MAHALAGANG BALITA... "di-dit-ditdididit" (sound epeks na morse code na ginagamit sa radio news). TIME CHECK...ang oras sa buong kapuluan: limang minuto, makaraan ang truck ng basura. ang oras ay hatid sa inyo ng "Ruby Blade Pomade, Ang Pomada ng mga Nag-aahit!"... ding-dong (doorbell sound epeks ng time check)

DATELINE SINGAPORE. lumusob si spiderman sa singapore kamakailan upang mag apply bilang isang tourist guide. habang umaakyat si spidey sa isang hotel ay may nakita siyang lalaking nakatambay sa balcony. kanya itong ginulat at muntik nang maihi sa takot ang kawawang lalaki. buti na lang at walang nakatingin.

ang balitang ito at ang exclusive video story clip ay hatid sa inyo ng birch tree holland powder milk - ang gatas na may gata.

Continue reading "In the chill of night at the scene of a crime" »

Posted by batjay at 05:48 AM | Permalink | Comments (9)

hello mylab.

kamusta ka na? miss na kita. sana narito ka rin sa singapore dahil mas masaya sana kung kasama kita rito. nakita ko ulit ang mga kaibigan natin nung isang gabi. kumain kami sa kiong siak ng fish head curry at yung paborito nating shrimp paste fried chicken.

tapos the other day, pumunta kami si office at napadaan sa dati nating tinitirahan. nakita ko yung neighborhood at yung mga kalyeng nilalakaran natin nung dito pa tayo nakatira. nakita ko rin yung blue mosque sa likod ng bahay natin, yung school sa tapat nito at yung loyang point na madalas nating binibilhan ng grocery. bigla lang akong nalungkot. ewan ko ba. pakiramdam ko kasi, bisita na lang ako rito - wala nang claim of ownership sa lugar na itong minahal natin ng husto.

tawag na lang ulit ako mamaya. pahinga ka na.

lab U!
jay

p.s. nag email nga pala sa akin si emman na taga philippine daily inquirer - lalabas daw bukas sa global pinoy section yung interview niya sa akin tungkol sa libro at pagiging OFW. magpapabili ako ng copy sa mommy. sabihan mo rin ang mga taga jordan na bumili ng sunday inquirer bukas.

Posted by batjay at 11:51 PM | Permalink | Comments (13)

hello mylabopmayn.

umuulan ngayon dito sa singapore. "press gad", ika nga ni brader mike. nung nasa eroplano kasi ako kanina, dinadasal ko na sana ay umulan para naman ma experience ko ulit ang amoy, tunog at pakiramdam ng rainshower. ayun - umulan nga. ngayon dinadasal ko na huminto na sana kasi magkikita kami nina eder mamayang gabi para mag dinner. pupunta raw kami doon sa kinakainan natin na fish head curry sa kiong siak road. gusto ko kasing kunin yung paborito nating table doon sa may kalye kaya sana huminto na ang ulan na ito.

dumating kami ng mga 6:30 ng umaga kanina pagtapos ng 18 hours ang byahe non stop galing ng los angeles. nakakapanibago na ang matagal na travel. hindi na ata ako sanay kasi pag labas sa changi airport eh pakiramdam ko, para akong sinapak ni manny paquiao. buti na lang singapore airlines ang sinakyan namin - ang laki ng leg room at masarap ang pagkain. swerte rin ako sa flight na ito kasi for the first time ata ay wala akong nakatabi na malakas pa sa kanyon ang putok.

Continue reading "MAJULAH SINGAPURA!" »

Posted by batjay at 11:23 PM | Permalink | Comments (18)

Posted by batjay at 12:04 PM | Permalink | Comments (22)

balak kong ipauso rito sa california ang maglakad ng paatras bilang form of exercise. wala kasi akong nakikita rito na mga joggers na tumatakbo ng paatras. sikat ang exercise na ito sa mga taga singapore. impak, tumambay lang kayo sa mga park doon ng umaga at sigurado kayong makakakita ng mga naglalakad ng pabalik. karamihan dito ay mga matatanda. senile ba kamo sila? hindi naman siguro. pero para silang mga sira ulo. na interview sa tv ang nagpasikat sa exercise na ito at sabi niya hindi raw natin nagagamit lahat ng mga muscles sa paa dahil parati raw tayong naglalakad ng paabante kaya paminsan minsan daw dapat paatras ang lakad natin. sa tingin ko ay talagang sira ulo siya pero what the heck, ang daming mga naniwala sa sinabi niya. siguro para maiba naman, ang ipapauso ko na lang dito ay ang maglakad ng patagilid na parang talangka. iniisip ko nga, sa pilipinas siguro ay sisikat din ito kasi marami roon ang may crab mentality.

Posted by batjay at 05:41 PM | Permalink | Comments (18)

simula nang umakyat ako sa mount apo two weeks ago, hindi na ako nag ahit. pang good luck ko ito pag may ginagawang project. normally, i don't shave until the project's complete. hindi pa rin ako nag ahit hanggang sa pagdating dito sa singapore kaya medyo mahaba haba na rin. laking gulat nga ng mga kasama ko sa opisina nang mag drop by ako kahapon to get my mail. bigla ngang may sumigaw na kaopisina kong singapaporean na "ABU SAYYAF". eh di siyempre, narinig nila ang standard reply ko sa ganitong typical bastos na cliche, isang malakas na - "SO, YOU WANT ME TO CUT YOUR FUCKING HEAD OFF". ayun, natahimik din ang kupal kahit papaano.

Posted by batjay at 11:31 AM | Permalink | Comments (6)

good bye singapore. thank you for the four years.

Posted by batjay at 06:37 AM | Permalink | Comments (27)

sa amin ni jet, talagang importante ang mga kaibigan. bukod sa pwede mong mautangan eh masarap talaga silang kasama sa mga lakad. masarap kakwentuhan, lalo na pag may problema at hindi sila tatakbo kahit malakas kang humilik. pero siyempre aalaskahin ka nila (e.g "putanginang hilik yan daig pang tambutso ng palyadong motorsiklo"). parte na yan ng buhay at isa sa mga nagbibigay ng kulay sa pakikpagkaibigan. pag alis namin sa singapore sa sunday, ang isang magpapasakit sa puso ko ay ang malayo sa mga kaibigan na nakilala namin sa singapore. kung iiyak ako pagsakay sa eroplano eh dahil mami miss ko ang magagandang babaeng kita pusod masarap na pagkaing maanghang ang mga kaibigan namin. mayroon ding mga maanghang na babae rito pero hindi ko sila mami miss. ngyehehe.

our good friends in singapore sa PICTURE #1 above: from left to right, top to bottom - amor, jenn ang miss canada ng singapore, tin ang marikit, mylabopmayn jet, leah potpot, eder, growen at ron (click nyo na lang para lumaki ang pic).

Continue reading "We could learn a lot from crayons; some are sharp, some are pretty, some are dull, while others bright, some have weird names, but they all have learned to live together in the same box" »

Posted by batjay at 11:01 PM | Permalink | Comments (23)

last day ko na sa opisina kanina. isa isa kong binalik ang mga gamit ko - susi, computer, cell phone at kung ano-ano pa. pang huli kong sinauli yung ID ko na may security access na siyang ginagamit ko sa pag pasok sa opis araw-araw. ito na ang final link ko sa trabaho. alam ko kasi pagka surrender ko nito, hindi na ako makakapasok sa opisina. malungkot din pala. apat na taon din ang itinagal ko rito. kahit papaano, napalapit din ako sa mga kasama ko. kahit na hindi pa ako umaalis ay pinag aagawan na nila ang mga gamit ko. hehehe, mga kupal talaga. bilang "mi ultimo adios" eh nag bigay ng farewell lunch ang boss ko - kumain kami sa isang chinese restaurant malapit sa opis at dimsum ang nasa menu.

natural na sa mga farewell lunch ang magbigay ng speech na puno ng mga importanteng lessons para sa mga iiwanan. para sa farewell speech ko eh, itinuro ko sa kaopisina ko na "adidas" ang tawag sa pilipinas doon sa chicken feet na kinakain namin doon sa dimsum lunch. kasi, ang explanation ko, yung paa ng manok ay nahahawig sa logo ng adidas. ayun, by the end of the meal, adidas na rin ang tawag nila rito. pakiramdam ko tuloy para akong nasa recto at kasama ang mga barkadang kumakain sa bangketa dahil panay ang dinig ko kanina ng "please pass the adidas". yan na siguro ang legacy ko rito.

good bye singapore opis. bagong mundo na naman in three weeks time.

Posted by batjay at 11:01 PM | Permalink | Comments (28)

nung sabado ng gabi, nag dinner kami sa changi village. masarap daw kasi roon ang "Nasi Lemak". eh kaso, naligaw kami, kaya nauwi tuloy sa Foo Kee. masarap pala ang pagkain sa foo kee kahit amoy isda. ang main specialty rito ay ang "tau foo" at "tau pok". gawa ang mga ito sa tokwa na may fish filling sa loob, deep fried hanggang crispy. sa tingin ko ay magiging hit ito sa pilipinas kasi masarap at mura lang. hindi ko nga lang alam kung papayagan ang pangalan ng mga board of censors. based doon sa poster na nakapaskil sa harap ng pwesto, ang foo kee ay isang critically acclaimed eating place. and take it from me, masarap talaga rito. in fact, dalawang beses akong umorder. once to satisfy my curiority dahil nga kakaiba ang pangalan ng tindahan. umulit ako ng pangalawang beses dahil talagang masarap. naisip ko nga - bwakanginangyan, yung mga kainang may nakakatawang pangalan ang may masarap na pagkain. if ever you are in changi village, try to sample the food there - HIGHLY RECOMMENDED.

Posted by batjay at 12:30 PM | Permalink | Comments (36)

simula pa nung malaman naming aalis kami, isa lang ang gusto kong gawin parati: ang ma re-experience lahat ng mga bagay-bagay na nagustuhan ko sa singa bloody pore. ngayong gabi, kumain kami sa peborit naming thai restaurant - ang lemon grass sa downtown east. kasama namin ni jet si antonia, isa sa mga naging kaibigan namin dito. siya ang nagturo sa amin tungkol sa mga do's and don'ts, saan masarap kumain, saan bibili ng this and that nung una kaming dumating. wala rin siyang tinatago kaya masarap siyang kausap tungkol sa singapore life. si antonia rin yung nagsabi sa amin na karamihan daw sa mga singaporean na lalaki ay boring at puro trabaho lang ang inaatupag. kulang na lang sabihin na wala silang kalibog libog sa buhay. hehehe... hay buhay. ang isa pa sa mga pinag usapan namin kanina ay tungkol sa suicide. paano ba namin naging topic ito? ah, i forgot.

Continue reading "Through early morning fog I see visions of the things to be" »

Posted by batjay at 11:21 PM | Permalink | Comments (23)

this coming august, four years na kami ni jet dito sa singapore. nakakalungkot nga kasi hindi na namin ito aabutin. aalis na kaming mag asawa in a few weeks time. nilipat kasi ako sa opisina namin sa southern california starting this july. good news, bad news... the good news is that mapupunta ako sa lugar na matagal ko nang gustong tirhan. i love southern california. i love the weather, i love what it offers. una ko pa lang ito nakita, humiling na ako na sana one day tumira kaming mag asawa rito. ngayon matutupad na ito. the bad news is, malalayo kami sa lugar na napamahal na sa amin. i love singapore. i love the food, i love the fact that it's only 3 hours away from manila, i love the security and the cleanliness and most of all i love our dear friends whom we've had the opportunity of spending time with these past few years. marami pa akong ikukwento about our big move to the united states pero siguro sa ibang araw na lang.

Continue reading "LIVING ON BORROWED TIME" »

Posted by batjay at 11:58 PM | Permalink | Comments (78)

malakas ang ulan kahapon kaya namasahe ako imbes na magbisikleta papunta sa opisina. muntik pa akong mapa away sa train. may pilit kasi akong pinaupo na babae dahil akala ko buntis. hindi pala. na offend ata at ang sama ng tingin sa akin - akala ko hahampasin ako ng payong. kung minsan ano, mahirap mag magandang loob. siguro kaya maraming nag tutulog tulugan na mga lalaki sa train. ayaw na nilang ma involve at baka mapasama pa sila.

Posted by batjay at 11:47 PM | Permalink | Comments (26)

ngayon lang ulit ako nakapag bike ng gabi. kakadating ko lang hekshuli after a short 20 minute 10K ride. umuulan kasi kaninang umaga kaya di ako nakapag bike papasok sa trabaho. pag nangyayari ito, binabawi ko na lang sa gabi - often, very late into the night. tulad ngayon, alas onse na ako lumabas. kung aalis kami rito, ang isa ko pang mami miss siguro ay ang lumabas kahit anong oras sa gabi ng walang takot. alam ko kasi puro mga supot ang mga magnanakaw at snatcher dito sa singapore. most of the petty crime here is commited against senior citizens na hindi makalaban. karamihan sa mga kaso ay mga snatcher na nang aabang ng mga lola sa loob ng elevator. pag nakita kasi nilang dagul na katulad ko, pasok ang buntot between the legs (most of the time).

nung una nga akong dumating dito, tingin ako ng tingin sa likod ko, parating nakayakap sa bag at nakikiramdam kung may tatalo sa akin. pero after a while, nawala rin ang pagka praning ko. ngayon nga, sa sobrang pagka care free, naiiwanan ko na ang susi minsan sa front door namin. para tuloy akong nangiimbita sa mga magnanakaw at nagsasabing - "hoy mga gago, ulyanin ang may ari ng bahay na ito. tingnan nga ninyo, kundi ba naman tanga, kinalimutan na naman ang susing nakapasok sa lock ng pintuan".

Posted by batjay at 11:39 PM | Permalink | Comments (38)

nabalitaan na ba ninyo na may nakawalang jaguar sa singapore zoo recently? oo virginia, yung jaguar na hayup at hindi yung security guard (na tulad nung sa pelikula ni lino brocka starring philip salvadorr). nakawala daw ang malaking pusa doon sa kanyang kulungan at kinailangan pa nilang i-evacuate ang lahat ng mga bisita at isara ang zoo ng mga 30 minutes hanggang sa mahuli ulit nila ito. how bizarre is that? buti na lang walang nakain. ang ganda sana ng headline sa newspaper: "FILIPINO TOURIST EATEN BY HUNGRY JAGUAR". hehehe. pero two days after that, muntik nang magkatutuo ito. hindi pinoy, pero isang chinese tourist ang nakagat ng serval cat sa animal show ng night safari dito rin sa sinagpore (and not far from the zoo where the jaugar escaped). yung serval cat ay isang pusang haliparot (wild cat) na kasing laki ng aso. kinagat niya yung chinese tourist ng mahigit 2 minutes at kinailangan pa nila itong ipa hospital (yung turista ang na hospital at hindi yung pusa).

ang sabi ng kaibigan ko, parang gumaganti lang daw ang pusa kasi mahilig daw kumain ng mga serval cats ang mga intsik. kaya simula nang incident na iyan ay banned na sila from the night safari (yung mga servil cats ang banned at hindi ang mga chinese tourists).

Posted by batjay at 05:35 AM | Permalink | Comments (14)

nabalitaan na ba ninyo yung isang singaporean blogger na nagsara ng kanyang website because he was threatened with a lawsuit? in fact before he shut down his site, he had to issue an "unreserved apology" (ano ibig sabihin nito? nag sorry ka na walang prior notice? parang pumunta ka na lang biglaan sa restaurant ng walang tawag and asked for a table?). actually - dalawang beses siyang nag apologize dahil the first one was "unacceptable". siguro part yon ng settlement para hindi na ituloy ang demanda. yung blogger daw made some "defamatory statements kaya he was threatened with legal action. tanong: ano ba ang definition ng "defamatory statements"? kung may sinabihan ako na "ikaw ay anak ng isang babaing aso", defamatory na ba yon?

Continue reading "IKAW AY ANAK NG BABAING ASO" »

Posted by batjay at 11:08 PM | Permalink | Comments (30)

isa sa mga paboritong cath phrase ng mga singaporean pag may usap-usapan ay (tan-ta-na-nan! torotot epeks) - "is it?"

BATJAY: i't looks like it's going to rain?

TAGARITO: is it?

BATJAY: yes, and i did not bring my umbrella

TAGARITO: is it?

BATJAY: my clothes will get wet

TAGARITO: is it?

BATJAY: you certainly sound funny.

TAGARITO: is it?

BATJAY: gago

TAGARITO: what did you just say?

Posted by batjay at 05:15 PM | Permalink | Comments (28)

balik bisikleta ako this week after being away for over 3 weeks. kanina lang ulit ako nag bike to work. hirap pala ng nahinto ng matagal, nag cramps ako at medyo nahirapan sa mga paakyat. tapos muntik pa akong na-late papasok kasi hanap ako ng hanap sa helmet ko sa bahay kaninang umaga. ang tagal ko - silip dito, silip doon, silip kung saan saan. kaya pala hindi ko mahanap eh suot ko na pala. sobra ata ang pagka light weight at di ko naramdaman (puro na lang dahilan ano? ayaw pa kasing aminin na ulyanin na). doon nga pala sa mga nahihiyang magtanong, sasagutin ko na po kayo: opo, mayron na rin pong helmet ang asawa ko. matagal na. kaya ngayon, kahit mauntog siya ng paulit ulit eh di magbabago pagtingin niya sa akin.

Posted by batjay at 11:55 PM | Permalink | Comments (28)

kagabi, suwerta ako to be in the company of legends. narito na si binky lampano and the lampano alley sa singapore. they are part of the on-going Mosaic Music Festival that is currently being held at the ultra modern highly sosyal na Esplanade - Theatres on the Bay. more than that - they are here to spread the blues to the hungry people of singapore. kagabi was just the appetizer - a symposium of sorts about what the blues is all about. and binky and the band really showed us what blues is and how blues was meant to be played. i had a great time listening to his music because it was so informal and everybody was cool.

matagal na kaming nagsusulatan ni binky. nagsimula ito nang makita ko ang website niya. natuwa ako at nag email ako sa kanya. una nagpasalamat ako dahil kumanta siya sa benefit concert para sa brain surgery of my kuya. but more than that, i wrote him because i am a big fan of his music. jet and i really love to watch binky play live because he is the ultimate stage animal who always gave everything in every performance - no holds barred, big booming voice, primal, soulful, world class. and finally we met face to face last night. we shook hands for the first time. actually, it was during the show na kinamayan niya ako. hehehe. siyempre proud na proud ako. post show - we went down to the bar and talked (and binky sang a couple of songs much to the delight of the people there). what does it feel like when the artist you really admire introduces you to his band and buys you a beer? tangina, siyempre, ang saya ko. sana lang kasama ko ang asawa ko. she would have loved to get to know binky. next to me - she is probably binky's biggest fan. baka nga mas fan pa si jet ni binky kasya sa akin.

at siyempre, kasama ko si amor at ang isa pang up-coming legend - si jenn ang paborito nating periodista. naghahanap kasi si binky ng journalist para naman ma cover ang show nila sa press. bukod sa pagiging journalist, jenn is now a full fledged mediacorp actress. kung kayo ay taga singapore, abangan ninyo mamayang gabi sa channel 5 yung teledocumentary tungkol sa tsunami called "killer waves". jenn plays the true to life role of a thai housewife who almost loses her two sons when the tsunami hit thailand. tandaan ninyo ha: jenn - now a name, soon a legend. hehehe. sabi ko nga kunin na rin akong actor. gusto ko rin kasing mag endorse ng "Beijing 101", yung gamot sa pagka kalbo na parating pinapakita sa TV at dyaryo featuring singapores leading actors. anyway - sabi ko kay jenn, kahit extra lang ako (halimbawa - ako yung aapakan ni kingkong sa next movie ni peter jackson), pwede na yon sa akin.

Posted by batjay at 06:25 PM | Permalink | Comments (21)

early monday morning, may highlight of the day na agad ako. umalis ako ng mga 7 am at nag bisikleta papasok like i do every single working day. nakahinto ako as isang intersection at nakatingin sa stop light nang biglang nakita ko sa gilid ng aking mata na may lalaking nakatayo sa tabi ko. nakahubad siya except for a pair of shorts and he had the silliest grin. tiningnan niya ako ng eye to eye at ngumisi na parang gusto niya akong kainin. eh di siyempre nag good morning ako at ngumiti rin pero nakahawak ako sa backpack kong may laman na computer. pag lumapit pa siya, hahampasin ko sa ulo. ngayon lang ako nakakita ng siraulo sa singapore upclose sa halos apat na taon ko rito. may tendency kasi sa mga singaporean chinese na itago ang mga kamag anak nilang may physical deformities at mental problems kaya bihira ang mga ganito sa kalye. after a while lumakad na rin siyang papaalis. nag babay pa nga ako pero hindi na siya lumingon pabalik.

