuman at lahat lahat na.

halos lahat ng mga anak ng batch namin ay kami ang mga ninong. kaya lagot ako ngayong pasko! hehehe... mayron pa ngang nakakatawang relasyon: si kuya bong ko eh classmate ko since kinder. napangasawa niya ay si darlene na hipag ko dahil kapatid niya si jet na asawa ko. in short, si bong na classmate ko since 1971, ngayon ay bilas ko na. may anak na sila: si lucas. sila ang mga sumundo sa amin sa airport. paano nagkakilala sina bong at darlene? mahabang istorya pero ang buod ay nagsimula at namuo ang pagmamahalan nila nung kami ay mag-outing sa dakak, zamboanga kasama ang isa pa naming classmate na si raymund at ang kanyang asawa na si marlene. hehehe... magulo bang kwento ko.

natapos ang inuman namin ng mga pasado alas-12 ng hating gabi, kaya pagapang kaming nakarating sa antipolo ng ala-1 ng umaga. medyo lasing ng kaunti, natulog kami ni jet, kasama ang alaga naming si datu sa may salas ng bahay. dito na ako inabutan ng umaga, kasama ng masakit na ulo at isang malaking "over-hang" (kung tawagin ni kaibigan kong si brother willy).

PANGHULI: napansin ko nung kami'y nagkita: iba iba nang naging estado namin sa buhay, iba-iba nang napiling mga hanap-buhhay, iba-iba nang tirahan, iba iba nang nangyari sa aming mga buhay. pero ang nag-uugnay pa rin sa amin ay yung pagkakaibigan na nasimula nung aming kamusmusan. ika nga eh - what binds us together is the strong brotherhood nortured since we were six years old. ito ang isa sa aking tanging yaman, bukod sa aking pamilya: ang aking mga kaibigan.

Posted by batjay at 03:06 AM | Permalink | Comments (0)

handle ko ay "bluejay" - medyo baduy, then freddie coco suggested i change it to "jd transit". hehehe... i was in rj around 1987 when it was still in the j&t bldg at santa mesa. around that time, i was still studying engineering at mapua (4th year).

after school (around 8:30 pm), i'd board a bus in front of the manila city hall and reach j&t around 9:30. i still had 30 minutes to get my cassetes (wala pang cd nung araw) and chat with "the red rooster" who had the 8-10 om slot (sadly, the red rooster died a couple of years ago - a pity, we was a great guy...) i got on board at 10:00 pm and finished at 2:00 AM. afterwards, i had to commute home in a jeep with the rest of the graveyard shift people - drunks, drug addicts, snatchers and hospitality girls.

it was great to work at the tower, especially in the late evenings. you'd see manila by night from up there and it was really beautiful. the city lights and the great music more than paid for my meager "allowance". wala kasi akong suweldo eh... hehehe.

doubleA was the station manager, dante was the chief announcer, there was freddie coco, bob magoo, monster radio's the gaucho (i forgot his name, damn - hehehe).

i spent a semester at rj - they fired me afterwards, hehehe... actually, they changed their format again and they fired everybody except dante.

in that short stint, i lost around 30 pounds becuase of the late nights every night except sunday. not to mention, the school work in the afternoon and evening. my grades started getting bad and it was time to make a career move. i chose engineering and left radio to my dad and brother.

Posted by batjay at 05:54 PM | Permalink | Comments (0)

malapit lang ang tinitirhan namin sa coast line ng singapore - kaya nga west coast ang address ko eh...hehehe. ito ang side na nakaharap sa malaysia - i.e. Joror Bahru or JB. medyo malayo sa gulo ng sabah, kung saan maraming mga bad boys. sa northern tip ng malaysia at indonesia na nakaharap sa southern tip ng pilipinas ay ang pinaka notorious na sea lane sa asia. maraming pirata at mga bandido, sindikato, smugglers, etc. madaling tumawid dito papunta't pabalik ng malaysia, indonesia, philippines. ito ata ang sinasabing "exit through the back door". ang side ng indonesia ay kalimantan ang tawag, saba naman ang tawag ng mga malaysian sa side nila. tapos may maliit na portion ng isla kung saan naroon ang brunei. parating pinupuntahan ng mga brunei beauties na favorite ni egay! hehehe... ano ang tawag sa side ng sabah na pagaari ng pilipinas? 'wasted opportunity' hehehehe... bukod sa maraming muslim doon ay marami ring langis. kaya lahat ng major player sa oil and gas industry ay nandoon - texaco, bp, shell, etc. punta ako doon sa august. hehehe... feeling mel gibson na naman!