Posted by batjay at 10:04 AM | Permalink | Comments (27)

malaking problema ngayon dito sa singapore ang bush fires. matagal na kasing hindi umuulan. impak simula nang dumating ako 2 weeks ako, di pa ako nakakita ng ulan. unusual for this time of the year ang drought na ito. kulay brown na ang mga damuhan dito dahil sobrang tuyo na ng lupa. nakakapanibagong tingnan. ito nga rin siguro ang dahilan kaya may bush fires. it only takes a spark, ika nga. record breaking na raw ito. 509 bush fires have been reported since the start of the year. ang total na ito ay mahigit na sa total bush fires ng buong taong 2004. paparating na nga ang tag-init at ang mga bush fire na ito ay preparasyon lang. dati rati, medyo mapapasigaw pa ako sa lamig sa unang bukas ng shower sa umaga pero ngayon napapasigaw na lang ako sa sarap.

tapos kanina, mayroong akong nakitang bulate doon sa loob ng shower room namin sa opis. siguro sobra nang init ng lupa at di na niya makayanan. kaya naka tsinelas na ako ngayon kung maligo. bumabalik kasi ang mga nightmares ko nung bata ako. pag nagpa-paa kasi ako nung araw, parating sinasabi ng mommy ko na kapag hindi raw ako nag tsinelas, papasok ang bulati sa tiyan ko. hanggang ngayon eh naaalala ko pa ito, lalo na kapag nakakakita ako ng bulati habang ako'y hubo't hubad na naliligo sa shower room namin.

Posted by batjay at 02:50 PM | Permalink | Comments (12)

simula nung sabado, nagtaas na naman ang presyo ng sigarillo sa singapore. ang isang kaha ng marlboro ngayon ay $11 na (mga humigit kulang na 330 pesoses). tumaas ng $1.50 mula sa dating $8.50 (280 pesoses). nung una akong dumating sa singapore nung 2001, ang presyo ng isang kaha ay $ 4.50 (mga 148 pesoses). ang laki ng tinaas sa apat na taon, ano? maghihirap ka talaga rito sa singapore pag may bisyo ka. buti na lang nahinto na ako.

i used to be a one pack a day smoker at tumigil lang ako pagtapos sumabog ang appendix ko. teka lang ha... gumawa ulit tayo ng computation kung magkano ang natitipid ko sa isang buwan dahil sa aking paghinto: 330 pesos/pack taymis 30 days equals 9900 pesoses. pakingsheet. samakatwid, based on the facts which cannot be denied, sa isang taon, ang matitipid ko ay umaatikabong 118,800 pesoses. pwede na itong gawing pang down sa bahay sa pilipinas. double packingsheet.

Continue reading "Stood up, walked across to the joint in a cloud of mist. Couldn't resist" »

Posted by batjay at 12:30 PM | Permalink | Comments (20)

minsan salbahe ang mga drivers dito sa sinapore. pininahan na naman ako ng kotse habang nagbibisikleta pauwi ngayong gabi. namamadali pa naman ako dahil lalabas kami ni jet for dinner. nanahimik akong nagbibisikleta sa gilid ng kalye nang biglang dumikit sa akin yung kotse sabay busina ng malakas. eh di muntik na akong mahulog kasi halos mabitawan ko yung manibela dahil sa matinding gulat. balak ko sanang mag promote ng racial harmony by giving him the famous pinoy middle finger hand gesture, kaya lang bigla siyang lumiko at pumasok sa simbahan. kaya yon, nag sign of the cross na lang ako at sumigaw ng "ANG BAIT BAIT MONG HINAYUPAK KA, SANA KUNIN KA NA NI LORD!!"

Posted by batjay at 06:27 PM | Permalink | Comments (13)

punong puno ng action ang friday ko. muntik na akong hindi nakasama sa bintan, indonesia para sa aming weekend getaway. nakalimutan ko kasi na yung passport ko ay nasa indian embassy. kumukuha ako ng visa dahil may trip ako sa curry land ng end of the month. alas singko ng hapon ay kumakaripas ako ng takbo sa opisina ng travel agent namin upang makuha ang passport ko. nakuha ko ng six. uwi ng bahay at diretso sa ferry terminal kasama sina leah, eder at jet ng seven o' clock. photo finish. tapos nagsuka ako from start to end sa loob ng ferry. ang yabang yabang ko pa - kain ako ng kain ng tuna sandwich kahit maalon. nakikipag biruan pa't pakanta kanta. one moment normal ako, the next moment para akong naglilihi. hindi pala maganda ang pakiramdam ng sumusuka sa toilet bowl habang hinahataw ang katawan mo left and right ng malakas na alon. pakiramdam ko eh parang akong na rape ng tatlong sumo wrestler. hah! akala ko ay malakas ang sikmura ko. hindi pala. pero yon lang naman ang masamang nangyari sa buong trip. the rest of the weekend was a blast. one word: PAKINGSHEET ANG SARAP. ay, three words pala. hehehe.

Continue reading "Cheerful cheerful flashing a big smile. That's a perfect sign that they're feeling fine" »

Posted by batjay at 09:17 AM | Permalink | Comments (14)

mayron akong malaking delay sa travel time pag umalis ako ng after 7 am. ang analysis ko ay nasasabay ako sa start ng rush hour. karamihan kasi sa mga office workers ay sabay sabay umaalis ng mga 7 AM at exponential ang increase ng tao sa kalye. buti na lang at naka bike ako. at least i can weave in and out of the traffic. exciting nga eh dahil para akong nasa obstacle course. ako lang ang gumagalaw habang naka gridlock ang mga sasakyan. enjoy talaga ako sa pag bike ko to and from work. ang medyo ayaw ko lang ay ang bwakanginang shower room sa building namin. walang naglilinis ng mga shower cubicles porke ako lang kasi ang gumagamit. paano ko nalaman? yung tinapon kong bote ng conditioner before christmas ay naroon pa rin sa basurahan hanggang ngayon.

Continue reading "TIME FLIES LIKE AN ARROW; FRUIT FLIES LIKE A BANANA" »

Posted by batjay at 11:03 PM | Permalink | Comments (2)

narito ako sa opisina ngayong sabado. kinuha ko ang mga gamit ko dahil pupunta ako sa australia ng monday. nag bike lang ako kasi maganda ang panahon kahit tanghali na. lately nga medyo di na gaanong mainit dito sa singapore at kadalasan ay mahangin. this is the closest we have to winter kaya enjoy it baby, while it lasts. naglalabasan na naman nga ang mga nagpapaporma rito na gustong gusto kong tadyakan - sila yung mga kupal na mahilig mag suot ng bonnet, turtle neck sweater at leather jacket. hindi yata nila alam ang depenisyon ng "tropical country" at "humidity". the other week, may nakasabay ako sa bus na nakabonnet na biglang tumayo at nalapit sa mukha ko ang ulo. tangina, muntik na akong mahimatay sa baho. pero next week, baka maging guilty rin ako ng inappropriate clothing. summer kasi sa australia pero kailangan ay formal ang damit kasi conference ang dadaluhan ko. kaya kung sakaling magawi kayo ng perth or brisbane next week at may nakita kayong lalaking may 1960's hairdo na kamukha ni tony falcon, alyas agent x-44... paki tadyakan lang dahil ako yun.

Posted by batjay at 10:53 AM | Permalink | Comments (24)

RAVES ABOUT MUSIC: nag record ulit ako ng kanta kagabi. cover version ito ng kanta ni cat stevens na pinasikat ni lani hall. simple lang ang melody pero minsan mong marinig, parang gusto mong patugtugin ulit - PAKINGGAN NINYO. nag record pa ako ng mga ibang kanta. kaya kung ok sa inyo ang ganitong klase ng music, punta na lang kayo sa karaoke site ko: ANG MGA AWITIN NI BATJAY, ANG DATING FOLK SINGER NG MA MON LUK

RANTS ABOUT ANGHIT AGAIN: bwakanginangyan, parang may magnet ata ako sa mga may putok dito sa singapore. pag akyat ko sa opis, amoy paksiw yung katabi ko sa elevator. yung dalawang kaharap ko naman sa train, amoy kulob na labada. tapos yung nasa unahan ko sa ATM machine, amoy hinog na langka. lahat yan, nangyari this morning in a span of less than an hour. pakiramdam ko tuloy, parang pinaglalaruan ako ng diyos ng mga kili-kili. sa elevator nga kanina, pinapanalangin ko na sana mautot ako, para naman makaganti man lang ako kahit papaano. soap, water, deodorant... yon lang ang kailangan. di ba nila magawang maligo ng mahusay? rhetorical question, don't answer.

Posted by batjay at 12:27 AM | Permalink | Comments (26)

dalawang araw na akong nagbibisikleta papasok sa trabaho. so far, ok naman. mabilis akong nakakarating sa opisina at maaga akong nakakauwi. nakakatipid ako ng pera at mas healthy pa. pakiwari ko, mga 6 months pa, pwede na talaga akong maging star performer sa gay bar. parati kong sinasabi ito - biking is exhilarating. pero bukod dito, binibigyan ka pa niya ng chance na mag reflect. this is important kasi ang dami mong bullshit na natatanggap as you do your work and the time spent alone to think clearly is precious. ito ang listahan ng mga natutunan ko habang nagmumuni-muni pag nagbibisikleta...

Continue reading "ZEN AND THE ART OF BICYCLE MAINTENANCE" »

Posted by batjay at 09:45 AM | Permalink | Comments (36)

kanina, nag empake na si jet ng mga damit ko. hindi po niya ako pinalayas. dinala ko lang dito sa opisina kasi nagdecide na nga ako na starting monday ay magbibisikleta papasok sa opisina. nakahanda na ang lahat - may sabon, conditioner na at shampoo (paano daw bang bumili ng shampoo sa cebu? sagot: "mayroon ba kayong sham-puday? "). ang lahat ng gamit ko ay nilagay ko sa ilalim ng aking work table. wala namang daga rito kaya safe ang aking seksi polka dot bikini brief (awa ng diyos, hindi pa naman ito nagtututong). may kasabay na akong taga rito na dutchman (dutchboy siya nung siya'y bata pa, pero hindi ko alam kung magaling siyang magpintura. naku nagiging corny na yata ako). matagal ko na siyang nakikitang nagbibisikleta papasok. in his case though, nakabihis na siya at hindi na naliligo. hindi ko alam kung ano ang amoy niya pag malapit at ayoko itong malaman. some things are better left un smelled. so starting next week pag nagawi kayo ng east coast ng singapore at may nakita kayong isang lalaking golden brown na nagbibisikletang parang sira ulo sa ilalim ng matinding init ng araw... ako yon.

Posted by batjay at 04:19 PM | Permalink | Comments (16)

pinag-iisipan ko pa ngayon kung magbisikleta na lang papunta sa opisina. sinubukan ko nung tuesday at ok naman. tingnan natin ang pro's and cons: it takes me just 20 minutes from home to office by bike, as opposed to 40 minutes by bus and train. makakatipid ako ng halos $90 a month (halos 3000 pesoses) - ito ang cost ng pamasahe ko papunta't parito. tapos gaganda pa ang katawan ko dahil sa extra exercise. gusto ko kasing mawala ang tiyan ko para maging katulad ako ni eddie murphy doon sa pelikulang "nutty professor" nang una siyang maging payat: looking down, nakita niya na wala na siyang tiyan kaya bigla siyang napasigaw ng - "I can see my dick! My dick". hehehe. anyway, ang total distance ng home to office and back is around 20 kilometers. not a bad workout for a middle aging overweight loosing hair pinoy male like me. ano ang mga cons? hassle yung pagdadala ng damit sa opisina. malaking abala rin ang pag ligo dahil although may showers, wala namang locker rooms para taguan ng damit at bihisan. isa pa, mainit sa umaga at lalong iitim ang aking kutis betlog na balat. ano bang gagawin ko?

Posted by batjay at 11:39 AM | Permalink | Comments (30)

magpapagupit sana ako ng buhok kaya lang "hari raya puasa" pala ngayon - katapusan ng fasting month ng mga muslim. equivalent ito sa pasko ng mga kristiyano, kaya sarado ang mga barber shop - well, at least the ones that have good barbers. karamihan kasi ng mga barbero rito sa singapore ay malay. karamihan ng mga malay ay muslim. parang sa pilipinas, ang magagaling na barbero ay mga kapampangan. kaya the next time kang pumasok ng barber shop sa manila at may nagsabi sa iyo na "aw har yu?" eh doon ka na magpagupit. siguradong magaling na barbero yon. at oo nga pala virginia, ang tamang spelling ng "neck tie" sa kapampangan ay "HEN-HEE-SEE-KEE-TEE-HIGH-HEE".

Posted by batjay at 09:48 AM | Permalink | Comments (4)

kung madaan kayo dito sa singapore one of these days, make sure to visit the parks that are scattered all over the island. if you pay close enough attention, mapapansin ninyo ang isang grupo ng mga tao (both young and old) na naglalakad ng paatras. may nagpauso kasi rito ng backward walking as a form of excercise. alam ko, medyo parang gawain ito ng mga siraulo pero ang logic behind this activity ay para daw ma-excercise nila ang mga muscles ng legs nila na hindi ginagamit masyado dahil nga naman ang normal na paglakad ay paabante, hindi paatras.

based sa mga interview ng mga doctor dito sa singapore - wala naman daw effect ang paglakad ng paatras para sa mga muscles sa paa at delikado pa nga raw ito dahil magkakaroon ng strain dahil hindi raw normal ang body movements kung maglalakad ka ng patalikod. isa pa, naisip ko na mas malaki ang posibilidad na mabagok ang ulo mo pag hindi mo nakikita kung saan ka papunta pag naglalakad. pwede rin na masagasaan kayo ng mga nagbibisikletang tulad ko. in any case, patuloy pa rin naglalakad ng paatras ang grupong ito sa mga park hanggang ngayon at nakakatawa silang panoorin. ako'y may idea - gagawa rin ako ng sarili kong group. pero hindi paglalakad ng paatras kundi - paglalakad ng patagilid. tatawigin ko ang barkadahan na ito na "the crab mentalities". ayos ba? pinoy na pinoy ang dating ano?

naaalala ko tuloy ang bukang bibig ng mommy ko pag nagagalit sa akin nung ako'y bata pa: "hoy batjay, tumugil ka sa kakulitan mo. tumatanda ka yata ng paurong". for a long time when i was a child, i was bothered by this - ako ba'y babalik sa sinapupunan niya? magiging unano ba akong tulad ni mahal pag matigas ang ulo ko? ang mga unano ba sa circus ay mga batang matitigas ang ulo?

Posted by batjay at 05:33 PM | Permalink | Comments (18)

last saturday nag dinner kami sa bahay nina leah at eder. afterwards, nag karaoke kami kasi maganda ang sound system doon. at pagkatapos hinuli kami ng pulis. hehehe. akala ninyo ata nagbibiro ako. you can read about the full story sa blog ni leah: CLICK HERE.

hekshuli, di naman kami hinuli. pumunta lang doon ang pulis dahil may nagreklamo sigurong kapit bahay sa ingay namin. at hekshuli, wala na kami sa bahay nina leah nung dumating ang mga pulis. pero, nakasalubong namin sila sa elevator. masama na nga ang kutob ko nang makita sila. kinanta ko kasi yung walang kamatayang "delilah" ni tom jones. narinig nyo na ba yon? ang hirap nun kantahin dahil mataas at mahahaba ang mga nota. buti na lang mahaba rin ang nota ko praktisado ako. pero nahirapan ako talaga - iniisip ko na nga nung sabado na ipaputol ang isa sa mga betlog ko para maabot ko ang mga mataas na kantang ito.

Continue reading "Hey, hey, mama, said the way you move. Gonna make you sweat, gonna make you groove" »

Posted by batjay at 03:03 PM | Permalink | Comments (26)

gentle reader: dear unkyel batjay, nakita ko po kayo kagabi sa clinic. ano po ang nangyari?

batjay: ako nga yung nasa clinic kagabi. nagpakapon kasi ako.

gentle reader: aybegyorpardon, ano po yon?

batjay: nagpatanggal ng betlog - nagpakapon. gusto ko kasing sumali sa vienna boy's choir.

gentle reader: seriously...

batjay: sige na nga - nagpa circumcise ako.

gentle reader: parang yung kay magellan?

batjay: haha - corny. circumnavigate yong ginawa niya. tuli yung sinasabi ko. nagpatuli ako.

gentle reader: seriously...

batjay: ALLERGY - sinumpong na naman ako.

gentle reader: eh di supot pa rin kayo hanggang ngayon?

batjay: ganon na nga. supot na, kamot pa ng kamot.

Posted by batjay at 11:15 AM | Permalink | Comments (16)

bukod sa pagluto, pagkain ng breakfast na nakataas ang paa, pagbigkas sa mga tula ni neruda, paglaro ng Xbox, pagkamot sa makating betlog paglinis ng tenga, pagtulog, pagbasa ng kung ano anong bastos na libro at pag chill out with jet, ang highlight ng aking weekend ay ang pag-ikot sa singapore gamit ang aking bisikletang itim. sabi ko nga parati - iba ang exhilaration na nakukuha mo rito. walang ibang katulad ang paghangos ng hangin sa 'yong mukha (hindi "wind beneath your wings", gago). napakasarap talaga kahit minsan ay bilad sa araw. kaya siguro medyo kutis betlog na naman ako ngayon. nasubukan nyo na bang mag orgasm na kala mo sasabog ang ulo mo sa sarap? siyempre hindi ganoon yung pakiramdam ng pagbibisikleta. otherwise, lahat tayo ay contestant sa tour de france. but it is close to coming, kaya highly recommended ito para sa mga malamig na babaing aso ("frigid cold bitch" ata ang english translation nito) or para sa mga supot lalaking hindi na tinitigasan.

Continue reading "ANG PINAKAMAKASALANANG ALMUSAL SA BUONG MUNDO" »

Posted by batjay at 11:48 PM | Permalink | Comments (23)

parehong pareho ang suot namin ng kasabay kong sumakay ng train kaninang umaga. red long sleeves at brown pants (or is it green?). mylab, ano na nga ba ang kulay ng pantalon ko ngayon? pasensya na kayo, ako po ay partially color blind and i have trouble with shades of red and green. si jet nga ang aking guide sa color combination - lalo na sa damit. minsan kasi, gusto kong i-match yung orange na t-shirt sa pink-reddish na shorts. baduy, alam ko. kaya, the next time na makita ninyo ako at kulay pula ang medyas ko, huwag nyo na lang pansinin. nag digress na naman. asan na ba ako? ah, ok...

Continue reading "(BATJAY)" »

Posted by batjay at 10:59 AM | Permalink | Comments (18)

MAHALAGANG BALITA... "di-dit-ditdididit-di-dit-ditdididit" (sound epeks na morse code na ginagamit sa radio news). TIME CHECK...ang oras sa buong kapuluan: limang minuto, makaraan ang truck ng basura. Ang oras ay hatid sa inyo ng "Ruby Blade Pomade, Ang Pomada ng mga Nag-aahit!"... ding-dong ( doorbell sound epeks ng time check)

KUALA LUMPUR - a 70 year old malaysian man, shot his wife using a shotgun pagkatapos niya itong mapagkamalan na isang unggoy na namimitas ng mangosteen sa kanilang backyard. napagalaman na ang kanyang 68 yr old wife ay gumamit ng hagdan para umakyat sa mangosteen tree nang ito'y mabaril. di na ito umabot sa hospital ng buhay.

MORAL LESSONS: 1. huwag kang aakyat ng puno pag ikaw ay may asawang galit sa unggoy. 2. kung gusto mong barilin ang asawa mo, huwag mo na siyang paakyatin pa ng puno. 3. next time, find a better alibi - don't use da poor monkey as an excuse.

Continue reading "TAKE ME TO A ZOO THAT'S GOT CHIMPANZEES, TELL ME ON A SUNDAY PLEASE" »

Posted by batjay at 12:15 PM | Permalink | Comments (23)

pagsakay ko pa lang sa bus, i knew immediately it was going to be a long trip. sa kaliwa ko, amoy sibuyas. sa kanan ko, amoy chicken curry. bwakanginangyan, umagang umaga, ni hindi man lang mag shower ang mga kupal. pakiramdam ko, para akong pumasok sa restaurant for a breakfast meal. napilitan tuloy akong umupo sa pinakalikod para lang umiwas sa nose breaking smell. i swear to god, muntik nang mapilayan ang ilong ko.

Continue reading "I'LL LOVE YOU WITH ALL THE MADNESS IN MY SOUL" »

Posted by batjay at 12:00 PM | Permalink | Comments (26)

on this day, 32 years ago, marcos issued proclamation 1081, declaring martial law over the entire philippines. tuwang tuwa ako the week of the declaration dahil biglang walang pasok sa school. pero short lived lang ito kasi nabalitaan namin na nawalan ng trabaho ang daddy ko. pero maswerte rin kami kahit papano at hanap buhay lang ang nawala sa pamilya namin. maraming kinulong at pinatay nung panahong iyon.

naging compulsary rin na kantahin ang "bagong lipunan" song sa mga school flag ceremonies. tanginang brainwashing technique na iyan... hanggang ngayon, 32 years after, kabisado ko pa rin ang mga lyrics ng kanta ni levi celerio.

Continue reading "SA IKAUUNLAD NG BAYAN, BISIKLETA ANG KAILANGAN" »

Posted by batjay at 04:46 PM | Permalink | Comments (16)

bilang celebration sa muling pagbabalik ng itlog sa singapore, nagluto ako ngayon ng isa sa mga paborito naming almusal ni jet: tantananan! (torotot epeks to announce something important) - "pepper steak and eggs with mushroom gravy". bihira ko lang itong lutuin dahil medyo mabigat sa tiyan but when i do, i really enjoy it. nakabili na kami ng itlog last friday, sa wakas (akala ko kasi "sa wakas ng panahon"). rationed pa rin to two trays per customer pero at least mayron na. ang mga itlog ay galing pa sa new zealand. yup, you can say that they are "kiwi na, chicken eggs pa". at oo virginia, pag kinamot mo - magiging itlog na maalat siya. CLICK on d'piktyur para gutumin kayo, or, you can also CLICK HERE para marinig ninyo ang aking pagbabalita tungkol sa pagbabalik ng itlog sa singapore. i swear (i got more hair), matatawa kayo.

Posted by batjay at 01:11 PM | Permalink | Comments (30)

isa sa mga kinhihiligan ko lately ay ang pagjakol paglaro ng XBOX. pinalagpas ko ang gameboy at playstations 1 and 2. but i finally succumed to the temptation dahil na-impress ako ng husto nang nakita kong naglalaro sina jet at leah a month ago. ibang klase na talaga ang mga games ngayon. ang layo na ng narating ng gaming console from my days playing "pacman" using our old beloved atari 2600 nung way back 19-something kopong kopong (tangina ang tanda ko na). even prior to that - na addict din ako sa mga lumang arcade games tulad ng "pong", "space invaders" at "night driver". dinadayo pa namin nung araw ang fiesta carnival sa cubao o kaya ay harrison plaza para lang makalaro. tapos nga pala - there was nintendo's "game and watch". hehe. paborito ko yung "parachute" at "octopus". teka nga, nasesenti na naman ako. di na siguro alam ng mga nagbabasa nito kung anong mga pinagsasabi ko. hehe. anyway. back to the xbox...

Continue reading "CENSORSHIP AND THE XBOX" »

Posted by batjay at 12:23 PM | Permalink | Comments (19)

alleluiah, dear braderensister. ayon sa aking computation (based on the facts, which cannot be denied). by the power of grayskull, today is my 100th day na hindi nanigarillo. patawarin nyo na ang pagyayabang ko. i have been a smoker for more than 20 years and pakingsheet i am so proud of da pak na nakahinto ako. through sheer guts and determination (not to mention da help of a beriberi labli en byutipul wife), i have stopped. kaya isuot na natin ang ating mga maingay na amerikana at iwagayway na po natin ang ating mga puting bimpo, braderensister, at sabay sabay nating isigaw - SEKSI!

Continue reading "SIR, ANONG GUSTO NYO SA ITLOG NYO? NILAGA? PRINITO? O MAY PULBOS?" »

Posted by batjay at 12:04 PM | Permalink | Comments (38) | TrackBacks (2)

SINGAPORE - gusto ko lang ibalita na hanggang ngayon, bwakanginangyan, wala pa rin mabiling itlog dito sa singapore. bwisit kasing bird flu sa malaysia. nahinto tuloy lahat ng importation ng poultry related products parito. naiinis na ako. malapit na akong magpa rape sa tandang para ako na lang ang mangitlog.

ANG BALITA AY HATID SA INYO NG BIRCH TREE HOLLAND POWDER MILK, ANG GATAS NA MAY GATA! di-dit-dit-dit-dit-di-dit (morse code na sound epeks gamit sa pagbalita)

Posted by batjay at 04:10 PM | Permalink | Comments (32)

isang bad habit ng ibang singaporeans sa bus ay ang hilig nilang umupo sa aisle seats. kahit siksikan na at marami nang nakatayo, di sila uurong sa window seat. iiwan lang nila itong bakante with a "dedma to the world" attitude. pag nagpilit ka namang umupo, iiwas lang sila na may kasamang masamang tingin pero papaupuin ka rin eventually sa tabi ng bintana. siyempre lulukso ka pa at malaking hassle. kaya, karamihan ng mga pasehero ay tatayo na lang imbis na makipagsiksikan sa pag upo. kanina ay puno ang bus pero may isang row na may bakanteng window seat. nagpilit akong umupo roon pero di umurong ang pasahero. eventually, pinagbigyan naman akong maupo sa window seat, kaya lang nag give way lang siya na may kasamang major na pagtataray. nagmadali tuloy akong umupo, kaya yon: tinamaan ng backpack ko yung ulo niya. naroon pa naman ang lunch box kong matigas. nag sorry naman ako pero parang gusto kong ulitin. hehe.

Posted by batjay at 12:29 PM | Permalink | Comments (38)

people watching is a great thing to do pag commuter ka ng train na tulad namin. kailangan aliwin mo kasi ang sarili mo sa mahabang byahe. minsan, hindi sapat ang iPOD, book or newspaper. ang ginagawa ko nga lately ay tumingin sa mga kasama ko sa train and then make up stories about them to pass away the time. por eksampol: yung ale na mahaba ang baba, siguro magaling mag tiklop ng kumot. yung mama na may laugh lines malamang ay bungisngis. yung matabang ale, siguro only child na lumaki sa lola niya kaya spoiled at iniwan sa kusina. yung matangkad na babae, siguro walang boypren kasi ayaw ng mga singaporean na lalaki ang mas matangkad ang mga girlfriend nila. sayang, baka tumanda siyang dalaga at tuluyan nang magsara ang kanyang pekpek. hehe. ay sorry, ang bastos ko talaga. bigla ko tuloy naalala yung paboritong story ng boss ko tungkol sa contraception sa singapore...

Continue reading "AS DECEITFUL AS A DAMAGED CONDOM" »

Posted by batjay at 02:20 PM | Permalink | Comments (40)

kumain kami ni jet sa labas para sa dinner kagabi (siyempre, alangan namang lunch. gago!). aba sumasagot ng pa-pilosopo ang kunsensya ko (gago ka kasi eh!). o, ayan na naman. hehehe. ang sarap nga ng kain namin pero medyo bitin ako. doon kami nagpunta sa turo-turo (hawker centre ang tawag dito) malapit sa amin. umorder ako ng dalawang minced meat noodles at fried vegetable dumplings, total cost? around $10 (mga 320 pesoses). di na rin masama. actually mura na ito considering ang 1 mcdo value meal ay uma-average ng around $6 per order. bumili rin kami ng 2 kilong mangosteen (my peborit pruwet). by the way, kumakain ba kayo ng "dyo-wee-see pru-wet"? bawal yan sa singapore. naubos ko ang mangosteen habang pinapanood ko ang coronation ni prime minister lee hsien loong. tinirahan ko naman si jet ng 1 piraso. ang sarap kasi eh.

Continue reading "Words like, "when you’re older", must appease him... And promises of someday make his dreams" »

Posted by batjay at 12:28 PM | Permalink | Comments (23)

mayroong koreanong temporarily na umupo malapit sa cubicle ko. kahapon pa ito namumuro sa akin eh. non stop kasi ang pakikipag-usap niya sa telepono tapos ang lakas lakas ng boses. di tuloy ako makapagtrabaho. bwakanginangyan, umiinit tuloy ang ulo ko. puntahan ko na kaya at sigawan ng "HEY KIMCHI BOY, WHAT ARE YOU TRYING TO EXIT?" (in madertang: "hoy gago, ano bang gusto mong palabasin?"). distracted tuloy ako... asan na ba ako. ah, pag-uusapan ko sana ang transition ng power sa singapore. ngayon ang first day as prime minister ni lee hsien loong, ang panganay ni lee kwan yew.

Continue reading "IT MAY BE THE DEVIL OR IT MAY BE THE LORD BUT YOU'RE GONNA HAVE TO SERVE SOMEBODY" »

Posted by batjay at 12:40 PM | Permalink | Comments (25)

AUGUST 9, 2004: importante ang araw na ito para sa lahat ng mga singaporeans. ngayon kasi ang opening night ng singapore idol! bwahaha. AKSHULI, ang tutuong dahilan kung bakit importante eh dahil ngayon din kasi ang national day ng singapore. wala kasi silang history ng pag aaklas from a foreign power kaya "national day" at hindi "independence day" tulad ng sa atin. matanda lang pala ang singapore sa akin ng mahigit apat na buwan. 39 years na siya today. magaling talaga ang mga pinanganak ng 1965 (year op da snik): tulad ko, mga over achieving prick. well, more like laid back over achieving prick. meron bang ganoon?

Continue reading "PLEASE ALLOW ME TO INTRODUCE MYSELF: I'M A MAN OF WEALTH AND TASTE" »

Posted by batjay at 10:08 PM | Permalink | Comments (25)

dear gentle reader, itutuloy ko na yung pagsagot doon sa 2nd question mo: masarap bang mag abroad? hmm... kahapon ko pa iniisip yan eh kaya nga muntik tuloy mauntog yung ulo ko doon sa poste ng bus stop. well, mahirap ang buhay abroad - wala ka sa sariling bansa and out of your comfort zone. tapos mahirap makisama sa umpisa dahil maraming mga cultural at procedural differences, and you need to look beyond this to make your stay worthwhile. isa pa: may mga language barrier at iba ibang sensibilities relating to this. for instance - sa opis namin, ako lang ang hindi intsik. nahihirapan ako at minsan napipikon pag nag iintsikan sila sa harapan ko, lalo na pag sabay sabay kaming kumakain pag lunch. minsan tuloy gusto kong isigaw: "PUTANGINA NAMAN, PAKI PASA NGA ANG KETCHUP!"

Continue reading "A SOUND LIKE SOMEONE TRYING NOT TO MAKE A SOUND" »

Posted by batjay at 12:40 PM | Permalink | Comments (22)

dear uncle batjay,

kamusta na po kayo? sana ay gwapo pa rin po kayo hanggang ngayon. eto na naman ako at mayrong katanungan: balak po kasi ng asawa ko na mag abroad. gusto ko lang pong malaman kung bakit kayo nag abroad? at kung masarap bang mag abroad. iyon lang po unkyel - pwede ko po ba kayong tawagin unkyel?

nagmamahal,
gentle reader

SAGOT NI BATJAY:

dear gentle reader,

ok lang na unkyel ang itawag mo sa akin. yan din ang bansag sa akin ng mga kaibigan kong bading, bukod sa "fafa batjay". maraming salamat sa pagsulat mo ulit. oo, cute pa rin ako. lalo na ngayon at pumapayat na ako. iba talaga ang epekto ng excercise at madalas na pag jakol. actually, gingagaya ko lang naman ang mga kapatid natin sa saudi arabia na ngayon ay nagkakanda bulag na sa sobrang pag mariang palad. tigilan nyo na yan, kabayan! asan na ba ako? ah, ok. sasagutin ko na ang mga katanungan mo...

Continue reading "THAT DARKNESS WAS HIS FAVORITE COLOR" »

Posted by batjay at 12:33 PM | Permalink | Comments (25)

simula august 1, 2004 ay nakapaskil na sa lahat ng kaha ng mga sigarillo dito sa singapore ang iba't ibang graphic pictures ng masamang epekto ng smoking. talaga namang nakakabagabag ng puso. yung kuha ko rito ay isang still born baby na agaw buhay. part ito ng shock campaign ng gobyerno para patigilin na ang population na manigarillo. buti nga. pero ewan ko kung effective ang bagong campaign na ito. sabi ng mga kausap kong smokers, wala rin daw effect. gumanda pa nga raw ang kaha dahil nagkaroon ng picture. hehe. mga ulul. huminto na kasi kayo eh.

Continue reading "THE SANDMAN SAYS MAYBE HE'LL TAKE YOU ABOVE" »

Posted by batjay at 12:23 PM | Permalink | Comments (33)

dahil magkakamukha ang mga tao sa south east asia, minsan mahirap kilalanin kung pinoy ang kaharap mo rito sa singapore. pero may mga tell tale signs na pwede mong gamitin para makilala mo sila. balita ko nga eh ginagamit ito ng FBI sa mga imbistigasyon. hehe.

HETO ang ISA - pag may nakiraan sa harap mo at nagsabi ng "excuse me". malaki ang probability na pinoy siya. dito kasi pag makikiraan ang mga singaporean, ang kadalasan nilang sinasabi ay "hello". as in - "hello! hello! hello!" - tapos dadaan na sila. weird nga nung una ko itong marinig. maghe-hello na rin sana ako at akala ko long lost friend. kung mga matatanda naman kadalasan ay "SQ". as in "SQ, SQ, SQ" - short cut ito ng "excuse me" dahil di sila masyadong marunong mag english. parang ngang flight ng singapore airlines. pero ito, sigurado ako - pag may taong nag "excuse me" para makiraan, tapos itinaas ang dalawang kamay sa harap ng katawan niya na parang arms forward raise, at biglang iniyuko ang ulo. pinoy yon.

Posted by batjay at 12:25 PM | Permalink | Comments (16)

dear uncle batjay,

nagmamahal,
gentle reader

SAGOT NI BATJAY:

dear gentle reader,

maraming salamat sa pagsulat mo sa akin. dati rin akong supot kaya malaki ang maitutulong ko sa iyo. hayaan mong sagutin ko ang mga katanungan mo. ano bang masama sa supot? wala namang masama sa supot. except saksakan ng dami ng kupal nya kung hindi siya maglilinis ng titi araw-araw. in other words, smegmatic.

Continue reading "ITANONG MO KAY BATJAY" »

Posted by batjay at 12:00 PM | Permalink | Comments (41)

ang bagong comic strip ng idol kong kaibigang si dengcoy miel na pinamagatang "McBayan" ay lumabas na sa philippine star. pwede nyo rin mabasa online. si dengcoy ay sikat at respected na artist dito sa singapore. makikita ninyo ang kanyang mga gawa sa kung saan saan - sa editorial ng straits times newspaper, sa mga posters, bus stops, sa mga ads, sa bookstores, etc. one time nga nagulat ako nang makita ko ang drawings niya ang ginawang exterior painting ng isang double decker bus. truly, isang magaling na pinoy na tinitingala rito. may stiff neck na nga ako sa kakatingala eh.

Posted by batjay at 02:10 PM | Permalink | Comments (21)

foreigner: so, where you from?
batjay: philippines

foreigner: ah, filipino. PARE!
batjay: inaanak ko bang anak mo?

foreigner: huh?
batjay: sorry just talking to myself. what's your question?

foreigner: what do you call that gross egg you like to eat?
batjay: betlog

foreigner: no. the one coming from the duck.
batjay: duck betlog

Continue reading "BATJAY'S SNAPPY ANSWERS TO STUPID FOREIGNER'S QUESTIONS, PART 3" »

Posted by batjay at 12:13 PM | Permalink | Comments (42)

habang nag-uusap kami ng security guard namin nung isang araw, napagisip-isip ko na may kasamang paghanga - ang generation niya ang ginamit ni lee kwan yew upang ibangon ang singapore from backward island to prosperous nation. pero naawa rin ako sa kanya dahil parang di siya nakinabang ng husto sa pagsulong ng singapore. hanggang ngayon, in his 60's, security guard pa rin siya. ganon din yung mga tagalinis namin ng opisina - mga senior citizen that progress left behind. kahit sabihin mong mayaman ang singapore, some people fall through the cracks. walang welfare dito at pag wala kang trabaho, wala kang kakainin. kaya yung mga matatanda rito, nagtatrabaho pa rin kahit mga ulyanin na kasi magugutom sila pag sila'y huminto. sabi nga ni hornsby - "that's just the way it is". oo nga pareng bruce, some things will never change.

Continue reading "STANDING IN LINE MARKING TIME" »

Posted by batjay at 12:03 AM | Permalink | Comments (17)

ang building namin ay parang microcosm ng singapore. may pecking order ang mga employee at kadalasan dictated ito kung saang floor ka nagtatrabaho. habang tumataas ang floor, tumataas ang estado ng mga empleyado sa opisina (at lumalalim naman ang pagkalubog mo sa bullshit. hehe):

Continue reading "MAY MGA SMEGMATIC DIN SA OPIS NAMIN" »

Posted by batjay at 12:07 AM | Permalink | Comments (29)

katabi ko kanina sa train papasok sa opis yung security guard namin. feel ko nga na sabik na sabik siyang makipagtsikahan sa akin kasi di na niya ako nakikita simula nang huminto akong manigarillo. dati kasi, sa backyard ako nagyoyosi at doon din siya tumatambay. mabait naman ang guard na ito. malay siya, siguro mga close to 60 years old. typical ito sa singapore, kadalasan yung mga menial jobs ay kinukuha ng mga senior citizen. kaya yung mga guard, janitor, taga punas ng mga lamesa at mga service crew ng fast food chain ay mga matatanda. nakakapanibago nga nung umpisa kasi sanay tayo sa jollibee sa pilipinas na mga alistong bagets na sumisigaw ng "good morning, ma'am/sir, welcome to jollibee". dito kasi, mga matatanda na mabagal kumilos. pag lapit pa sa iyo ay sisigaw ng "WHATCHAWANT!!!" na akala mo utang na loob mo pa ang bumili sa kanila.

Continue reading "WHAT IS KUPAL IN ENGLISH?" »

Posted by batjay at 11:12 PM | Permalink | Comments (46)

lunch time na kanina nang malaman ko na pumasok pala ako sa opisina na bukas ang zipper. buti na lang naka tuck out ang polo shirt ko, kundi mas nakakahiya. ang yabang ko pa naman kanina sa bus stop - nakatayo ako at pakyut na naka stomach in pa na parang mr. pogi. bukas naman pala ang zipper. gago. ganito ba talaga ang tumatanda? nakakalimot nang magsara ng pantalon. next year 40 years old na ako. natatakot tuloy ako, baka one day, umalis ako sa bahay ng walang pantalon.

pero matagal pa siguro yon. ngayon, paglalaruan ko muna yung spiderman kong manyika

Continue reading "DREAMING OF THE OPEN, WAITING FOR THE DAY" »

Posted by batjay at 05:17 PM | Permalink | Comments (19)

na experience nyo na bang mautot sa crowded at enclosed space? nakatayo ako sa isang packed bus kanina (as in siksikan talaga) nung pauwi from work. i was feeling uncomfortable dahil pinipigil kong mautot nang biglang nag break ang driver. mga sira ulo ang mga bus driver dito sa singapore at hindi marunong pumara. kadalasan masusubsob ka talaga. so ayun - sudden jerking stop. patay. di ko napigilan at may lumabas na kaunting utot. nakakahiya nga dahil nakatapat ang pwet ko doon sa isang nakaupong babae. dinedma ko na lang siya, hoping that hindi niya narinig. or naamoy.

Continue reading "THE BLUE BUS IS CALLING US" »

Posted by batjay at 10:49 PM | Permalink | Comments (12)

after dinner last thursday, napapunta ako sa 7/11 para magbayad ng telepono. tumawid ako ng kalye nang biglang may parating na kotse kaya ako'y napatakbo. kaya lang bigla akong napahinto nang maalala ko na baka magkaroon ako ng appendicitis dahil kakatapos ko pa lang kumain. bigla ulit akong napatakbo nang maalala ko na kakatapos ko nga lang palang magpaopera at wala na akong appendix. napahinto naman ulit ako agad-agad dahil naalala ko na di pa talagang magaling ang sugat ng operation ko.

takbo-hinto-takbo-hinto. para akong lukoluko. hehehe. ang sama ng tingin sa akin ng driver ng kotse. siguro akala niya eh ginugoodtime ko siya.

Posted by batjay at 09:58 PM | Permalink | Comments (36)

binibilog bilog,
tingin sa daliri
binibilog bilog
punas sa t-shirt
binibilog bilog
subo sa bibig

paglalarawan ng kaharap ko sa train kaninang umaga. isang pasaherong walang patid na nangungulangot simula pagsakay hanggang pagbaba. gusto kong kutusan ang kupal na iyon dahil muntik na akong maduwal. naalala ko tuloy yung linya ng isang paboritong pink floyd song... "ticking away the moments that make up a dull day, you fritter and waste the hours in an offhand way". that's exactly what the kulangot guy was doing.

Posted by batjay at 09:03 AM | Permalink | Comments (26)

nagkaroon ng major blackout sa singapore kagabi dahil nahinto bigla ang supply ng natural gas from indonesia na siyang main fuel ng mga power plants dito. marami nga ang natakot dahil bihira itong mangyari. may mga report nga ng aksidente sa kalye at traffic jams dahil walang ilaw pati stop lights. marami rin ang mga nagpalipas ng oras sa pamamagitan ng isang paboritong activity ng mga singaporean - ang magreklamo. mostly mga "i cannot do this, i cannot do that" lang naman at mangilan na nag freak out. diyan sila talo ng mga pinoy. sanay tayo sa mga kalamidad na dumarating sa ating buhay, and we normally treat this kind of event with our world renowned fatalistic epeks. bagyo? kris aquino's love life? lindol? erap? volcanic eruption? split up ng tambalang guy and pip? coup the etat? revolution? gas hike? wala yan. but we draw the line when personal hygiene is concerned. hindi lang natin talaga kaya pag walang tubig na panligo. ayaw natin ng triple "B" - body odor/anghit, bad breath at balakubak. we are a great people, dear friends... and THANK GOD ALMIGHTY, we smell good too.

Continue reading "IT’S NOT EASY FACIN’ UP WHEN YOUR WHOLE WORLD IS BLACK" »

Posted by batjay at 12:56 PM | Permalink | Comments (14) | TrackBacks (1)

"The razor-toothed piranhas of the genera Serrasalmus and Pygocentrus are the most ferocious freshwater fish in the world. In reality they seldom attack a human."

kaya mo bang i-text yan sa kaibigan mo in less than 43.24 seconds? if you can, pwede mong talunin ang current world record holder sa pinakamabilis magsulat ng text message. nanalo kahapon si kimberly yeo sue fern, isang singaporean, with a time of over 43 seconds. pero teka, kinanginanginangyan, akala ko ba eh "text capital of the world" ang pilipinas. surely, kaya nating talunin ang bruhang ito. ako? nagawa ko in 29 seconds (a prime number), kaya lang eto ang lumabas:

"The rsaxir-tiirjws pkranjad od tge hwmwra zerradiknis ans Pfhipackiag are ths madf fferoiasx freaawater fish i the woelkd. In realirt theyt selsom attalk a hian."