tahimik dito ngayon sa opisina. di ko pa alam kung anong status ko. mukha namang OK dahil kinausap ako ng boss ko tungkol sa trip ko sa indonesia at tungkol sa trabaho. baka ibig sabihin nito, may trabaho pa ako! hehehe... pero baka parang kanta ni john fogerty at ng CCR...

Someone told me long ago
There's a calm before the storm
I know, It's been coming for some time
When it's over so they say
It'll rain on a sunny day
I know, Shining down like water

I wanna know, Have you ever seen the rain?
I wanna know, Have you ever seen the rain?
Coming down on a sunny day

july 6 - tuloy na. nabili na ni jet ang ticket nya at nabook na ng opisina ang ticket ko. kita kits tayo sa birthday ni nes. sana makapunta kayong lahat - ito nang chance nyong makaganti sa mga alaska ko...

Posted by batjay at 01:50 PM | Permalink | Comments (0)

si basha anak ni dante at delilah ang lead singer ng "advent call". if you remember during the pinoy rock days at rj, there was a station id from a very young kid's voice that goes: "pinoy rock has got a lot of potential going for it, and i want to contribute to the music when the time comes. but you can start right NOW!" - si basha iyon. ngayon lead singer na gwaping at maraming chicks. si adam din na anak niya may punk na band din na tumutugtog sa nasirang club dredd nung araw. hehehe... nood nga kami ni
egay ng concert nila sa club dredd for adams set, tapos lipat kami sa mayrics for basha's set. all in one night.

mga batang brave new world din. naalala ko tuloy ang BNW era: original manager ng jerks at chaos si dante at parating nasa bahay namin sa pasay sina chikoy pura at tommy tanchangco. bagets pa sila nung time na iyon... pero mabagsik na. twenty years has passed and the jerks are still playing. they were and still are: one of the best bands to perform before a live audience. in band parlance - they are a very tight band. they came out with their first CD 2 years ago, one of my favorites. and my favorite cut:
"kung di man" - love song na medyo reggea na sweet.

nung inoperahan si dante sa ulo (sira ulo kasi eh) many years ago... they did a benefit concert sa Bistro RJ QC to pay for the medical bills and it was a great night of pinoy rock (one of the best concerts i've attended dahil maliit lang na venue at very intimate). nandoon sina banyuhay, sampaguita, pen-pen, the dawn, anak bayan (with the late great edmund fortuno, my idol), binky lampano, tropical depression, and the jerks... sayang, sana we had the foresight to record the concert. the best number ay
nung nag all star cast sina binky, chikoy at si papa dom - kinanta nila yung "reklamo ng reklamo"... which incidentally is in the Jerks CD as well.

pahabol: i was in davao a few years ago for a project at mt. apo. lumabas kami ng hotel ng kasama ko. sa may plaza, nagulat kami dahil may libreng concert... ang kakanta ay si sampaguita at yung baget na banda na walang kwenta (nakalimutan ko na). anyway, pinanood namin yung set ni sampaguita... as always, magaling na showmanship. ang lead guitarist niya ay ang kanyang anak na si cowboy (who incidentally also plays for the ateneo band of apa ongpin, "the blue rats". mga atenista talaga, oo. hmmp! hehehe). anyway, ok na rin si cowboy, gumagaling na. itong si cowboy nga pala ay anak ni sampaguita from nilo santos (who incidentally was the producer of the series of new moon concerts during the late 70's). the new moon concert was the first time sampaguita was introduced to the public and it was probably the time that cowboy was conceived... hehehe. the 2nd new moon concert was where sampaguita first sang "bonggahan", "tao" and "sa diyos lamang". all composed by sampaguita's ex, gary perez. the lead guitaritst of anak bayan, who played back-up for sampaguita. ayan, katakut takut na pinoy rock tsismis ang natutunan nyo sa akin ngayong umaga! hehehe...