Posted by batjay at 01:40 PM | Permalink | Comments (14)

baligtad ang suot ko ng brief kaninang umaga. kaya pala parang masikip. buti na lang at nakita ni jet, kundi baka mawalan ng circulation ng dugo ang lower body ko. hehe. naalala ko kasi dahil kakatawag lang niya sa akin at tinatanong kung ano ang gusto kong isuot na underwear para sa aming trip. sabi ko sa kanya, di na lang ako mag u-uderwear, para kunwari bida ako ng porno movie. hehe. ok, back to story... aalis kami ni jet mamayang gabi. pupunta kami ng genting highlands. ito yung parang resort casino malapit sa kuala lumpur na nasa itaas ng bundok. kung taga morong, rizal ka eh "itaas ng bunrok sa tabi ng ragat at bukir" yon. hehe.

di naman kami pupunta sa genting para magsugal, gusto lang naming makaramdam ng baguio kind of weather. nakakasawa na itong init ng singapore. first time ni jet tumawid ng malaysia kaya excited kami. sakay kami ng bagong SVIP na coach. eto yung mga bagong 26 seater bus na pwede kang mahiga at magtambling tambling. kinky no?

Continue reading "LOOKING AT CLOUDS FROM BOTH SIDES" »

Posted by batjay at 05:25 PM | Permalink | Comments (20)

kung nakatira kayo sa mga bansa sa south east asia na addict sa football (tulad dito sa singapore) eh mag ingat kayo. maraming mga kawirduhang nangyayari ngayon dahil ang mga games ng EURO 2004 football championship ay pinapalabas ng live simula 2:30 ng madaling araw. obsessed ang mga tao rito sa football at faithful na nanonood ng live games. kaya the day after the games, maraming mga mukhang zombie na nagkakalad sa singapore na akala mo puyat na unggoy.

mag ingat kayo sa pagtawid sa kalye after the england-portugal game. maraming kasing mga puyat na mga driver. last week, isang pick-up sa thailand ang nag crash dahil nakatulog ang driver sa manibela. napuyat kasi kakanood ng football ng madaling araw. anim ang namatay, kasama na roon yung driver.

Continue reading "MAG-INGAT SA PUYAT NA FOOTBALL FAN" »

Posted by batjay at 07:32 PM | Permalink | Comments (19) | TrackBacks (1)

gusto ko lang i feature ngayon ang poetry ang aming kaibigang si belle. matagal na naming hinihintay ni jet ang mga bago niyang tula. busy kasi ang lola natin sa pambansang paaralan. busy rin ba sa kakapanood ng oblation run? after a long wait however, naka publish na sa kanyang "Short*Poetry" website ang mga bagong katha.

si belle ay talagang pinagmamalaki namin dahil her work has been featured in a number of poetry sites. more importantly, some of her poems were published recently in a book called "the sakura anthology of haiku poems. isa pa ay maganda siya, mabait at nanglilibre pag pinupuri mo. punta kayo sa poetry site ni belle and enjoy her work.

belle, bilang tribute sa iyo. gumawa ako ng haiku. eto...

may isang palaka
tumalon sa inodoro
nakulong sa septic tank

Posted by batjay at 12:17 PM | Permalink | Comments (24)

may minura ako kanina sa train station na tatlong bumbay. sumingit kasi sa pila at sa harap ko pa nagdaan. wala, dinedma lang ako ng mga kupal. di nila siguro naintindihan yung "packingsheet, whatdapack doyutink yurdoing" said in my thick pinoy kanto boy accent. (click here para marinig nyo kung paano ko sila minura). naiinis kasi ako dahil hirap na nga ako sa sugat ko eh may nanggugulang pa sa akin. tiningnan ko ng masama. wala deadma pa rin. tapos parang nang-aasar pa nung malapit nang bumaba, nagtanong pa sa akin ng directions kung papaano pupunta sa little india. ah mga turista pala, ang isip-isip ko. ililigaw ko sana ang mga kumag pero naawa ako.

Continue reading "3 BETLOG KAKALOG KALOG" »

Posted by batjay at 06:50 PM | Permalink | Comments (19)

last entry ko na ito tungkol sa aking ruptured appendix. nagsasawa na ako sa kakakwento eh. pakiramdam ko para akong si eric quizon doon sa "crying ladies" nung paulit ulit niyang kinukwento kung paano namatay ang tatay niya. hehe... oo na. bakya ako, tulad ni AnP. idol ko kasi si hilda koronel simula nang mapanood ko siya sa "kung magarap ka't magising", ang aking all time peborit pinoy film. nakakatawa nga si hilda sa crying ladies bilang isang ex-actress whose claim to fame eh isa siya sa mga inapakan ng mga higante sa pelikulang "darna and the giants". teka muna, asan na ba ako? nawala na... ah. last entry tungkol sa ruptured appendix. ok, tuloy ang kwento.

Continue reading "ESSENCE OF FISH" »

Posted by batjay at 10:00 PM | Permalink | Comments (12)

parati kang nakakarinig ng mga bangayan ng mga singaporeans at malaysians every now and then. ever since humiwalay ang singapore sa malaysia, parang sibling rivalry ang nangyari sa kanila. case in point: pagkatapos mabalita na isang school principal dito sa singapore ang nanghataw ng libro sa isang estudyante, nasa newspaper naman kamakailan na isang malaysian school principal ang namalo ng isang teacher gamit ang isang yantok (ARAY!), dahil di sila nagkasundo sa disipline. ironic no? hehe. siguro kaya pinalo ng principal yung teacher ay para iparamdam sa kanya personally kung ano ang ibig sabihin ng disiplina. nagreklamo yung teacher pero binawi rin niya pagkatapos. siguro, ayaw rin niyang lumaki ang gulo.

MORAL opda LESSON: pag teacher ka sa malaysia, dapat marunong kang mag arnis.

Posted by batjay at 12:40 PM | Permalink | Comments (0)

friday at wala ang boss kaya nagplano na namang kumain ang mga kaupisina ko sa turo-turo ng old airport road. mayrong isang stall dito na well known sa buong singapore dahil sa lor-mi (lomi sa mga pinoy). ok lang na maghintay ng 30 minutes dahil sa haba ng pila. sulit naman kasi... steaming hot lomi na may sahog na bawang, crispy daing na isda, big slices ng sweet pork, chicharong balat ng baboy, itlog, shredded meat at may toppings na haugang otah fish cake. sabayan mo ng panulak na sugar cane juice na may lemon at tapusin with a big bowl of CHNG TNG, ang dessert na walang vowel.

pakingsheet, ang sarap.

Posted by batjay at 05:48 PM | Permalink | Comments (8)

topic ng lunch time conversation namin kanina ng mga kaopisina ko yung disipina sa mga schools dito sa singapore. usap usapan dito dahil headline sa mga dyaryo kahapon: isang school principal ang nag step down after admitting to hitting a female student with a soft cover book. ARAY! masakit yon.

iniisip ko rin nung time ko ng elementary and highschool during the 70's and 80's... sa sobrang tagal nga, halos di ko na maisip. mayron ding physical punishment. mangilan-ngilan sa mga teachers ko ang nanghahatao ng class record at nambabato ng eraser. yung isa ko ngang teacher na si Miss Dio ay notorious. bukod sa kanyang sikat na one liner describing herself (i.e. "common sense will tell you na maganda ako") ay talagang asintado siya. hehe. lahat ng ibato niya at ipalo ay right on target.

Continue reading "COMMON SENSE WILL TELL YOU NA MAGANDA AKO" »

Posted by batjay at 05:29 PM | Permalink | Comments (20)

parang nagbigay ako ng welcome party sa magnanakaw. kagabi, in a fit of forgetfulness, nakalimutan ko yung susi ng bahay na nakasaksak sa lock ng front door namin. buti na lang at walang akyat bahay gang dito kundi yari sana ang pinagputahan. thank you singapore for having one of the lowest crime rates in the asia-pacific region.

Posted by batjay at 12:38 PM | Permalink | Comments (3)

talk about regulation galore - mayron palang "registrar of societies" dito sa singapore. ito yung government body that approves all the organizations and associations in the country. so bago ka makabuo rito, for example ng "organisasyon para sa muling pagbabalik ang tambalang guy and pip", kailangan mo munang gawin ang paperwork at ipa-approve ito sa registrar. nalaman ko lang dahil may article nung isang araw tungkol sa pag deny sa "People Like Us". ito'y isang grupo na itinatag ng mga federasyon ng kabadingan dito sa isla. message sa kanila ng gobyerno: we tolerate the gay community pero bawal pa rin ang lifestyle ninyo.

kung gusto ninyong maaliw, read about the correspondence of "people like us" and the registrar of societies here.

Posted by batjay at 12:20 PM | Permalink | Comments (3)

ang caning ay valid na judicial punishment dito sa singapore. common din dito ang pag palo sa anak as a means of discipline. ak-shu-li, makakabili ka ng "mini yantok" sa palengke na may colored pang hawakan. masakit din ito ha - nasubukan ko na kasi mayron kami rito sa flat at pinalo ko ang sarili ko (kinky 'no? hehe). hindi. ang tutuo eh, pamalo ito ng may-ari sa anak niyang makulit. pero pag bad boy siguro ako, baka ipalo ito sa akin ni jet.

nasa newspaper kahapon ang isang extreme case ng child punishment. dahil siguro may tililing (ie loose turnilyo) siya, isang babae ang kinasuhan dahil pinalo niya ng kutsilyo ang kanyang anak. ang ginawang dahilan ng nanay eh di raw makita ang pamalo kaya kutsilyo ang ginamit niya. nalaslas tuloy ang kamay ng bata. bakit pinalo bakit nilaslas? di raw natapos ng 8 year old boy ang kanyang homework.

Continue reading "PINALO NG KUTSILYO" »

Posted by batjay at 12:47 PM | Permalink | Comments (8)

deadline ng bayaran ng tax sa singapore itong april 15. kanina lang dumating ang mga tax forms ko. pakingsheet. may penalty pa naman ang late payment. what to do? simple lang ang solution - go online (which is what i did) at within 5 minutes, tapos lahat ang problema sa filing ng income tax. ang galing.

pwedeng magbayad dito ng tax over the internet. isang paraan ito para madaling kunin ng gobyerno ang pera mo. mwahahaha. ang konswelo de bobo ko lang eh pwedeng hulugan ang bayad. hahatiin ito in 12 monthly interest free payments. singapore has a procedure called GIRO na kung saan bibigyan mo ng authorization ang bangko mo na payagan kaltasan ang iyong account ng pera every month. it's simple, efficient and it works.

pag inimplement kaya ito sa pilipinas, mababawasan ang mga kurakot sa BIR? iniisip ko ng matagal ito kagabi habang nagbibisikleta. sa sobra ngang pag iisip, di ko alam, baligtad pala ang pag suot ko ng aking helmet. hehe. kaya pala nakangiti lahat ng mga kasalubong kong bikers. akala ko pa naman, nakukyutan sila sa akin.

Continue reading "IF YOU TAKE A WALK, I'LL TAX YOUR FEET" »

Posted by batjay at 12:25 PM | Permalink | Comments (19)

ang aking mga pamangkin kasama ang kanilang papa. from left to right: my nieces atty. sara and kim, brother-in-law rene, other niece paola. sayang at di nga nakasama ang kapatid nilang si angel. mukhang nag enjoy naman sila rito kahit mainit. nag blend nga sila sa crowd dahil mukha silang mga intsik mga magagandang intsik (pinapatay kasi ang mga pangit sa pamilya namin). masarap daw ang pagkain. pinatikim ko nga sila ng curry fish head.... "ay sheeet tito batjay, it's so masarap" ang sabi nila. hehe.

sabi ni ate sassy lawyer, ang tanda ko na raw dahil puro dalaga nang mga pamangkin ko. hehe. di niya alam may mga apo na ako (sina tj at az, anak ng mga pamangkin kong sina donna at david). dahil maagang nag-landi nag-asawa ang ate kong si gigi at late na akong ipinanganak, mayron pa nga akong nephew (si denden) who is older than me by 4 months. bunso kasi ako at menopause baby pa. my mom had me when she was 42... yes viginia, i was an afterthought (at muntik nang di ipanganak).

TO VIEW THE WEB ALBUM OF MY MAGAGANDANG PAMANGKIN - click here

Posted by batjay at 12:53 PM | Permalink | Comments (13)

kuha naming dalawa ng mommy ko sa sentosa last friday. mukhang di nga napagod ang mommy ko. isang linggo na naming nilalakad ang mga attractions sa singapore eh parang ako pa nga ang nanlata in the end. kahit pagod ako ngayon ay OK lang. at least, naipasyal namin siya rito at nag enjoy ng husto. sa almost 80 years ng kanyang existence, eto ang first time ng mommy ko na mag travel abroad. ang pinaka bukang bibig niya ay ang total absence ng pag intindi niya sa family home namin sa novaliches. sa isang linggong bakasyon niya rito, wala siyang ginawa kundi kumain, mamasyal at matulog.

as icing to the already tasty cake, tumawag pa ang sister kong si ester from florida. she and her husband randy have my other niece donna as their guest for easter at tumawag sila ng madaling araw kanina (next time aga-agahan niyo ha! napuyat ako hehehe.) for one reason or another, ang ate kong si ester ay matagal na naming di nakakausap. gaano katagal? taon ang binilang. almost 8 years to be exact. and it brought great joy to my mom na makausap niya ang kanyang prodigal daughter whom she hasn't seen in ages. nagkaiyakan pa nga sila. thank you dear big sister for calling us up.

TO VIEW THE WEB ALBUM OF MOM's SINGAPORE VACATION - click here

Posted by batjay at 11:17 AM | Permalink | Comments (9)

biyernes santo ngayon... ang init. etong isa sa nga seven last words na ankop sa akin: "i thirst". hehe. punta kaming sentosa ngayon. doon kami magkakalbaryo.

here's a pic of my mom here in singapore. kinuha ko ito sa loob ng zoo. halata bang 80 years old na siya next month? ok ngang makasama ang mommy ko rito. ever gracious pa rin siya at sobrang bait, pati mga waiter sa restaurant ayaw pag hintayin.

mommy ni batjay: "bayaran mo na ang kinain natin at naghihintay na ang waiter."
batjay: "hayaan nyo lang yan maghintay mommy. kaya nga waiter ang tawag sa kanila eh."

very observant din siya. kanina, nagpunta kaming suntec city para mag shop. napansin nga niya ang isang glaring na fact - kaunti lang ang mga babaing buntis.

mommy ni batjay: "apat na araw na ako sa singapore, wala pa akong nakikitang buntis."
batjay: "gusto ko sanang gawan ng paraan yan mommy, kaya lang may asawa na ako."

marami kami ngayon dito sa singapore... sa picture, from left to right: my sister Emy, Mommy, nieces Kim and Paula, brother-in-law Rene and other niece, Attorney Sara.

Posted by batjay at 10:47 AM | Permalink | Comments (12)

narito na sa singapore ang mommy ko. she arrived yesterday with my sister emy, her husband rene and their daughter paola. my other nieces kim and sarah will plane in today from manila. i'll try to post some pics before the weekend. in the meantime, kwento lang muna ako about my mom. here goes:

ang mommy ko ay 79 years old (turning 80 next month). nag-asawa sila ng daddy ko when she was 17. ak-shu-ly, nagtanan nga sila sakay sa trambia. eto yung LRT nung unang panahon. nabuntis siya with her firstborn gigi during the war. she doesn't talk about it much these days pero alam ko, nahirapan sila during the japanese occupation. all in all, anim kaming magkapatid na inalaagaan niya. ako ang bunso. ang baby. ang peborit.

IN OTHER NEWS...for the first time this year, i've got my first non-travel related cellphone SMS spam. gardemet. the text message says "HOME FACIAL, BODY OR FOOT MASSAGE AT $20! STRICLY FOR WOMEN ONLY". dang.

STILL OTHER NEWS...happy birthday to ate sienna, our good friend from west covina and the chief cook of the pansitan blogging community. ninang, sana maligaya na bati pa ang bertday mo!

Continue reading "I READ THE NEWS TODAY, OH BOY" »

Posted by batjay at 02:49 PM | Permalink | Comments (23)

ang sarap pag nagkikita-kita ang mga pinoy sa ibang bansa. nawawala ang pagka miss mo sa bayang magiliw. sabado night, nakina leah kami, kasama ang isang grupo ng mga kakilala naming mga singapore based pinoys. masaya - maraming pagkain (contribution namin ni jet ay... 1 barrel ng KFC hehe). naglaro sina jet ng charades habang uminom kami nina eder, ang asawa ni leah. nagkantahan din kami at nag ala tom jones na naman ako. maraming salamat donya regina at sexy cherrie! sa pag imbita sa amin. next time ulit.

Posted by batjay at 12:11 PM | Permalink | Comments (9)

nagpagupit ako last weekend after postponing it for three weeks. hinahanap ko kasi muna ang suki kong barbero sa mga kalapit barbershops around our neighborhood. nag resign na kasi siya from the barbershop where i usually have my haircut. hindi ko makita ang lekat kaya naghanap na lang ako ng bago. ok, POP QUIZ (a'la keanu doon sa pelikulang "speed"):

TANONG: kung biglang nawala ang regular barber mo at mayron kang pagpipilian sa loob ng barberya na gugupit sa iyo, sinong pipiliin mo?

SAGOT: siyempre, pipiliin mo yung barbero na may pinakapangit ang gupit ng buhok.

rule of thumb: on the assumption that barbers in a barbershop cut each other's hair, the best barber will always have the worst haircut.

kaya pinili ko eh itago na lang natin sa pangalan na "hipping kulelat". he has a haircut that looks like a cross between jesus christ and michael jackson's afro hairdo during the 70's. believe me, it can't get any worse than that.

ok naman ang kinalabasan. buhay pa rin naman siya hanggang ngayon.

Continue reading "KWENTONG BARBERO" »

Posted by batjay at 03:30 PM | Permalink | Comments (13)

may nagsabing lalaking politician recently: "singapore women (daw) should bear more children as a matter of national service". e'h di siyempre, maraming nag react. karamihan ay mga kababaihan, na nainsulto sa suggestion na ito. oo nga naman. sino ba namang sira ulong tao ang magpapabuntis para sa bayan. para sa pag-ibig, pwede pa.

eh pano kung pag-ibig sa bayan? rhetorical question, forget it.

Continue reading "...AS A MATTER OF NATIONAL SERVICE" »

Posted by batjay at 02:04 PM | Permalink | Comments (0)

ngayon ang first day ng 'rat attack'. ito ang bagong programa ng gobyerno para sa extermination ng mga daga sa buong isla. executed in a manner that is so typically singaporean, this 8 month long program is meant to eliminate all of singapore's 12,950 rats (daga) living in 8,631 burrows (lungga). paano nila binilang ito? ewan ko. siguro, mayrong isang committee na ito lang ang trabaho - ie tagahanap ng lungga at tagabilang ng daga (uy, it rhymes).

the metrics of success shall be based on "the number of active burrows, bait consumption, the number of rodents trapped (dead or alive) and the absence of other signs of rodent infestation such as fresh droppings and gnaw marks".

naalala nyo ba nung 70's, yung balita na pinag bisikleta raw ng isang linggo ni marcos si ariel ureta dahil sinabi niya "sa ikauunlad ng bayan, bisikleta ang kailangan", instead of "sa ikauunlad ng bayan, disiplina ang kailangan". true story ba ito o apocryphal (rhymes with kupal) lang? mangyari ay mayron kasing isa pang bagong lipunan slogan na niloloko namin nung araw, that's related to this topic. eto yung "batas ay ginawa upang sundin at isagawa" na ginagawa naming "butas ay ginawa upang suotan ng mga daga".

"and will there be rabbits, george?" "yeah, lennie. there'll be rabbits."

Posted by batjay at 12:30 PM | Permalink | Comments (2)

maraming mga matchmaking associations dito sa singapore na tinayo ng gobyerno. ang silbe sa buhay ng mga grupong ito ay upang mabigyan ng pagkakataon ang mga walang asawang singaporean na makapag interact sa isa't-isa, at hopefully, to mate. tingnan nyo na lang ito na parang "captive breeding program" to propagate the species. isa pa rin ito sa mga programa ng gobyerno para dumami ang tao sa singapore.

puro trabaho kasi ang inaatupag eh, di na tuloy tinitigasan. ang ibig kong sabihin, masyado silang busy at wala nang time for romance.

Posted by batjay at 12:01 PM | Permalink | Comments (0)

inutusan ako ni jet na bumili ng patis, kaya nagpunta ako sa lucky plaza. ang daming tao. lahat ata ng pinoy sa singapore ay naroon nakatambay kanina. pero masarap - para akong nasa pilipinas. nakipaglandian pa nga sa akin yung isang tindera.

batjay: magkano itong patis?
tindera: $3.50 papa! (sabay kindat sa akin)
batjay: ayos! sige samahan mo ng isang paketeng chocnut.
tindera: no problem, papa (sabay kindat ulit sa akin)
batjay: magkano lahat?
tindera: $7.50 lahat papa.
batjay: ang mahal naman.
tindera: darling, mas mahal pa ako sa binili mo (sabay kindat ulit)
batjay: mama naman, amoy lupa ka na (tawanan sa loob ng tindahan)
kasama ni tindera: sorry sir, ha. mahinhing talipandas yan, pero harmless naman.
batjay: ok lang, huwag mo lang ilapit sa akin at baka sunggaban ako.

Posted by batjay at 05:41 PM | Permalink | Comments (2)

ang maugong na balita ngayon sa dyaryo dito ay ang patuloy na problema sa mababang birth rate ng singapore. in spite of all the incentives na bininigay para sa mga mag-asawa na magparami ng anak, di pa rin nila ma-abot ang kanilang target na 2.1 babies per married couple to sustain their growth. last year was a historic low with only 31,171 babies being born or something like 1.2 babies per couple, which is exactly the average dito sa aming office. lima ang singaporean na may may asawa. doon sa lima, isa lang ang may dalawang anak. the rest are couples with one child.

ang naririnig kong reklamo ng mga ka-opisina ko ay ang malaking gastos sa pagpapalaki ng kanilang anak. singaporeans (like filipinos) have close family ties at normal for children na magpatuloy tumira sa bahay ng kanilang mga parents until they get married (15% of singaporeans between the ages of 40-44 are single. wow!). mahirap din ang child care for parents who both work and cannot afford a full time nanny.

dahil pareho silang nagtatrabaho ng kanilang mga asawa, yung dalawa sa officemates ko resorted to having their newborn babies being taken cared of by other people. ganito ang ginawa nila: nag avail yung sila ng nursery services malapit sa bahay nila, para may mag-alaga ng kanilang anak during the weekdays. nandoon yung bata, araw at gabi from monday to friday. kinukuha lang nila pag biyernes ng gabi. tapos, they return the child sa nursery ng sunday evening. in effect, mga weekend parents lang sila.

don't ask me how they do it. i mean, hindi ko alam kung paano nila na te-take na wala sa tabi nila ang kanilang anak. ganoon lang siguro talaga - you train yourself to bear the absence of your children para makamit mo yung mga pinapangarap mo para sa iyong pamilya. ganon din naman ang karamihan nating mga sellout na OFW di ba? naiiwan ang asawa't anak sa pilipinas para magkaroon ng magandang kinabukasan ang pamilya.

Posted by batjay at 12:21 PM | Permalink | Comments (0)

nagpunta ako sa ministry of manpower kanina para ipa-transfer yung employment pass ko from my old to new passport. medyo malayo ito sa office kaya mga 11:30 pa lang ng umaga ay lumarga na ako. mahaba ang pila kaya mga 2:00 na ako hinarap ng processing officer. impressed nga ako sa service nila dahil inayos nila yung request ko in less than 5 minutes. sa harap ko pa ini-stamp at pinirmahan ang work permit ko sa bagong passport. palapit pa lang ako ay nakangiti na ang staff. either mabait talaga sila o nakakatawa ang mukha ko.

mahaba rin ang nilakad ko from the train station to the manpower office kaya nakabilad ako sa araw ng matagal. gusto ko na ngang mag shower para matanggal ang paninikit ng aking buong katawan. isasama ko na rin sa pagligo ang aking singit na kanina pa kinikiliti ng tumutulong pawis. eto lang ang masasabi ko tungkol sa panahon ngayon: bwakanginang sobrang init dito!

naalala ko tuloy one summer day, nung college ako: nagreklamo ako sa init sa loob ng classroom. from out of nowhere, biglang may sumigaw ng - "FREYZ GOD, BRADER! MAS MAINIT PA RITO SA IMPYERNO, KAYA MAG BALIK LOOB NA KAYO KAY LORD JEEEE-SAZ!"

Posted by batjay at 09:31 PM | Permalink | Comments (0)

nagpunta ako kanina sa philippine embassy. bilibitornot, eto ang aking first time na bumisita rito after close to three years of living here. pero kung sabagay, yung mga pinsan ko nga dalaga't binata na yung mga anak, di pa nakakapunta sa embassy natin sa america kahit minsan. napuno na kasi yung passport ko at kailangan nang palitan ng bago. may trip ako next month after the holy week break sa japan, korea, china. three countries, three visas. hirap din ng pinoy minsan, you have to get visas to almost all the countries save for the ASEAN members.

mabait at efficient naman ang staff ng embassy natin sa singapore. wala pa akong 20 minutes na nag fill up ng forms, nag pa xerox at nag bayad ($120 ang fee - that's 3,600 pesos. mahal kaayo! hehe). makukuha ko na ito bukas ng alas 4 ng hapon. bilib talaga ako sa bilis nila.

yung embassy natin at nasa number 20 Nassim Road, right beside the japanese embassy. ito'y nasa 2 story bungalow. they have a big yard with tables and a basketball court. akala ko nga mga pinoy din ang mga sekyu. hindi pala, mga bumbay sila pero mababait naman. itinuro pa nga sa akin kung saan ako pwedeng umihi. akala ko nga sa pader, hindi pala. hehe (bawal umehe sa padir. ang mahole, bogbog!)

all in all, happy ako. nakapasyal ako sa embassy natin sa wakas, at may passport na akong bago bukas. aba nag rhyme pa, parang tula.

Posted by batjay at 06:22 PM | Permalink | Comments (0)

dito sa singapore, madali ka lang makakakita ng pinoy especially sa public transport tulad ng bus o train. sundan mo lang yung ingay.

kadalasan ang mga pinoy dito share flats to save on rent money. sabihin mo nang $1000 ang rent. kung apat kayo, tig $250 lang ang ambag. bukod sa naka tipid, may kaibigan ka pa na mauutangan pag na short ka ng padala sa pilipinas. since sama-sama sa tirahan, sama-sama ring umaalis papuntang opisina. kadalasan magka opisina rin kasi ang mga flatmates. this is why filipinos in singapore typically travel in packs.

sa train ko madalas makasabay ang mga pinoy. dahil tahimik sa loob, from 20 meters away, maririnig mo na ang malakas na pag-uusap - kung ano ang ulam nila kagabi, kung sino ang uuwi sa pilipinas. muntik na akong lumagpas once dahil i was listening intently sa dalawang pinoy. pinagkukwentuhan kasi nila yung ilong ng kaharap nilang pasahero.

ako? masaya lang na nakikinig. ito ang isa sa aking paraan upang maibsan ang pagka homesick: ang matawa sa mga kwentong pinoy sa loob ng train.

Posted by batjay at 05:38 PM | Permalink | Comments (0)

yung unang araw ko sa singapore as a "native" was the most angst ridden time i had ever felt in my entire stay here. pagtapos kong mag check-in sa hotel, dali-dali akong pumunta sa opisina. at dahil feeling native, namasahe lang ako - sumakay sa train at bus at tuluyang naligaw.

pagbaba ko ng bus, bigla akong nakaramdam ng matinding pagkalungkot - yung loneliness na binalutan ng depression, almost to the point that i was having thoughts of going back that day. back to my family and friends. back to my old job. back to everything that was precious to me. i was beginning to have serious doubts about this move. feeling ko eh, i made a major blunder.

eventually, i was able to ask directions na di ko maintindihan dahil "singlish" ang salita:

singaporean: "you go strit ahet!"
batjay: "huh, ahet?"
singaporean: "strit ahet! strit ahet!" (with matching turo ng kamay at nguso)
batjay: "ah, straight ahead"

nakita ko rin yung building namin. pagpasok na pagpasok ko sa opisina, sabi ng boss ko sakin: "why are you wearing jeans? our dress code here does not allow jeans".

muntik ko nang sabihin sa kanya - "packingsheet naman eh, sana man lang 'welcome to our company' muna. kakalanding lang ng eroplanong sinakyan ko, di pa nga ako nanananghalian. dumeretso ako rito para lang makapunta sa opisina on the day of my arrival, sisitahin mo ako sa pantalon ko?" - pano ba inglisin to?

pero pagtagal, nawala rin yung lungkot. napalitan nga lang ng longing. di na kasing pait, pero punong puno pa rin ng mga "sana kung..."

sana kung patas lang ang labanan sa pilipinas, di na ako aalis para kumita ng pera.
sana kung maganda lang ang palakad ng gobyerno, sipag lang ang kailangan sa pag-asenso.
sana kung guwapo ako, pwede sanang mag-artista at tumakbong presidente ng pilipinas.

Posted by batjay at 11:56 PM | Permalink | Comments (0)

dumating ako dito sa singapore to work nung august of 2001. ako lang munang mag-isa (jet would follow two months later). i took the morning flight from manila at dumiretso sa hotel 81. this will be my home for two weeks while i look for a more permanent place to stay. ang hotel 81 ay parang anito sa manila. it is basically a short time love motel, where couples can rent a room for a few hours of sex. and made love they did. kadalasan nagigising ako ng madaling araw sa lakas ng kalabog o kaya halinghing ng mga nagtatalik sa katabing mga kwarto. majority ng location ng mga motel dito sa singapore ay sa geylang area. kilalang kilala ito sa buong isla dahil, una, masarap ang pagkain dito. ikalawa, ang geylang ay ang center ng red light district ng siyudad. legal ang prostitution sa singapore at di nakapagtataka ang makakita ng mga nakaparadang mga kababaihan sa kalye ng geylang kahit sa tanghaling tapat. minsan may kalalakihan din, charing!

pag gabi sa geylang, punong puno ng tao sa kalye na paroon parito sa mga casa na nakapalibot sa buong area. ang mga casa (o whorehouse, huwag na nating pagandahin pa ang pangalan) ay mga three story structures na pinag hati hati sa maliliit na mga kuwarto - "paraisong parisukat", ika nga ni basil valdez. may mga ilaw na pula ang entrance kaya talagang literally, "red light" building sa red light district.

the first two weeks were really hard for me. malungkot, homesick and in a strange place, muntik na akong mag backout at umuwi. buti na lang, nakakita agad ako ng malilipatan na HDB flat. before the two weeks were up, palipat na ako sa isang maliit na parang bahay ng kalapati sa west coast ng singapore. there, jet and i would have a great and happy stay for a year. but that of course, is another story. more next time...

Posted by batjay at 08:55 PM | Permalink | Comments (0)

while we're on the subject of falling bodies from highrise buildings, isang malungkot na statistic: ang laki ng percentage ng mga nahuhulog sa mga building (HDB flats) na mga domestic helper dito sa singapore. last year, there were 22 cases of helpers (mostly indonesians) who "fell to their deaths" habang nagsasampay or while cleaning the windows of their employer's flats. yung iba sadyang tinutulak.

hirap kasi sa mga kinukuha nila minsan na mga DH, most especially sa mga indonesians: karamihan ay underage at galing sa province. siyempre di sila sanay tumira sa mga high rise. akala nila nasa bahay kubo pa rin sila at kapag nahulog sa bintana ay bukol lang ang inaabot. iba pag sa 12th floor ka ng building nahulog. for sure, you will be "morally, ethic'lly, spiritually, physically, positively, absolutely, undeniably and reliably dead".

parang yung joke... ano ang pinagkaiba ng nahulog sa 2nd floor at yung nahulog sa 12th floor ng building?

nahulog sa 2nd floor: (BLAGADAG!) Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhh!
nahulog sa 12th floor: Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhh! (BLAGADAG!)

Posted by batjay at 11:45 PM | Permalink | Comments (0)

pano nga ba mag-sampay ng labada ang mga singaporeans? kadalasan ay sa labas ng bahay. since majority ng mga taga-rito ay nakatira sa housing blocks, ang labada ay naka-sampay sa gilid ng building.

bukod sa sampay, marami pang mga nakabitin sa mga housing blocks dito - mga halaman, bisikleta, bird cage, durian (bakit durian?), etc. marami nang kaso rito sa singapore na mga taong namatay dahil tinamaan ng mga nahuhulog na kung ano-ano, galing sa matataas na mga floor. ang tawag sa mga bagay na nahuhulog from above ay "killer litter". ang tawag naman doon sa mga nasa wrong place at wrong time na tinamaan ng killer litter ay "sobrang malas".

Continue reading "PAANO MAG-SAMPAY NG LABADA SA HIGHRISE" »

Posted by batjay at 09:46 PM | Permalink | Comments (0)

napag palit ko na naman yung mga access pass ko pag-uwi kahapon. yung ticket kasi ng train at bus sa singapore ay stored value electronic card. ez-link ang tawag dito at kasing laki ito ng standard credit card. tatapikin mo lang ito doon sa entrance and exit gantry at makakalabas-masok ka na sa train station. so eto ako kahapon, papalabas na sa station, yabang ko pa dahil una akong bumaba ng train. tap ako ng tap doon sa exit, ayaw magbukas ng pinto. nagtatawanan na yung mga tao sa likod ko, ayaw pa rin bumukas ng pinto. pag tingin ko eh yung company ID ko pala ang ginagamit kong pang exit sa train station. siguro dahil sa excitement.

naloloko kasi ako ngayon sa pag bike at bumili ako kahapon ng gel seat cover after kong mag attend ng conference. gusto kong ma test drive agad yung gel kung makakatulong. naiipit kasi ang betlog ko doon sa bike seat. ang sarap kasing mag biking-kingan sa community namin. within five minutes by bicycle is the pasir ris park. ito ay 71 hectars na mangrove at beach front property na ginawa ng gobyerno para sa "upliftment" ng mga taga east coast. kumuha nga ako ng mga litrato last sunday, tingnan nyo na lang.

Posted by batjay at 10:46 PM | Permalink | Comments (1)

tanong: why is the population of the philippines so big?
sagot: because, unlike you, we easily have erections even in old age.

tanong: are there beaches in the philippines?
sagot: it's a frigging archipelago, stupid.

tanong: what is an archipelago?
sagot: etong piso, maghanap ka ng makakausap mo. bobo.

tanong: you are filipino correct? are you a musician?
sagot: i play with my organ everyday.

tanong: why are you filipinos so noisy?
sagot: because we don't fart in public as much as you.

tanong: hi i'm offering some insurance policy. where is your "ma'am"?
sagot: you just lost your sale moron, i am the ma'am of this house!

tanong: don't call me "ma'am", only my maid calls me "ma'am".
sagot: yes sir.

tanong: are you filipino? my maid is a filipino.
sagot: tanginamo. so? you want me to make you coffee?

tanong: so, where in the philippines can i find a good filipino maid?
sagot: try uranus.

tanong: why is your water consumption so big when there's only 2 of you?
sagot: i think it's because we take a bath everyday.

Posted by batjay at 11:01 AM | Permalink | Comments (2)

sabi na nga ba, suntok sa buwan yang lotto na yan eh. hindi kami nanalo kahit man lang ambush. sayang. akala ko pa naman pwede na akong mag hire ng foreigner na domestic helper at mag retire. yung 3 maria ko nawala... mag ma-mariang palad na lang siguro ako. oh well, back to PLAN B.

ano ba ang PLAN B?

PLAN B: wake up, brush your teeth, morning jog, toilet rituals, take a bath, ride bus, ride train, walk, work, lunch, work, walk, train, bus, evening rituals. five days a week. weekend. etc. etc. dream of home, live, love, hope, dream, look back. multiply by 7 years till i'm 45. hopefully, sapat nang ipon para maging hardinero at part time engineer sa pilipinas. maigi na ito, kaysa naman patulan ko si motumbo embudo, yung nigerian na nagpapadala parati sa akin ng mga get-rich-quick email.

POSTSCRIPT: pagbaba ko nga pala sa train kaninang pauwi, bigla akong nagutom nang makaamoy ako ng ulam. after a while napag isip-isip ko, wala namang restaurant sa tabi ng train station. siguro may umutot lang na pasahero. bwisit talaga, muntik na akong masuka.

Posted by batjay at 07:43 PM | Permalink | Comments (0)

ngayon ang bola ng lotto (or toto) dito sa singapore. pinag-uusapan nga ito sa lahat ng mga coffee shops at opisina dahil ang premyo ay 10 million dollars. tumaya nga kami ng mga ka-opisina ko. ang lotto rito ay pitong numero. eh pito rin kami sa opis kaya tig-isa kaming number. ang aming taya: 05, 08, 09, 12, 13, 22, 26... i cross my fingers and legs, sana manalo kami. magkano ba ang tatamaan ko? eto ang computation: 10 million dibaydibay 7 equals 1.43 million dollars, equivalent to 47 million pesoses. PACKINGSHEET!

pag nanalo ako, kukuha ako rito ng tatlong domestic helper. isang intsik, isang malay at isang bumbay. ang itatawag ko sa kanilang tatlo ay "MARIA" (as in mariang-palad?). papahirapan ko sila ng husto. bukod sa regular na pag asikaso nila sa bahay: yung bumbay, taga pedicure/manicure ko. yung malay, taga hugas ng aking pwet. yung intsik ang magpapaligo sa akin.

tapos, tuwing linggo iimbitahin ko ang lahat ng mga kababayan natin dito na mga DH. papupuntahin ko sa bahay para pagsilbihan ng tatlong kumag kong katulong na mariang intsik-bumbay-malay. ok na siguro ito bilang pang ganti sa mga tao ritong mababa ang tingin sa mga pinoy.

Posted by batjay at 02:40 PM | Permalink | Comments (0)

after moving to our new office a year and a half ago, umebak ako sa aming office toilet for the first time. milestone ito of sorts para sa akin (na proud na proud sa kanyang toilet trained ass). i do it everyday in the morning after coffee like clockwork. sorry ha, nag di-differentiate lang ako sa mga taga rito, na apparently, ume-ebs ng wala sa oras.

siguro dahil na rin ito sa super linis ng mga banyo rito. pwede kang mag "mey-ay-go-awt" anytime dahil lahat ng toilets ay may tissue paper at di puro apak ng paa ang toilet seat. in addition, medyo spicy talaga ang pagkain dito at talagang mapapatae ka ng wala sa oras. tulad ko - hinalo ko sa aking noodles ang isang platitong chili sauce. within one hour, tumatakbo na ako papunta sa toilet. in-inspection ko nga ang pwet ko for signs of wear and tear afterwards. ok pa naman, "thanks gods". hehe.

ang isang wala rito sa singapore ay yung parang "place mat" na nilalagay sa mga toilet seat. sa US ko lang nakita ito. with this, pwede kang maupo sa trono, kahit sang banyo ka man mapadpad. di mo na kailangang mag lagay ng sankatutak na toilet paper sa toilet seat. para sa akin na mahilig maupo ng tama sa trono, ok na ok ito. i salute the guy who invented this. dapat bigyan siya ng nobel prize.

Posted by batjay at 09:20 AM | Permalink | Comments (0)

there's nothing as miserable as going back from an enjoying trip in the US. it's depressing and... what's the best phrase to describe it? putanginang sobrang tagal. california was great. the people we met there were even greater. hehe. sanlingo lang sa 'merika, puro english na ako ngayon. erase. erase... ok, ang galing nang bakasyon namin. kahit isang linggo lang, punong puno ito ng kulay, saya at katatawanan. kung pwede lang sanang i-extend ko ang aming oras, gagawin ko. kung pwede lang sanang di na bumalik dito sa singapore, gagawin ko.

reality check: yung katabi namin ni jet na nakaupo sa window seat sa eroplano kanina... may anghit, dura ng dura sa baso niya at tayo ng tayo para umihi. pakingsheet. pag ikaw ay naka upo sa isle seat ng eroplano, nakaka-asar kapag yung katabi mo ay parati kang kinakalabit at dinadaanan every hour dahil gusto niyang umihi. kung mayron lang akong gunting, puputulin kong titi niya.

narito na ulit ako sa singapore. jet lagged at hilong talilong, pinagpapawisan at malungkot.

Posted by batjay at 07:07 AM | Permalink | Comments (0)

sabi sa dyaryo rito nung isang araw: "singaporeans have problems having children because they don't have enough sex". busy kasi sila masyado sa trabaho. pasok sila ng monday to saturday hanggang, sabihin na natin, mga 7:00 pm. dating ang mag-asawa sa bahay ng mga 8:00 - gutom, pagod at inaantok na. kaya iyon, di pa nag uumpisa, bagsak nang bataan.

sabi nga sa isang survey, people even prefer to sleep rather than have sex. wala yan sa lolo ko: in another survey for people 40 yrs or over, some have admitted that thay actually fell asleep while having sex.

ang hiling ko lang, sana naman pag dating ko ng 40 eh pwede pa ring magsampay ng twalya sa pototoy ko pag may flag ceremony. hehe. sigurado naman ano, kasi... ako ay pilipino! a tapang, a tao. a pugot a kamay, hindi a takbo... etc. etc.

walang kokontra. pag may magsabing "in your dreams" o kaya "wishful thinking" sa comments, sasapakin ko.

Posted by batjay at 03:40 PM | Permalink | Comments (0)

kasabay ko everyday mag exercise ang mga muslim womem joggers ng singapore. they are a sight to behold - running women in long flowing robes, tudong (or muslim headscarves) and sneakers. how do they look? imagine mo na lang si virgin mary na naka nike rubber shoes, tumatakbong mabilis sa kalsada. o, na-imagine mo na? yan ang hitsura nila.

nung nag jogging ako kagabi, all i could ever think of was the first time akong nakapanood ng colored tv. in particular, yung first time kong makita si cookie monster sa colored tv. blue pala siya - bwahaha. tuwang tuwa ako. growing up in the 70's was cool. it was the time of the transition from black and white to colored. it was like the "wizard of oz" scene where dorothy steps out of that kansas door into munchkin land. while thinking of this colored tv thingy, naisip ko rin na masarap ang singkamas na may toppings na asin at bagoong na alamang. don't ask me why i juggle 2 incongruent things in my mind while jogging. wala naman akong control sa kung anong pumapasok sa ulo ko pag ako'y idle.

finally, speaking of "pinagpala sa babaeng lahat" - birthday na ni jet sa thursday. happy b-day mylab! tumatanggap nga pala kami ng labada kung linggo regalo. padala nyo na lang!