Posted by batjay at 10:25 AM | Permalink | Comments (0)

Lifetime Achievement Award for my Brother Dante: NU107 Rock Awards, Introduction Speech...

Here's a guy that began his radio career in the light of the Martial Law years. He was the neighbor of my cousin, Johnny in Pasay, near Park Avenue and Libertad. I always got along with him. He was a natural when he began his career at DzRJ in Santa Mesa.

He had one characteristic that makes a good rock jock. He loved music. He ate up everything going on. I remember him bringing me a record of American Country & Western from Nashville, Tennessee and begging to hear it on the air.

Howlin' Dave spent much of the 1970s getting his chops down, announcing style and gaining a taste for PINOY ROCK which was a very important feature of life in Martial Law. When the show, "Pinoy Rock & Rhythm," was developed by Charlie Brown and Double A. It was mainly about the live Pinoy Rock scenes that thrived in Olongapo City and Manila. Angeles City was still just putas.

At the same time, PUNK started to be played with, "Never Mind the Bullocks," being the start for me. I shared it with Howlin' Dave, who in turn pulled out Sioux and the Banshees! He had turned a corner.

Buddy Trinidad, one of our Judges in the NU Rock Awards 2001, is a member of BETRAYED. He told me that Howlin' Dave was where he listened on Sundays. His show alternated Pinoy cassettes with the latest PUNK! His influence spread. High School student at the time, Francis Reyes (lead guitar of The Dawn), told me it was Howlin' Dave. Francis in a strange way, carries on the torch of Pinoy rock with hundreds of CD's from the entire length of the Philippines. Francis Brew needs an entire staff to undertake and catalog and listen to what is a commitment. It will be nice to take a photo of them together.

Check out Page 9 of the NU Rock Awards 2001 (www.nu107.com) on some of the observations of Eric Caruncho of the Philippine Daily Inquirer. His collection of newspaper stories outlines some of the era. His book, "Punks, Poets and Poseurs," is available at your favorite Pinoy bookstore on line. By the 1980's, PUNK was it and Martial Law was beginning to get funky and tiring. Tommy Tanchangco produced a series of Annual concerts near the World Trade area on Manila Bay. It was called, "Brave New World." It was aired on RJ AM 810. Conceived by Howlin' Dave from his love of the book, "Brave New World," by Aldous Huxley.

Between Tommy, Dave and the hundreds of bands that they attracted, the musical Concert moved around the rim of Laguna de Bay to Pililla and U.P. Los Banos. Ask anyone from The Jerks and Myrene who influenced them to the music. Pinoy Rock I guess is a generic expression of the times. It was in fact, the BEST YEARS of his life he told me.

Maybe it was. But it's only the 25th Anniversary of PUNK in 2001. A loose Birthday. Angst, energy, and the focus away from not really being Free had infused the scene.

The BNW Concerts ended, Buddy Trinidad recalls, with Howlin' Dave singing the Paul Anka hit of the teeny bopping Sixties, "My Way." Not that anyone recalls that version. Frank Sinatra made it his song for years. But The SEX PISTOLS stole the entire song in its straight forward middle of the road manner. It was transformed into a Anthem of PUNK ! Howlin' Dave ended each show over the 1980-1985 run of BNW. He was backed by whoever was there that night. The Jerks did. Teddy Perez and The Dawn of the day did. Buddy and Betrayed did. I wonder who else? Joey Ramone?

Cousin Hoagy Dec 2001

Posted by batjay at 10:41 AM | Permalink | Comments (5)

...1974 brought the first breakup of Juan dela Cruz, although some of the
members kept on touring. Eventually, they all had a dispute with Dodie
Gonzales, their manager, and the brother of Wally. However, Dodie owned the
rights to the name Juan dela Cruz. So Mike and company (essentially the
original band) got Bo Razon back and renamed themselves "T.Tinio", which,
although it sounds like it was meant to be an insult to Wally and Dodie (and
no one believed it wasn't), was actually from a Pampanggo manager they had
had, named Teodoro Tinio, insists Mike to this day.