Posted by batjay at 12:57 PM | Permalink | Comments (0)

sabi sa Section 377 ng Singaporean Penal Code: 'Whoever voluntarily has carnal intercourse against the order of nature with any man, woman or animal, shall be punished with imprisonment for life...'

matunog itong section na ito ngayon kasi mayron mga nagmumungkahi na i-repeal na ang law na ito dahil archaic na. siguro, napansin na rin nila na walang kakwenta-kwenta ang sex life ng mga citizens dito. sa isang article ng today newspaper kahapon (en ay kwowt, aytaliks mayn): "HETEROSEXUAL Singaporean adults may soon be able to indulge in oral sex without breaking any laws, following a review of the penal code."

kung mahilig ka sa oral sex dito sa singapore, you are in effect, breaking the law and could be jailed for life. betchabaygollywow!

TANONG: kung makipag sex ako, tapos itaas ko ang kaliwang paa ko habang kinukumpas ko ang aking kanang kamay habang umiikot ang ulo ko at kumakanta ng "sana'y wala ng wakas", intercourse against the order of nature din ba ito?

Posted by batjay at 08:01 PM | Permalink | Comments (0)

nag present ako ngayong linggo ng isang technical paper sa isang conference dito sa singapore. bongga nga eh (may $650 entrance fee para sa mga utu-utong gustong makinig). kung kaya, i had to break one of the sacred rules of the batjay manifesto - "don't wear a business suit in a tropical country lest you sweat like hell and smell like hinog na langka".

for all my preparations (make-up, manicure, kulot with haircut na pantay ang patilla, late night rehersals in front of my sleepy wife), all i got was (not a t-shirt, dummy) a stainless steel cork screw in a fancy box. TO THE ORGANIZERS: i got your subtle message, thank you very much.

event highlight: nakalimutan ng isang speaker tanggalin yung wireless clip microphone pagkatapos niyang magsalita. tuloy tuloy na lumabas sa conference room habang naririnig namin sa sound system ang conversation niya sa kanyang kasama. parang tumuloy pa nga ata siya sa banyo dahil narinig kong nag flush ang toilet, afterwards mga kaluskos sounds, pregnant pause at barely audible na "oh shit, i forgot to take the microphone off".

Posted by batjay at 12:00 AM | Permalink | Comments (0)

lahat ng application forms dito, tinatanong ang "race". nang una nga akong nag apply for an employment pass, medyo natigilan ako. there it was in the form, "RACE: ____________". pakingsheet, what's my race? ni hindi ko alam kung anong race ako. brown race? human race? "kayumanggi race"? "filipino race"? "kapampangan"?

bigla kong naalala yung libro ni rafael palma tungkol kay rizal na "pride of the malay race" . naisip ko, kung si rizal ay pride ng malay race, ergo: malay race din ako. kaya ayun, nilagay ko sa application (if i might add, with a lot of trepidation and unease)... "RACE: Malay ".

ilalagay ko sana: "RACE: Malay ko?".

as in walang ka Malay-Malay kung ano ang race niya. nagdalawang isip lang ako, baka dahil sa pagka pilosopo ko eh mapa uwi ako ng wala sa oras. alam ko na rin ang root cause kung bakit tinatanong ito rito. mahabang storya, pero ang summary ay medyo orwellian. right or wrong, ganito ang style dito sa singapore and they have had great success from this approach so far. but at what cost? now that IS the question.

Posted by batjay at 11:43 PM | Permalink | Comments (0)

kagabi, nag baby sit ako ng mga bisita dahil dumalaw ang counterpart ko from our japan office na si tosaka san. kasama niya ang kanyang asawa na si mrs. tosaka san.

nagpunta sila sa opis na may bitbit na extra special sake, na pagkatapos ng walang katapusang nakakahilong pag bow, ay ibinigay sa akin. hehe. nakakahiya sa boss ko, dahil ako lang ang may pasalubong. eh sabi ko na lang sa kanya: "pagpasensyahan mo na... kahit mas kyut ako sa iyo, mas malaki naman ang sweldo mo kaysa sa akin".

dinala ko ang mag asawa sa jumbo seafood restaurant, isa sa pinakasikat sa kainan ng seafood sa singapore. dinadayo ang pepper crabs dito at mapapa "pakingsheet, ang sarap nito!" ka sa sarap. umorder din ako ng "deep fried tilapia with nonya sauce", "ginisang kang-kong" at 3 pirasong super extra large hipon (na hindi ko natikman dahil allergic ako dito, bwakangina talaga). masarap silang kasamang kumain dahil lahat na lang ng orderin ko eh "oishi" raw ("RAPSAdoodles", in tagalog).

after dinner, nagpunta kami sa night safari. one of the best sites to see if you are in singapore. dahil sa dami ng bisita namin, siguro pang apat na beses ko na ito this year na nagpunta roon. ok lang naman kahit "been there, done that" ang pakiramdam ko: i love to go there. siguro, dahil may affinity ako sa mga nakatira doon sa night safari. sabi nga ng dati kong boss, "hayup" daw kasi ako.

si tosaka san ang pinakabagong employee namin dito sa asia-pacific. before working for us, nagtrabaho siya for 25 years sa toshiba as a design engineer. isa siya sa mga principal designers ng mga air traffic control radar at communication systems na ginagamit sa mga airports all over the world. binanggit nga niya ang naia, mactan at davao airports as among the few na mayrong mga equipment na nagawa niya. ang asawa niya, si mrs. tosaka san, is a teacher. nagtuturo siya ng japanese language para sa mga foreigner gaijin na nagtatrabaho sa japan. eh di siyempre, sinampolan ko sila ng japanese ko. ang galing ko raw mag hapon, sabi ni mrs. tosaka san. tinula ko kasi sa kanya ang lyrics ng "VOLTES V" theme song. balak ko nga sanang i-song and dance (complete with laser sword action), pero nag dalawang isip ako't baka dumating si prince zardos.

masarap silang kasama - very open, polite and appreciative. typical of the japanese, once you get past being colleagues and start to become friends. after the night safari, hinatid ko na sila sa raffles hotel at umuwi.

Posted by batjay at 10:37 AM | Permalink | Comments (0)

kaninang umaga, may nakatabi ako sa train na sintunadong humuhuni habang nakikinig ng kanyang walkman. actually, hindi huni. it was more like "excessively loud tuneless toneless humming". alam nyo ba yung tunog ng refrigerator na binuksan mo ng madaling araw para kumuha ng malamig na tubig dahil gumising kang uhaw na uhaw? mas malala pa doon.

parang ganito yung katabi ko kanina: "hmmmmmm... MMM MMM MMM... MmmMmmMmmMmm... MmmMmmMmmMmm... MMMMMMMM... Mmm Mmm Mmm Mmm.... I love you! hmmmmmm... MMM MMM MMM... MmmMmm MmmMmm... MmmMmmMmmMmm... MMMMMMMM... MmmMmmMmm Mmm.... I love you!"

tama lang ba na pag-isipan ko na sapakin siya at sigawan ng "SYARAP your friggin' MANTRA"!

Posted by batjay at 01:45 PM | Permalink | Comments (0)

aba, mukhang nagiging open society na ang singapore... na approve din finally ang "bodyworlds exhibition" dito. mayron ngayong 200 human bodies and body parts na naka display sa singapore expo. uy, 5 minutes away lang ito sa opis. mayaya nga si jet para makita ito.

matagal bago ito na-approve dahil nga sa mga controversy. kaya ito naging controbersyal eh dahil yung exhibit nga ay mga tutuong bangkay ng mga tao ang ginamit nila. tapos nakadisplay ang mga ito ng iba ibang pose (por eksampol: click here to see michael jordan pag namatay na siya). yung mga bangkay ay preserved siyempre. preserved na parang achara? op kors, hindi. pwera lang siguro kung may pritong baboy na binebenta doon sa exhibit. masarap kasi ang achara at pritong baboy na may mainit na kanin.

mayrong mga condition lang na binigay ang gobyerno para matuloy ang exhibit: 1. Children under 12 must be accompanied by an adult, and 2. advisories must be printed on all of the exhibit's promotional material. dapat mayron pang isang condition: 3. the public must enter the exhibition fully clothed, less they be mistaken as being part of the exhibit.

Posted by batjay at 08:45 PM | Permalink | Comments (0)

nakapasok na ba kayo sa loob ng elevator then be arrested by an unbelievable stink? parati na lang dito sa office pag papasok ako sa elevator eh may residual anghit ng isang mabahong mystery person.

is it me they're talking about? no way baby. tulad ng pinakamamahal kong mga pinoy, naliligo ako araw araw. naglalagay ng deodorant sa lekileki, nag sha-shampoo at conditioner ng buhok, may bote ng alcohol sa bag, may facial wash, nagbabaon ng safeguard galing pa sa pilipinas, kung may pekpek lang ako eh pati cleanser doon ay may baon siguro ako. AKO AY PILIPINO! kahit di man umaasenso ang bansa natin, at least masasabi ko na tayo ay MABANGO at... masarap amuy-amuyin. yeah, baby!

Posted by batjay at 11:38 AM | Permalink | Comments (0)

for lunch today, kakain kami ng lor mee (in tagalog "lomi"). silent "R" dahil intsik-british accent eh. ang pinakamasarap na lomi sa singapore ay matatagpuan sa hawker centre ng old airport road.

oo nga pala: ang "hawker centre" ay isang area na pinagsama-samang mga low cost na turo-turo na makikita mo sa kahit anong sulok ng singapore. ang mga turo-turong sikat ay malimit na dinadayo ng mga tao dito. hulaan ninyo kung magkano ang ginagastos ng mga singaporean sa pagkain sa mga pwestong ganito sa isang taon? S$ 8,000,000,000. that's right. 8 billion dollars was spent on over 1.8 billion meals in a small island of over 3 million people. you do the math.

mabalik tayo sa lomi...

ang isang malaking mangkok na lomi ay S$3 (approximately 90 pesos). iba ang lasa at histsura ng lomi rito kompara sa mabibili mo sa pilipinas. maitim ang sauce at hawig sa lasa ng sarsa ng lumpiang hubad. may mga hiwa ng karne ng baboy na binudburan ng chili at tinadtad na bawang.

dahil sa dami ng mga kumakain dito, ang normal waiting time pag lunch ay around 30-45 minutes. habang hinihintay namin ang lomi, imbis na mangulangot eh kumakain kami ng "OTAH". ito ay fish cake na niluto sa dahon ng buko. minsan naman ay "ROJAK", isang uri ng salad na may pinag halo-halong rekado (hindi isang uri ng kalbong detective na americano). bilang pangtapos, ang paborito kong kainin ay "CHNG TNG, ang Desssert na Walang Vowel".

Posted by batjay at 11:50 AM | Permalink | Comments (0)

confirmed SARS case again in Singapore. SARS? SARS? pakingsheet. kailangan ata mag maskara na naman ako... TANANAN! (sound epeks na torotot for dramatic emphasis)

Dear Mommy,

Nabalitaan ko ngayon na confirmed na yung SARS case dito sa Singapore. Kaya eto, naka maskara na naman ako. Ang hirap talaga ng sitwasyon ko rito. Pinagtatawanan na naman ako ng mga tao pag nag aabang ako ng bus. Sa train kanina, muntik na akong napa-away sa isang batang naka damit spiderman. Hinila nya kasi ang kapa ko. Nobody touches my kapa and gets away with it.

Huwag kayong mag-alala sa amin. Baka magkulong ulit kami ni BatJet sa bahay at kakanta ng "Mr. Suave" para safe. Pero isolated naman daw ang case sa isang hospital. Yung nagka SARS ay nagtatrabaho sa research department na may contact sa SARS virus.

Ang hirap pa rito sa Singapore, sobrang init. Pag pinapawisan ako eh ang bahu na ng leather suit ko. Daig ko pang amoy ng kilikili ng unggoy na kumain ng langka. Pwede nyo ba akong padalhan ng tawas?

Ingat ka na lang diyan at oo nga pala, susundin ko na yung payo mo na ibaba na ang kilay ko.

Ang inyong anak,
BatJay

Posted by batjay at 06:27 PM | Permalink | Comments (0)

last friday evening, nagpunta kami ni jet sa driving range kasama sina leah at eder. kasama rin namin ang dalawa niyang kapatid, hipag niya at ang kanyang cute na pamangkin na si aaliyah. tamang tama dahil inimbita ako ng kaibigan kong si han para mag laro ng golf sa jb, malaysia ngayong lunes. maipapalo ko na rin sa wakas ang pekeng callaway clubs kong galing shanghai.

sweet talaga itong si aaliyah. di nangingilala sa amin ni jet. bibo rin at mahilig sumayaw. naalala ko tuloy si tj, ang aking apo sa maynila. di bale, "ber" month na. kaunti na lang at malapit nang magpasko. uwi na naman sa pilpinas para bakasyon at makikita na ulit ang mga mahal sa buhay.

pero tatlong buwan pa iyon. in the meantime, bakasyon ako ngayon. yehey! there i go, there i go, there i go...

having one day of fun
in the malaysian sun,
playing golf
with my good friend han.

ah, and it rhymes.

Posted by batjay at 12:12 AM | Permalink | Comments (0)

nung isang gabi nagpunta ako sa doctor para magpatuli.

hehehe...

hindi. joke lang. sinumpong na naman kasi ako ng allergy ko. kaya hanggang ngayon, supot pa rin ako.

hehehe...

siguro may nakain na naman ako sa labas na pagkaing may halong hipon. di ko maalala kung saan. pag lunch kasi, lumalabas kami at kumakain sa mga ibat-ibang turo-turo dito sa singapore. ginagawa ko namang lahat para siguraduhin na wala akong kinakain na shrimp, crabs at pusit. minsan may nakakalusot pa rin, lalo na sa mga pagkaing may sabaw. yung mga ibang pagkain kasi, shrimp based ang stock ng soup kaya kahit umorder ka ng beef noodles minsan, may halo itong hipon. kaya yan... "hipon coming back" ako sa doctor because i "pusit to the limit". "isda best" kasi eh!

dito lang ako nagkaroon ng allergy sa shrimp. nakakainis nga. di na tuloy ako makakain ng halabos, tempura at lahat ng nga iba't ibang hipon dishes na peborit ko. di na rin ako pwedeng kumain ng peborit kong pepper crab, chili drab and the very rare and tasty hairy crab from shanghai. bwakanginangyan. binigyan na naman ako ng injection ng doctor sa clinic malapit dito sa amin. tapos additional na gamot... isang klase sa umaga para hindi katihin sa opis. isang klase sa gabi para di ako katihin sa pagtulog.

ok yung gamot sa panggabi, pag kainom ko eh para akong nag downers. super antok at diretso ako sa kama agad. which is just as well dahil nakakabwisit talaga ang kati ng allergy. palipat lipat ang kati sa iba't ibang parte ng katawan, palaki ng palaki ang pantal. kamot ka ng kamot na parang may galis. dati tinitiis ko ito dahil ayokong magpunta sa doctor. ngayon, ayoko na man. pag nakaramdam na ako ng allergy attack, takbo na ako agad sa clinic.

next time siguro, pwede ko nang isabay ang tule sa next appointment ko sa doctor. hehehe... hahahaha!

Posted by batjay at 12:26 PM | Permalink | Comments (3)

kumakain ako ng durian ngayon. bumili ako kanina sa grocery dahil inutusan akong bumili ni jet ng kamatis. kumuha ako ng walong pirasong kamatis, pinatimbang at pinapresyo. kita ko yung total eh 90 cents lang. tiningnan ko yung pila sa counter. mahaba. inisip ko parang nakakapanghinayang kung pipila ako ng matagal tapos kamatis lang ang laman ng basket ko. napakuha tuloy ako ng durian. total bill ko sa durian at kamatis? $ 10.90 - ang gago ko talaga.

di bale masarap naman yung durian. hehehe. smells lilke shit but tastes like heaven.

pinapanood kong parati ang mga bisita naming amerikano pag kumakain kami ng durian sa office. tinitingnan ko kung sino yung mga matatapang na tumitikim nito. konti lang ang naglalakas loob. ang pagkain ng durian for the first time ay tutuong test of character. it means you are willing to look beyond appearances and preconceived notions. it means that you are willing to walk on the wild side and take risks. it means that you enjoy things that are way beyond your comfort zone.

cheer up kung na-devirginize ka na sa pagkain ng durian. the future is only for the brave.

Posted by batjay at 10:27 PM | Permalink | Comments (0)

maraming chichirya ngayon sa office namin. panay kasi ang alis ng mga taga rito ngayon at panay rin ang dating ng mga bisita galing sa kung saan-saan. kahapon may mga indonesian kaming bisita at dala nila ay chicharong langka. ngayon lang ako nakatikim nito... masarap pala.

si michelle galing sa hainan, china itong week para mag scout ng venue sa aming next conference. nag-uwi siya ng iba't ibang produktong gawa sa buko... may buko candy, buko crackers at pinakapaborito ko sa lahat: "Coconut PANGAKE". muntik ko na ngang di kainin kasi medyo duda ako sa quality eh. pag ang manufacturer ay hindi mai-spell ang "cake" na tama eh siyempre, kwidaw ka roon.

mayron din kaming durian crackers dito na paborito ng boss ko. pinapakain namin ito sa mga amerikanong bisita, para naman makatikim sila ng di pa nila natitikman sa buo nilang buhay. "have a cracker", ang wika namin, "it smells like shit but tastes like heaven".

si henry pag pumupunta ng vietnam, nag uuwi siya rito ng pinatuyong pusit. mayrong pusit na parang dried flakes na halos matunaw sa bibig mo. mayron ding pusit na may halong asukal. sa vietnam siguro ang may pinakamasarap na dried squid sa buong south east asia.

pag may galing sa korea, madalas ay alak at ginseng. minsan ginseng na alak. masarap ang dried ginseng candy na galing sa korea. may kamahalan ito kaya dapat pa konti konti lang ang kain. di pwedeng kain na parang mani.

sa shanghai, masarap na inuuwi ni lau ay yung "Hairy Crabs". mga balbon ito na alimango. di kalakihan pero punong puno ng haligi at malaman. isang tikim lang at mapapa "tangina, ang sarap!" ka sa sarap.

tayong mga pinoy di rin pahuhuli. napansin ko, ang hilig bilhin ng mga singaporean sa pilipinas ay dried mango, selecta ube or mango ice cream at quick melt insaymada. sabi ko sa kanila, kaya masarap at malasa ang ice cream sa pilipinas ay dahil gawa ito sa gatas ng kalabaw. yung ensaymada naman ay gawa ng isang ex-childstar na pandak.

Posted by batjay at 11:41 AM | Permalink | Comments (0)

kuha namin ni nes sa jurong bird park kanina. matagal na kaming magkaibigan ni nes. mahigit 33 years na. isa siya sa mga classmates ko since kinder. actually, siya ang pinaka-una kong naging kabarkada kasi pareho ang section namin simula kinder, hanggang grade 6. pagtapos batch mates kami hanggang nagtapos ng high school nung 1983. patuloy pa rin kaming nagkita-kita pagtapos ng graduation at hanggang ngayon, magkaibigan pa rin kami.

yung bahay nina nes ay nasa likod lang ng school namin. kaya pag natatae kami o kaya gusto naming tumambay, sa bahay nila kami pupunta. maraming bote ng beer na ang naubos doon, maraming plano para sa outing ang napag-usapan, maraming problemang nalutas, maraming iyakan at kasiyahan ang nangyari doon. hanggang ngayon, umiinom pa rin kami sa bahay nila, using the same chairs and tables that we've used more than 20 years ago. time flies baby but it's great to know that some things never change... houses, pieces of furniture, friends.

isa si nes sa mga hinahangaan kong tao. matalino, masipag at magaling mag basketball. bukod sa matataas na grades, pinuno rin niya ng extra curricular activities ang kanyang high school career. nung senior year namin, siya ang head ng sports commitee ng sudent's advisory board, captain ng basketball team at athlete of the year ng batch namin.

si nes ay isang doctor. graduate ng UERM at espesyalista sa internal medicine. malimit siyang dumadalaw sa bahay namin para kamustahin ang mommy ko. nung minsan nagka pneumonia ang mommy ko. tinakbo ko siya sa hospital at si nes ang gumamot sa kanya. di ko pa rin makalimutan hanggang ngayon kung papaano niya inasikaso ang mommy ko. simula admission hanggang sa mga tests, hindi siya pinabayaan ni nes. suwerte talaga ako sa mga kaibigan. kahit di kami masyadong mayaman, nagtutulungan kami sa kahit anong paraan.

si tess at jet sa harap ng waterfall ng bird park. si tess ay asawa ni ness. si jet ay asawa ko. naging magkaibigan din sila dahil sa amin. anak ni nes at tess si cheska. siyempre, inaanak ko si cheska. kumpare ko kasi si nes eh. hehehe. si jet ay dating nurse, ngayon, isa nang masayang housewife. si tess ay isa ring doctor tulad ni nes. si cheska ay hindi pa nag-aaral kaya di ko alam kung gusto niya ring maging doctor. si tess ay isang capitan sa AFP at doctor siya sa V Luna (yung military hospital doon sa quezon city). dati siyang PSG nung presidente si erap kaya marami kaming tsismis tungkol sa pamilya ni joseph estrada. but that is another story.

si nes ay dati ring capitan sa AFP. wala na siya sa serbisyo. sabi niya sa akin eh "nabuburat na raw siya sa buhay militar" kaya siya umalis. di ko siya masisisi. tingnan mo nga ang mga ulul na opisyal sa maynila - puro pampapoging coup na punong puno ng katangahan lang ang alam sa buhay.

narito sina tess at nes sa singapore kasama ang kanilang pinsan na si sheila at ang kanyang asawa. bagong kasal si sheila at parang honeymoon nila ang pagparito. kagabi ay nasa night safari kami tapos nag-dinner kami dito sa aming flat. ngayon naman ay tumuloy kami sa bird park nung umaga, nag lunch sa orchard road at dumiretso sa sentosa sa hapon. gabi na kaming umuwi kanina, medyo pagod pero masaya. bihira lang dumalaw ang kaibigan dito sa singapore. mas lalong bihirang dumalaw ang matalik na kaibigan kung kaya't masaya namin silang sinamahan sa kanilang pamamasyal ngayong weekend.

ito si jet kanina sa orchard road. ganda niya ano? ngayon alam nyo na kung bakit ko siya kinakantahan.