full story

Posted by batjay at 10:28 AM | Permalink | Comments (0)

i used to go to leyte a lot a few years ago. ormoc in particular because we did the leyte geothermal plant for pnoc. in the early 90's wala pang ferry from cebu to ormoc, kaya via tacloban ang flight ko from manila. we used to go around the city and visit the leyte landing site of mc arthur. nice place.

i loved the trip from ormoc to tacloban dahil maganda ang kalye at maraming nakikita. when they started the cebu ormoc ferries, it was easier to travel to site via cebu. the trip from ormoc to cebu is just 2 hours, faster and safer by water (if you compare it with the 3 hour trip by car from the tacolban airport to ormoc).

byahero din ako - i did a lot of projects in davao, dumaguete, cebu, leyte, bicol, cagayan de oro and a lot of other nameless places blurred by so many trips to unknown sites... minsan sa sobrang dami ng byahe mo, all the places you go start to look the same...

Posted by batjay at 03:55 PM | Permalink | Comments (0)

Humahaba nang listahan ng mga antics ng Beloved Professor Natin sa MIT na si Mr. Sison...para siyang si John Nash, ang bida ng "A Beautiful Mind". Baka may alam pa kayo, dag-dag lang...

1. naglalakad sa corridor na may hila-hilang chalk box na parang laruang kotse
2. paatras maglakad pag pababa sa hagdan dahil baka raw may tululak sa kanya
3. tagilid parati ang parking ng volkswagen beetle nya
4. nagatatago sa ilalim ng lamesa para kunyari walang teacher...pag-tagal siyempre aalis na yung mga studyante, bigla syang lalabas at sisigaw ng: "hahaha nandito ako!"
5. iba ang tinuturo nyang style ng math at kapag subject niya ay pre-requisite ng isang subject, lagot ka.
6. puro sulat ng chalk ang polo barong
7. parating nagsasalitang mag-isa
8. Naninigarillo na nakalabas ang ulo sa bintana dahil no smoking sa loob ng classroom.
9. Nag susulat sa black board pero lumalagpas hangang sa pader.
10.Naging substitute teacher namin siya sa isang subject (physics ata..): at yung unang araw ay inihagis yung bote nang coke na nakalapag sa table sa harap nang klase kasi napakaingay namin nuong pumasok siya. Siempre tahimik lahat.. Tapos iniwan pa yung mga basag na bote pagkatapos nang klase, hindi man lang nilinis. Ginawa ba ni john Nash iyon?
11.nagdi-discuss yung mga babae sa front row biglang sinampal yung isa sabay sigaw " Hindi ako putatero! kung gusto nyong mag-puta dun kayo sa Ermita!".. hagulgol yung babae (matalino pa naman)... ang sama
12.yung grading system nya: kung ilan ang ekis mo, yun ang tama mo.
6 ekis = overpass
5 ekis = pass
4 ekis = underpass
3 ekis = salonpass(sabay tawa na ala Romy Diaz)
13.siya daw si Mel Mathay, head ng MMDA. yung pinakamatalino sa klase, head ng metro aide.
14.sa kanya namin binibigay yung test papers namin na sagot lang ang dapat nakalagay - pag me solution, male. kasi unique yung test ng bawat isa, me row #, seat # & even/odd # na variables. sa umaga yung test, sa gabi mo pa ipapasa - sa hirap...
15. nag-init ng panis na ulam sa Social Science Faculty, takbuhan palabas yung mga profs, hehe

Posted by batjay at 02:50 PM | Permalink | Comments (21)

this is my first christmas out of the country. my first christmas in singapore.

there's not that much christmas cheer really. tumatanda na ako, di ko na na-enjoy ang pasko. parang parehong araw lang ito, katulad ng mga nag-daan ng mga araw - kisap-matang nawala. wow, ang gandang salita "kisap-mata": "blink of an eye"... para bagang isang pa-profound effect to impress gentle reader. hehehe... amazing!

"it's amazing whoop, with the blink of an eye, suddenly it's alright". sabi nga ni aerosmith. ang bilis talaga ng panahon. sana next year na, para pwede nang umuwi at mag-baskasyon.

merry christmas na lang, whatever it still means.

Posted by batjay at 09:46 AM | Permalink | Comments (0)

"bedtime" ang paboritong erotica ng bawat binatang nagkamulat ng dekada 70 and 80. itanong mo sa mga taga inquirer na 35 to 45 years old kung ano ang "bedtime", matatawa sila.

"boy, bili ka na bedtime!" ibubulong sa iyo. medyo patay mali ka, siyempre - "huh, magkano?"

"20 pesos, mura lang. oops huwag mo nang tingnan at baka ma-raid pa tayo"

"o sige, pero kinse lang ang dala ko eh!" sasbihin mo naman sa mama.

"sige na nga..eto o" sabay abot sa iyo ng isang supot na papel.

bedtime: stenciled "porno" stories sold by mysterious men in shades outside the lobby of the cinerama theater. ang trick ay lalakad lakad ka sa labas ng sinehan hanggang may umakbay sa iyo na mama na may dalang bag. the memographed story is a collection of tales very similar to the ones you read in Abante and Bulgar. Siyempre, dadalhin mo ito sa school para pag-pasapasahan ng mga classmates mo. pag balik sa iyo after a month or so, either punit punit or dikit dikit. hehehe...

Posted by batjay at 11:50 AM | Permalink | Comments (0)

i am an OFW, an overseas filipino worker. now, i am part of that "babalik ka rin crowd" you see around christmas time, arriving at the NAIA in droves from all over, gold chain around their necks, in jeans and maong jacket, ray-ban shades, goatee, and baseball cap, pababa pa lang ang eroplano kinukuha na ang hand carry luggage at nag papalakpakan na't handang halikan ang lupa pagka landing!

Posted by batjay at 04:32 PM | Permalink | Comments (0)

speaking of driving - one of the best driving experience in the philippines is a trip to Lucban Quezon from Antipolo via the Rizal-Laguna-Quezon back roads. bring a friend. start from antipolo, have breakfast at padi's point first, then go down via zigzap road to teresa, tanay and jala-jala.

go up the mountains of rizal via zigzag road to laguna straight to pangil and pakil (stop along the way at your leisure to view the laguna de bay from the other side). take a pee stop in paete and get to look at the wood carvings and paper mache sculptures, or maybe even have a python adobo lunch at "exotik" (they also serve baboy damo, deer, etc.). drive straight ahead to pagsanjan and shoot the rapids or visit erap's mayor nephew (former actor now mayor george estregan jr).

after pagsanjan, go up the mountains bordering laguna and quezon, to cavinte and luisiana. stop along the way to enjoy the cool mountain air, buy abaniko, banig or bayong from the hawkers-hunter-gatherers, or, sample the santol, lanzones, durian, saging (whatever is in season). down the mountains, you will enter straight into the heart of lucban. from lucban, you can either schedule a trek up mt. banahaw or just enjoy the pahiyas festival. just the same, make sure that you buy lukban's treasured longganisa ang pansit. from lucban - you can go straight to bicol and see the whale sharks at sorsogon or just watch the sunrise from the foot of mt. mayon.

few people from manila know of this more scenic route to southern luzon (i hope it stays that way). there's practically little traffic, excellent roads and an infinite number of things to see, taste and smell.

Posted by batjay at 09:15 AM | Permalink | Comments (0)

i'm back in singapore after a week in the philippines.
my wife is with me and i feel complete.
it was great to be back home - except for the politics,
everything was just right.
my mom is healthy
my dog is still the same "salbahe" companion
my house is ok and my garden is full of flowers.
now if a big bomb just dropped down the senate,
that would erase half of the problems in the philippines.

Posted by batjay at 04:36 PM | Permalink | Comments (0)

...and then i see a picture of the house and family i left behind and suddenly it all come back in a flood of memories. home - traffic jams and dusty roads, chaos in the streets, people who don't care, corruption and greed, potholes and heat. philippines my philippines, we love it to death!

Posted by batjay at 08:21 AM | Permalink | Comments (0)

nandito ako sa singapore, mag-iisang buwan na. naging isang estrangero para makapag-ipon ng konting pera. tama ba itong ginawa ko? sana... sana pagbalik ko sa pilipinas nandoon pa rin ang mga mahal ko sa buhay. sana buhay pa sila. sana may kabuluhan lahat ng ginagawa ko rito. sana...

Posted by batjay at 04:18 PM | Permalink | Comments (0)