Posted by batjay at 01:26 AM | Permalink | Comments (0)

two years na ako sa singapore ngayong august 6. ambilis ng panahon. parang kahapon lamang eh nasa pilipinas kami ni jet. ako bilang isang engineer sa isang magandang company, habang si jet naman ay isang maligayang housewife. ngayon narito kami sa singapore, ako bilang isang engineer sa isang magandang company, habang si jet naman ay isang maligayang housewife. wala bang nagbago? hehehe... marami, actually.

bakit ba kami napadpad dine? maraming dahilan. pangunahin ay pera. naisip namin ni jet na kapag nagpunta kami rito eh sa isang taon lang eh bayad (as in fully paid) ang bahay namin sa antipolo. ang isa pang dahilan ay kunektado rin sa pera. naisip rin namin (parati kaming nag-iisip) na mga five to ten years dito eh pwede na kaming mabuhay nang semi-retired (hindi semi-retarted, pero pwede na rin) sa pilipinas. matagal ko na kasing gustong maging hardinero eh. lastbatnatdalis na dahilan, kunektado rin sa pera: gusto naming mas makatulong sa mga kamag-anak namin na nagsisikap ding paangatin ang kanilang mga buhay.

mga twelve years rin akong nagtrabaho sa pilipinas bago kami nagdesisyong umalis. ako'y isang instrument engineer (hindi ako gumagawa ng gitara. if you are interested in what i do, please go to this site). masaya rin ako sa trabaho ko dahil kung saan saan kami nadedestino sa ibat ibang parte ng pilipinas. very fulfilling at satisfying kapag nakapagpaandar ka ng isang planta at nakikita mo ang produktong lumalabas sa mga linya (lalo na pag beer! hehehe. nakatikim na ba kayo ng serbesang kagagawa pa lang? ubod ng sarap, manamis namis na malamig na suwabeng papasok sa bibig mo at hmmm). asan na ba ako? ah ok... eventually, i grew up. or perhaps, i outgrew my job and the company i was working for. i definitely outgrew my boss. siguro it was time to turn the page, to move on, to "turn turn turn". it was definitely the season.

may job offer sa singapore galing sa mga kaibigan ko. maganda ang suweldo at medyo stable ang trabaho. pinatulan ko na. kung kaya, two years ago ay lumipad ako papunta rito. ako lang muna, habang naghahanap pa ako ng matitirahan. first two weeks ko eh sa "Hotel 81" ako nakatira. parang anito ito sa singapore, isang sikat na chain ng mga short time banatan na motel. pag gabi eh kung ano anong kalampagan ang maririnig mo. hehe... yung kwarto ay malaki lang ng kaunti sa kama. ang hotel 81 ay nasa geylang. isa ito sa pinaka sikat na area sa singapore dahil ito ang red light district dito. araw at (lalong lalo na sa) gabi ay maraming nakapila ritong mga babaing nagbebente ng aliw. marami ring casa rito at magbabayad ka lang sa counter, pwede ka nang makipag sex sa kung sinong pipiliin mo (kwento lang ito sa akin, di pa ako nakapasok doon eh). ang isa pang katangi tangi sa geylang area ay masarap ang mga kainan dito. hindi ko nga alam kung bakit sex and good food go hand in hand here in singapore.

nagtaxi ako from the airport to the WRONG hotel 81 (marami kasi rito eh). within walking distance lang naman daw yung tamang branch kaya nilakad ko na lang, bitbit ang isang malaking maleta at isang malaking shoulder bag. check-in sabay labas agad papunta sa opisina. sumakay ako ng bus at naligaw. eto ako in a new country, on my first day and i was fucking lost. di ko alam kung nasaan ako. gusto ko nang umuwi pabalik sa pilipinas dahil bigla akong nalungkot - angst attack is more like it. eventually, nagtanong tanong ako at nakarating rin sa opisina. pagkapasok na pagkapasok ko sa office, tinanong ako ng boss ko kung bakit daw ako naka maong. bawal daw ito isuot sa office. sasagutin ko sana ng "eh bwakanginanaman di mo ba alam kakababa ko lang ng eroplano, alanganaman magpalit pa ako ng pantalon!". kaya lang... napagisip-isip ko, di naman siya marunong magtagalog at isa pa, baka pauwiin niya ako. kaya, binigyan ko na lang siya ng matamis na ngiti.

all in all, maigi na rin. nabayaran na namin ang bahay, nakakatulong kami sa kamag-anak at nakakaipon ng kaunti. ilang taon na lang, hardinero na talaga ang full time job ko. in short, natutupad lahat ng mga pinangarap namin. pero alam mo, in the end ("at the end of the day" - gardemet, not this phrase please) kung di man matupad lahat, ok na rin para sa akin. ang importante, enjoy kami sa buhay naming mag-asawa.

Posted by batjay at 01:20 PM | Permalink | Comments (0)

nagpagupit ako nung sabado tapos nalasing ako nung linggo. kaya ngayong lunes, pakiramdam ko eh para akong ni-rape ng maskuladong bading. kanina pa ako walang imik dito sa opisina. di rin ako makagalaw. pag bigla akong tumayo, umiikot ang mundo ko. di nga ako nakakain ng lunch. hehehe. mahirap talaga ang tumatanda. hindi na kaya ng katawan ko ang mabilis na konsumo ng alcohol.

nag dinner kami sa magandang bahay nina leah at eder kagabi. masarap ang handa - may karekare, adobo at lumpiang prito. may kantahan din. ang gagaling ngang kumanta ng mga kaibigan nina leah. tapos ng karaoke eh nagtagayan kami ng vodka at tequila. ang bilis mag tagay ni... ni... ni... ano na nga bang pangalan noong mamang iyon. sa sobrang inom eh nakalimutan ko na. tanggap ako ng tanggap ng baso. akala ko siguro teenager ulit ako. eto ako ngayon, maganda nga ang tabas ng buhok, may hangover naman. para akong si maverick sa top gun nung sinabihan siya na..."son, your ego is writing checks your body can't cash."

nakakatuwa yung pamangkin nina leah na si aliyah (tama bang spelling). niyakap ako at nagpakarga kagabi, unang kita pa lang namin. malakas talagang appeal ko sa mga baby. hehehe. ayaw ngang bumitaw sa akin at nilalamutak din niya yung nunal ko. nung uuwi na sila ay gusto akong i-takehome ng bata.

Posted by batjay at 05:20 PM | Permalink | Comments (0)

just found out that my employment pass has been renewed by the singapore government. mayron ulit akong permission to work for 3 more years. siyempre, si jet, may dependent's pass din na 3 years. mukhang nagustuhan nila ang beauty namin at hinabaan ng husto ang aming stay dito.

medyo good news na rin in a way dahil headline ngayon sa isang dyaryo dito sa singapore: "Foreigners took most of the new jobs in recent years". in the article, parang sinasabi nila na perhaps its time for the government to rethink its position regarding the hiring of foreigners (i.e. send them home, or mas malupit, don't hire them anymore)

sa mga usap usapan din, maraming akong naririnig na mga reklamo na kinukuha raw ng mga foreigners ang mga trabaho ng mga locals and this study proves that it is indeed happening. pag kausap ko ang mga intsik na kakilala ko, sinasabi nila "ADB raw dito sa singapore ngayon... Ang Daming Bumbay!"

maghihigpit kaya ang gobyerno sa pagpasok ng mga foreign talent? kung na-approve na nila ang employment pass ko eh siguro ang sagot ay hindi. hindi pa.

Posted by batjay at 06:38 PM | Permalink | Comments (0)

nandidito na ulit ako sa singapore. balik daily grind. home to office. ride bus, ride train, walk to office. work, coffee break, work, lunch, work, coffee break, work, uwi. walk to train station, ride train, ride bus. office to home.

the first day at work after a trip is always hard. tinatamad akong magtrabaho at madali akong mapikon. gusto ko nang umuwi at mag shower, manood ng news, watch a movie, have dinner at makipagkulitan kay jet.

naiinip ako at kung ano-anong pumapasok sa isip ko: tick tock tick tock... alas singko na ba? ah matagal pa. tick tock tick tock... ayoko talaga ng office work, a desk job for me is like a death sentence. tick tock tick tock... mag resign na kaya ako? tick tock tick tock... ano kayang ginagawa ni jet ngayon? tick tock tick tock... teka muna, pag nag-resign ka ba, saan ka pupunta? tick tock tick tock... kamusta na kaya ang garden ko? tick tock tick tock... sa CHINA ka na lang magtrabaho, di ba may job offer ka doon? tick tock tick tock... bakit ba kanina pa kinakati ang siko ko? tick tock tick tock... may field work ka rin naman dito hindi ba? tick tock tick tock...putangina, gusto kong magbakasyon. pagod nako.

KRRRRRRRRRRRRING!!!! Coffee Break! Makayosi nga muna.

Posted by batjay at 03:36 PM | Permalink | Comments (0)

kagabi, pumunta kami ni jet sa fisherman's village sa pasir ris park. kasama namin si antonia at sharon, at yung aming bagong kaibigan na sina leah at eder. si leah ay isang pinay na singaporean citizen at asawa niya si eder. masarap silang kasama, cool na cool lang ang dating nila. si antonia naman ay dati kong officemate at kayosi. kahit singaporean chinese, eh napakatakaw niya sa adobo ni jet. hehehe... minsan kinulang nga ang kanin namin sa bahay dahil sa kanya eh. si sharon naman ay dj sa isa sa mga radio stations dito sa singapore.

nakilala namin si leah dahil nag-comment siya minsan sa isa kong kwento. simula nuon ay nagkausap na rin sila ni jet and the rest, as they say, is herstory. believe it or don't, in 2 years dito sa singapore, sila pa lang ang pinoy na nakasama namin na lumabas. ewan ko ba, mahiyain kasi kami eh (lalo na pag walang suot na damit. hehehe). masarap talagang makipagkulitan sa mga kapwa pinoy, yung sense of humor kasi natin eh minsan di nasasakyan ng mga tagarito.

mayrong bandang pinoy na tumutugtog sa beach kagabi. pagkaupo namin ay nagsimula ang set nila. laking tuwa ko dahil una nilang kanta eh cover version ng "honky tonk woman" ng stones. "rock and roll!!!", ang bulong ko, "this is going to be a great evening". and it was.

Posted by batjay at 09:57 PM | Permalink | Comments (0)

mayron bagong securty guard sa opis namin. long hair, may malaking tinted na reading glasses. either malay siya or bumbay, or maybe a mix of both. kamukha niya si Roy Orbison. bihisan ko lang siya ng itim na amerikana, pwede nang pakantahin ng "only the lonely", "crying" at "pretty woman".

idol ko si roy orbison. paborito din siya ng halos lahat ng mga paborito kong rockers, in particular, the beatles, who toured with roy orbison in the 60's. kung titingnan mo yung mga early mtv ng beatles, yung shades ni john lennon ay pareho ng kay orbison. sa isang interview, paul was talking about how roy started composing "pretty woman" at the back of a bus while he was touring in england with the beatles. "please, please me" was inspired by roy and later on when they were touring, their song writing really became competitive. the stones also loved orbison and "pretty woman" inspired them to write "i can't get no satisfaction".

Posted by batjay at 06:59 PM | Permalink | Comments (0)

maganda ang panahon ngayong araw na ito sa singapore. maulap at malakas ang hangin na may konting ambon. parang panahon sa tagaytay. gusto ko nang umuwi kanina para makatulog ng kaunti.

ginawa ko na lang, in honor of this great windy day, ay pinatugtog ang "your wildest dreams" ng moody blues sa pc ko. wala lang - ito kasi yung laman ng cd sa kotse nung nag bakasyon kami ni jet a long time ago at paulit-ulit naming pinapatugtog habang paakyat-pababa sa bundok ng tagaytay .

i remember the first time i heard the moody blues. i was 11 years old and this was sometime in the late 70's. nasa bahay ako ng mga auntie ko sa pasay at pinasahan ako ni dante ng "in search of the lost chord". nakalimutan ko na yung mga cuts dito, pero what i remember is the great artwork of the LP and the admonition of my tiyong amon nung marinig nya yung mga kanta - "tangnang aga-aga, kung ano anong katarantaduhan ang pinapatugtog nyo!". hehehe. rock and roll!

happy birthday to my brother dante. birthday nya kahapon.

Posted by batjay at 08:41 PM | Permalink | Comments (0)

post conference lunch namin kanina. nagpakain ang opisina in celebration for the success of the conference yesterday. pumunta kami sa isang halal indonesian-thai restaurant at isa sa mga inorder namin ay curry fish head. pag lapag sa mesa, yung kasama naming tatlong babae eh nag-uunahan doon sa mata ng isda. hehehe... kakatawa tayong mga asians, walang kiyeme sa pagkain ng mga exotic animal parts.

pero teka, kagabi, si tom at si ceci (na mga amerikano) eh kumain din ng "drunken prawns"...ito yung buhay na hipong nilasing sa whiskey at kakainin mong gumagalaw-galaw pa.

Posted by batjay at 10:00 PM | Permalink | Comments (0)

tapos na yung user conference namin dito sa singapore at iniwan na namin kanina sina ceci at tom sa kanilang hotel. pero nag dinner kami at sinama ko si jet para naman makaharap niya ang mga bagong kaibigan ko. bukas lilipad na sila pabalik sa america.

nakakalungkot din. magkakasama kami ng 2 linggo at wala lang... ngayon lang ako talaga nag enjoy sa trabaho ko. it brings back memories of the days when i was working with a group of people whom i respected and whose company i loved. ceci, tom, gk and norman: they are that kind of people. they work their butts off when its time to work but they find humor in every situation. yeah, kinda like me. hehehe. i look forward to the day when we can work together again.

be safe guys, till next time.

Posted by batjay at 10:49 PM | Permalink | Comments (0)

miyerkoles ng umaga... nandito na ulit ako sa singapore sa piling ng saging ni jet.

hirap talagang mag hanap buhay. kahapon lang eh nasa perth kami at nag bibigay ng isang conference. byahe ng overnight para sa preparations mamaya. bukas naman ay ang singapore version. ang maganda lang sa akin ay madali akong makatulog. kaya kanina, di pa nag take-off ang eroplano eh tulog na ako. pag gising ko eh preparation na for landing sa singapore. binibilang ko yung oras na gising ako sa eroplano... 20 minutes out of the alomost 6 hours na flight. di na masama ito. hehehe.

tumiwalag na ang isa sa grupo namin - si norman ay kasalukuyang nasa eroplano ngayon pabalik ng sydney. iniwan na namin ni gk sina ceci at tom sa hotel nila at magkikita mamayang lunch time. pahinga muna ng 2 oras, tapos trabaho na ulit. in the meantime, quality time muna dito sa bahay with mylab.

Posted by batjay at 08:41 AM | Permalink | Comments (0)

grand opening ngayon dito sa singapore ng NEL (north-east line). ito yung underground train system na ginawa nila na umiikot palibot sa north-east part (where else?) ng siyudad... $5 billion cost, 16 stations over 20 kilometers. what's cool about this new MRT system is that it is the first fully automated underground heavy rail system in the world.

anong ibig sabihin nito? uh, walang driver yung train. hehehe... being an automation engineer myself, interesado ako kung papaano ito tatakbo ngayong commercial operation na siya. i'm sure marami pa itong bugs at yung fact na walang driver ang train makes it more exciting. narinig nyo na ba yung kanta ng soul asylum?

Posted by batjay at 06:09 AM | Permalink | Comments (0)

narinig ko na naman yung "i don't friend you" sa mga taga-rito. ngyehehe... ito ang shinglish nang "di na tayo bate". pag naririnig ko itong popular singaporean expression, ibig sabahin eh malayo na ako sa bayan ng mga pinoy.

"i don't friend you", "i don't friend you". bwakanginangyan.

Posted by batjay at 02:55 PM | Permalink | Comments (0)

nandito na ako sa singapore. kakadating ko lang ngayong gabi. medyo malungkot dahil wala si jet. two weeks pa siya sa manila bago lumipad dito. ako lang mag-isa at medyo nakakapanibago.

bago pumasok ng airport eh, kumain muna kami nina jet ng takeout na jollibee sa breakwater ng manila bay. maganda na pala doon. inayos na ang harapan at marami nang mga park bench at may mga restaurant na. what a great last day to spend before coming over here.

ngayon, heto akong nag-iisa, balik trabaho na naman at muling nangangarap na makauwing muli.

Posted by batjay at 11:11 PM | Permalink | Comments (0)

cute no? gusto ko sanang bumili kaninang lunch ng isa kaya lang mahal eh. would you ever fork out S$ 98,000.00 to buy this car? yan ang presyo ng mini ni mr. bean dito sa singapore.

i-convert natin sa peso ha, teka lang... 98,000 taymis 30 equals: PHP 2,940,000.00 pesoses. bwakanginangyan!

Posted by batjay at 01:13 PM | Permalink | Comments (0)

ang init ngayon - tangnenek. gusto kong magmura ng malakas... PUUUUUUTOOOOOONG INAMOY! bwisit,bwisit, bwisit... uupo ka lang sa harap ng pc, tutulo pang pawis mo. tangnang yan, pati buhok ko, basa sa pawis. take note - gabi ngayon. GABI! wala man lang hangin? bwisit, bwisit, bwisit.

kung may pera lang ako, aarkila akong sangmilyong tao para itulak tong islang ito papuntang antartica. makapasok na lang nga sa kwarto, pagmamasdan ko na lang ang mukha ni jet habang natutulog... aircon doon pati! hehehe.

Posted by batjay at 12:24 AM | Permalink | Comments (0)

Singapore is on the brink of being taken off the WHO list of SARS-affected countries as the Health Ministry has confirmed that the IMH cluster of patients and staff who came down with fever last week do not have SARS.

with singapore SARS free, makakauwi na kami, kami kami! hehehe... GARDEMET. philippines, my philippines. i may see you in june! june! june! (ayan, sa sobrang tuwa, may echo na naman)

SUMUKO na KAYO... KAYO... KAYO. napapaligiran na namin ang hideout NINYO... NINYO... NINYO. hehehe. may ECHO. parang cheap karaoke. hehehe.

Posted by batjay at 01:29 AM | Permalink | Comments (0)

aalis kami ni jet ngayong hapon para bumili ng patis. hehehe... you can take the pinoy out of the philippines but you cannot take the philippines out of the pinoy.

consider this:

babyahe kami ng bus to the pasir ris train station, 10 minutes
MRT from pasir ris to city hall station, 30 minutes
transfer train, ride again from city hall papuntang orchard, 10 minutes
get out of the train station, walk to the filipino stores at lucky plaza, 10 minutes

total cost of trip: $ 2.00 taymis 2 equals $ 4.00 dibaydibay 0.033 equals 121 pesoses.
cost ng isang boteng rufina: $ 2.50 (75 pesoses)

BWAKANGINANGYAN... all that time and money para lang sa patis.

Posted by batjay at 12:13 PM | Permalink | Comments (0)

ngayong lunch ay nag takeout ako: giniling na baboy, fried chicken, ginisang toge at kanin na may curry gravy sauce. typical malay-chinese topping meal. total price: S3.80 (around 114 pesos). mahal ito dahil nasa airconditioned na commercial area. kung sa regular turo-turo, around $2.50 (75 pesos) and price ng kinain ko. on the other hand, mura na rin, considering na ang mcdo value meal dito sa singapore ay around $6 (180 pesoses).

Posted by batjay at 01:38 PM | Permalink | Comments (0)

lamang loob na baboy, nahuli sa malaysia-singapore border

1.7 tons na lamang loob ng baboy ang nahuli ng mga customs ng singapore habang ini-i-smuggle accross the johor strait. bakit hinuli? muslim kasi ang mga baboy na galing malaysia. hehehe... the real reason: mayron kasing sakit ang mga baboy sa malaysia at matagal na itong banned sa singapore. kung kaya ang baboy dito ay galing pa sa indonesia at sa australia.

yung company from australia na exporter ng baboy, cute ang pangalan: "AIR PORK"

Posted by batjay at 01:33 PM | Permalink | Comments (0)

ngayon ay isang malaking fiesta sa singapore, lalong lalo na sa mga buddhists... Vesak Day. ipinagdiriwang ang kapanganakan at pagkamulat ni Buddha at ang kanyang pagpasok sa Nirvana.

The day starts with chanting of the sutras by saffronclad monks, while devotees visit the temples to pray and meditate and to make offerings. Acts of generosity known as dana are observed by Buddhist organizations and temples. These include the freeing of caged birds and animals, visiting and giving alms to the poor and needy, while some Buddhist youths organize mass blood donation at hospitals. The celebration concludes with a candlelit procession through the streets. Observers as well as devotees are welcome to join in the celebration at Buddhist temples.

sa bahay lang siguro kami ni jet. bumili ako ng isang buong chocolate cake - kainin naming maghapon. hehehe... binili ko sa "bengawan solo", ang paborito naming bake shop sa singapore. ito ay pag-aari ng mga indonesian chinese at isa itong malaking chain dito sa isla. marami silang kakanin na paborito ni jet. in fact, bumili ako ng isang kahon nung isang araw, inubos na niya ata lahat eh. masarap ang kanilang mga "sapin-sapin compatible". halos kalasa na rin ng mga kakanin natin sa maynila. mayron din silang pineapple tarts na ubod ng sarap at ubod ng mahal! hehehe... kaya sa kakanin na lang kami (55 cents a peice) o kaya sa mga cake ($ 2.00 per slice).

Posted by batjay at 12:14 AM | Permalink | Comments (0)

di-dit-ditdididit-di-dit-ditdididit" (sound epeks na morse code na ginagamit sa radio news)...TIME CHECK...ang oras sa buong kapuluan: limang minuto, makaraan ang truck ng basura. Ang oras ay hatid sa inyo ng "Birch Tree Holland Powder Milk, Ang Gatas ng Dalagang Ina na may gata!"... ding-dong (sound epeks ng time check)...

BAD BAD News: Fears of new Sars cluster at IMH - MAY 14, 2003

After 15 days of no new possible SARS cases, yesterday, the Health Officials have announced of a probable new SARS cluster in the Institute of Mental Health. Ito yung pinaka "Mandaluyong-LOOB" nila. Just five days to go before the 20 day ALL-CLEAR, singapore gets a big whammy. patay.... Twenty-four elderly patients and six nurses at the Institute of Mental Health in Hougang are down with fever, and Health Minister Lim Hng Kiang said last night that they should be treated as a new cluster of possible Sars cases.

BWAKANGNANGYAN...baka hindi na talaga kami makauwi ng june. ang mangyayari kasi rito eh, hahanapin nilang lahat ang mga pasyente, bisita at staff ng hospital. quarrantine na katakot takot at pinakamasaklap sa lahat... back to day 1. count uli ng 20 days na walang SARS para mabigyan ng all clear.

Posted by batjay at 09:50 AM | Permalink | Comments (0)

balansihin naman natin: yung isang office mate ko, 12 years bago nagkaroon ng anak. kung saan saan sila nagpunta para lang mabuntis ang misis niya at malaki ang ginastos sa mga fertility clinic. di naman sila nabigo at kinalaunan, nabuntis din si misis. as soon as nalaman nila ito, pinag-resign na niya ang kanyang asawa sa pagiging isang guro at naging full time housewife.

ang anak nila ay 6 years old na ngayon at kindergarten na. sa gabi, dinadala nila ang kanilang anak para i-tutor ng 2 oras sa iba't-ibang mga klase sa kung saan-saang evening classes. monday, math. tuesday, english. wednesday, chinese. thursday, drawing. saturday, swimming. ang pag enroll ng mga anak sa mga extra courses para mag excel sa school ay typical din sa mga singaporeans parents.

Posted by batjay at 06:19 PM | Permalink | Comments (0)

isa ang singapore sa pinakamababang birth rates sa asia. probably, it has the lowest in the entire south east asian region. in fact, it is now a major problem because the current population is not enough to fuel their future growth. ito rin ang dahilan kung bakit ako narito sa singapore. hindi, madumi yang iniisip mo...hindi nila ako gagamitin as a baby maker (o kaya pambulog). kulang kasi ang mga automation engineer rito at walang local skill silang makita kaya ako narito.

anyway, ang typical family rito ay husband, wife and one kid. normally, both husband and wife work para masustentuhan nila ang kanilang 4C's (car, condo, credit card, country club membership). problema ngayon si anak. kung si mother at father ay working, sino ang mag-aalaga kay baby? solution: day care.

malaking negosyo rito sa singapore ang mga day care center - both legal at colorum. yung legal ay normal na day care. iwan mo si anak during the day time for enrichment lessons, feeding, etc. yung colorum, mas interesting. sa mga building dito, may mga manang na pinapa-rentahan ang kanilang sarili at bahay para sa pag-alaga ng mga baby. ang style rito: sa umaga, iwan mo si baby. sila na ang bahala sa pag-alaga hanggang sa pick-up mo sa gabi. yung mga ibang parents, talagang iniiwan nila ang mga anak, day and night, for the whole working week. di na nila kayang mag-alaga sa gabi dahil pagod na pagod sa trabaho.

dito sa office namin, 2 ang may baby. simula nang matapos ang maternaty leave, iba na ang nag-aalaga sa kanilang anak. week-end lang nila nakikita ang mga ito dahil stay-in ang mga bata sa mga day care for the whole working week. tuwing biyernes ng gabi, kinukuha nila ang kanilang mga anak para may family time ng week-end. linggo ng gabi, balik sa mga yaya.

Posted by batjay at 10:58 AM | Permalink | Comments (0)

punong puno ang train ngayong umaga. halos di ka na makakapasok sa sobrang dami ng tao. buti na lang, sumasakay ako doon sa mismong dulo ng byahe - sa pasir ris station, ang eastern most at last station sa MRT. by the 2nd station pa lang kanina eh di na sila halos makapasok. pag dating sa 3rd station, biglang may sumigaw sa pinto: "AYAW KASING UMURONG EH".

muntik na akong matawa ng malakas. kung kasama ko lang si jet sa train, baka napahalakhak ako. pinag-iisipan ko kung ano ang igaganti kong sigaw eh:

1. "KABAYAN, INGLISIN MO KASI EH"
2. "SA SUSUNOD KA NA LANG PARE"
3. "PAHIRAN MO NG KULANGOT ANG MGA ULUL NA YAN, KABAYAN"
4. "KAIBIGAN, SUMIGAW KA NA NG DARNA, PARA UMUSOK SA MAY PINTO"
5. "REKLAMO NG REKLAMO... ITULAK MO NA LANG ANG MGA LEKAT!"
6. "ITAAS MONG 2 MONG KAMAY, TULAD NG GINAWA NI CHARLESTON HESTON SA 10 COMMANDMENTS"
7. "HUMATSING KA KABAYAN, MABILIS PA SA ALAS KWATRO ANG MGA KUPAL NA IYAN"

Posted by batjay at 10:20 AM | Permalink | Comments (0)

Singapore advises citizens against travel to RP...bwakanginangyan, mayayari pa ata ang pag-uwi namin sa june. typical singapore kiasu mentality... dahil gumaganda ng SARS outlook sa singapore, playing safe na husto. pati pilipinas ay dinamay na.

Posted by batjay at 07:26 PM | Permalink | Comments (0)

dito sa building namin, may isang babaing empleyado ang legal department namin na may problemang konti. one time last week, dumaan siya sa kinatatayuan ko. nginitian ko siya na may kasama pang kaway. dinedma ako. tuloy tuloy lakad na habang papalapit sa akin, yung mata niya ay pumipihit na patagilid pa-side glance, as if looking kung ano ang ginagawa ko habang papaabante siya. pahiya ako man... kung pwede lang mamula ang kutis kong kulay betlog eh namula na ako.

kahapon kita ko uli siya, nasa lobby kami ng floor namin. tatlo kami, ako, si yabang at isang puti. si puti ang kinausap at parang non-existent ako. pinagtanong ko siya sa mga kakilala ko rito at talaga palang may hang-up siya sa mga asians. ang balita ko eh puro mga white boys lang ang kinakausap niya. di ko nga maintindihan kung bakit, kasi asian din siya. etong si yabang eh malayo pa lang kita mo na siya, kasi matangkad tapos yung buhok niya ay may gel na nakatayo at parang hindi sinuklay. ayan, pati ako tuloy nagiging pintasero. ganyan,ganyan nagsisimula ang guerra eh - first, demonize the enemy.

naalala ko si yabang-tayong-buhok-na-gusot kasi iniisip ko yung mga accent ng mga tagarito sa singapore. isa rito ay yung tinatatawag na "Rolling R". yung mga regular chinese kasi, di ma-pronounce ang "R" eh - for example: Bar = Bah, SARS = SAHS, LOR MI = LOMI. iba naman eh yung "L" nagiging "R", for example: Kupal = Kupar. Hehehe... kupal kasi itong si yabang. asan na ba ako... ah, ok. ang typical chinese, di mapronounce and "R", kaya as over compensation ng mga nag-aral sa UK at Amerrrrrrica, o kaya, yung mga pakyut na gustong makilala na magaling mag-english: pinapagulong ng husto ang kanilang mga "R". for example: "we have to fight this warrrrrrrr angainst SARRRRRRRRRRS". pag medyo inaantok ka, kala mo makina ng bangka eh. hehehe. etong si yabang, todo todo rolling R ang accent.

aasaRRRRRRRin ko nga ito ng husto. padalhan ko kay ng mga porno pictures, spamin ko kaya ng mga walang kabuluhang email, isubscribe ko kaya ang email address niya sa mga ibaibang nakakabwisit na produkto sa internet. o kaya, para mapansin niya ako, babatukan ko sabay "hello" (o kaya "hello" sabay batok).

hindi, ganito na lang: from now on, tuwing makikita ko siya, bibigyan ko ng matamis na ngiti na may kasamang kaway.

Posted by batjay at 06:12 PM | Permalink | Comments (0)

today i signed, sealed and deliverd my tax forms. i am paying my taxes in singapore for the first time since i arrived. ok lang - simple lang naman. nilagay ko lang yung kita ko sa isang form, pirma, lagay sa sobre at padala by mail. babayaran ko sana online, kaya lang di ako binigyang ng PIN number ng mga damuho. oo nga pala, ang isang maganda rito sa singapore, pwedeng hulugan ang tax. i opted to pay in 12 monthly interest free installments.

If you drive a car, I'll tax the street,
If you try to sit, I'll tax your seat.
If you get too cold I'll tax the heat,
If you take a walk, I'll tax your feet.

paying your taxes, bwakanginangyan, is one of the sure fire ways to make you feel that you belong to a country.

Posted by batjay at 10:24 PM | Permalink | Comments (0)

..."di-dit-ditdididit-di-dit-ditdididit" (sound epeks na morse code na ginagamit sa radio news)...TIME CHECK...ang oras sa buong kapuluan: limang minuto, makaraan ang truck ng basura. Ang oras ay hatid sa inyo ng "Birch Tree Holland Powder Milk, Ang Gatas ng Dalagang Ina!"... ding-dong (sound epeks ng time check)...

Tatlong Good News:

1. The US removed Singapore from the Travel Advisory List issued by the US CDC
2. The SARS All Clear will be given by the Singapore Government in 10 days time
3. I'm still Hungry and Handsome

ngya-ha-ha-ha...

Total Number of Cases: 204
Discharged: 149
Hospitalised: 28
Intensive Care:13
Deaths26
Suspected: 12
Under home quarantine: 952
Last update: Monday, May 5

Source: Ministry of Health

Posted by batjay at 01:30 PM | Permalink | Comments (0)

for the first time yesterday, inacknowledge ng mga newspapers dito sa singapore ang contribution ng foreign nurses laban sa SARS. it's about time. hirap kasi rito minsan, puro sarili nilang iniisip eh. may mga tao kasi rito na sobrang yabang, akala nila umiikot ang mundo sa singapore.

consider this: 49 nurses na ang nagkaroon ng SARS dito sa singapore. nakuha nilang lahat ito sa trabaho. out of the 49 nurses, 20 dito ang non-singaporean. ibig sabihin 41% ng may SARS na nurses ay foreigner. out of this 20 foreign nurses, 10 ang pinay. this is 50% of all foreign nurses or if you look at the total, 20% of all infected nurses. malupit. ano ang kapalit nito?

araw-araw, makakarinig ka ng mga pinapaalis sa mga tirahan nila dahil nandidiri ang mga may-ari ng mga ni-re-rentahan nilang mga bahay. pinagbabawalang gumamit ng elevator sa mga housing complex. iniiwasan sa mga train at bus. hindi hinihintuan ng mga taxi.

mayron nang mahigit dalawang milyong dolyar na courage fund para sa mga health workers bilang tulong sa SARS related relief activities. sana naman, kahit papaano ay mabigyan sila ng konting pera para naman may kunswelo sila, kahit konti.

Posted by batjay at 08:47 PM | Permalink | Comments (0)

Singapore SARS Update News Flash.."di-dit-ditdididit-di-dit-ditdididit" (sound epeks na morse code na ginagamit sa radio news)...TIME CHECK...ang oras sa buong kapuluan: limang minuto, makaraan ang truck ng basura. Ang oras ay hatid sa inyo ng "Ruby Blade Pomade, Ang Pomada ng mga Nag-aahit!"... ding-dong (sound epeks ng time check)...

Dito sa Singapore, mukhang nag-peak na daw (sana). Sabi ng WHO eh bumababa na ang number ng newly reported cases. In fact, this past 2 days, wala nang bagong SARS case sa buong Sinagapore. Kailangan ng 2 complete cycles para masabing totally controlled (which is 20 days). So, we have 18 more days bago may "ALL CLEAR". Sana tuloy-tuloy na para makauwi ng Pilipinas sa June... isang tanginangtanga lang kasi ang kailangang maka hawa, and then we're all back to square 1.

Posted by batjay at 10:26 AM | Permalink | Comments (0)

Sabi ngayon sa balita, 51% daw ng mga Singaporean Males above 30 suffer from ED... that's Erectile Dysfunction. In short, sabi sa study, 51% ng mga lalaking Singaporean ay hindi tinitigasan.

Dito sila talo ng mga Pinoy. Lolo na, tigas titi pa rin! MABUHAY ANG PILIPINO! MABUHAY ANG MGA LALAKI SA PILIPINAS NA LAGPAS 30 NA TINITIGASAN PA RIN!

MABUHAY! (o may sumagot pa!)

Posted by batjay at 09:40 AM | Permalink | Comments (1)

kahapon ng umaga, tinawag kami ng boss namin sa kanyang kwarto for a highly irregular (and definitely unannounced) staff meeting. akala ko nga magpapakain ng breakfast. naalala ko, di pala uso ang magpakain sa singapore. anyway, sabi niya, kaya raw hindi pumasok ang isa naming office mate ay dahil nag self quarrantine (kaba-kaba-kaba).

apparently, yung father in law ng office mate ko ay nagkaroon ng high fever after visiting a clinic whose former patient contracted SARS. hmmm.... "interesting", naisip ko, habang maraming scenario ang naglalaro sa fertile kong imagination:

1. (medyo excited) bibili na ba ako ng maraming chips at salsa, kung ano-anong chichirya at pagkain for a forced 10 day quarrantine at home! Yehey!
2. (natatakot) kung may SARS si father in law, baka may SARS din si office mate... baka magka-SARS din kami! Aray!

so we go through the motions of being responsible... everybody is informed. office orders thermometers. we check each other out and wait and see what happens next. it turns out in the late afternoon that my office mate's father in law's tests come out negative. (huge great big sigh of relief)

in retrospect over this incident: i feel as if, we are in this great big game, and some cosmic master is playing with our collective fates. gusto kong makawala at umuwi! melodramatic ba? hehehe...

You just slip out the back, Jack
Make a new plan, Stan
You don't need to be coy, Roy
Just get yourself free.
Hop on the bus, Gus
You don't need to discuss much
Just drop off the key, Lee
And get yourself free

sa office namin ngayon, required na ang bawat empleyado na mag-record ng body temperature 2x a day, which will be recorded. pag mataas sa 38 ang temp mo, uwi ka by ambulance at automatic quarrantine. lahat kami ay binigyan ng kanya-kanyang thermometer for this purpose (digital pre, high tech!). ilalagay ko sana sa pwet ko kanina yung thermometer kaya lang baka mag-iba ang tunog ng utot ko eh, pag panay ang tusok sa "bangag sa lubot".

Posted by batjay at 12:29 AM | Permalink | Comments (0)

1. air purifier, pantanggal ng bacteria sa air
2. tooth brush disinfectant tablet, tableta with tubig - sawsaw the toothbrush
3. ear thermometer, immediate non-contact reading ng body temperature
4. clorox cleaner, pantanggal ng virus sa bahay
5. life insurance, hmmm... ito matindi. protection sa pamilya kung sakaling mamatay sa SARS?

Love in the Time of Cholera? hell no, baby...Business in the Time of SARS!

Posted by batjay at 09:03 AM | Permalink | Comments (0)

gugutom na tuloy ako. hehehe... malapit na kasing lunch time. kahapon ulam ko - tokwa, tenga ng baboy at isaw. sinawsaw sa hot sauce at may side order na flat noodles na may sabaw. sarap! marami rin ditong lamang loob eh. mahilig mga chekwa sa ganitong pagkain. masarap din naman kaya lang iba ang sawsawan. di uso rito ang suka, toyo at sili. dito kasi sili, sili at sili. hehehe... toyo nila malapot maalat na matamis. pab bibili ka ng kikoman o kaya yung toyo natin - sa supermarket ka pa pupunta. may suka sila rito pero medyo matamis na maasim.

sabi ko nga sa mga taga rito - the vinegar from philippines is made from coconuts! (wow - bilib sila! hehehe). we have many kinds of vinegar - paombo, iloko and datu puti! sometimes we make it into wine, but that's another story! (mas bilib sila!) and then we make funny faces when we sip the vinegar! sometimes we have contests on who can make the most crumpled face. we imitate the actor named pugak! (lalong bumilib!)

5 months nakong walang pinoy food. di pa kami nagluluto ni jet sa flat dahil mas mahal - kaya lang pag lipat namin sa august, magpapaluto na ako sa kanya. simple lang naman ang mga nami-miss ko: adobong baboy na ibubuhos ang mantika sa kanin. sinigang na baboy na may maanghang na patis. pritong baboy at monggo. naglalaway na ako... fishball sa macapagdal gate, lumpiang prito sa notredame canteen.... haaaaaaaaaaay! valencia-pinipig!

alala nyo pa si haaaaay-valencia-pinipig? good lunch sa inyong lahat.

Posted by batjay at 04:59 PM | Permalink | Comments (1)

malapit lang ang tinitirhan namin sa coast line ng singapore - kaya nga west coast ang address ko eh...hehehe. ito ang side na nakaharap sa malaysia - i.e. Joror Bahru or JB. medyo malayo sa gulo ng sabah, kung saan maraming mga bad boys. sa northern tip ng malaysia at indonesia na nakaharap sa southern tip ng pilipinas ay ang pinaka notorious na sea lane sa asia. maraming pirata at mga bandido, sindikato, smugglers, etc. madaling tumawid dito papunta't pabalik ng malaysia, indonesia, philippines. ito ata ang sinasabing "exit through the back door". ang side ng indonesia ay kalimantan ang tawag, saba naman ang tawag ng mga malaysian sa side nila. tapos may maliit na portion ng isla kung saan naroon ang brunei. parating pinupuntahan ng mga brunei beauties na favorite ni egay! hehehe... ano ang tawag sa side ng sabah na pagaari ng pilipinas? 'wasted opportunity' hehehehe... bukod sa maraming muslim doon ay marami ring langis. kaya lahat ng major player sa oil and gas industry ay nandoon - texaco, bp, shell, etc. punta ako doon sa august. hehehe... feeling mel gibson na naman!

tahimik dito ngayon sa opisina. di ko pa alam kung anong status ko. mukha namang OK dahil kinausap ako ng boss ko tungkol sa trip ko sa indonesia at tungkol sa trabaho. baka ibig sabihin nito, may trabaho pa ako! hehehe... pero baka parang kanta ni john fogerty at ng CCR...

Someone told me long ago
There's a calm before the storm
I know, It's been coming for some time
When it's over so they say
It'll rain on a sunny day
I know, Shining down like water

I wanna know, Have you ever seen the rain?
I wanna know, Have you ever seen the rain?
Coming down on a sunny day

july 6 - tuloy na. nabili na ni jet ang ticket nya at nabook na ng opisina ang ticket ko. kita kits tayo sa birthday ni nes. sana makapunta kayong lahat - ito nang chance nyong makaganti sa mga alaska ko...

Posted by batjay at 01:50 PM | Permalink | Comments (0)

one of the favorite dishes of singaporeans is "curry fish head".

ulo ng isda, na may sabaw na curry at asam (in tagalog: sampalok). hinaluan ng iba-ibang gulay: talong, okra, string beans, lemon grass... para itong sinigang na isda na binuhusan ng curry powder. in many ways, equivalent sa ulo-ulo na nabibili natin sa manila. sa may likod ng veterans memorial hospital sa qc (kung saan "nakakulong" si erap) may singigang na ulo-ulo na dinadayo ng mga kung sino-sino (in short, the who-who go out of their way to eat the head-head soup - hehehe). anyway, kahit kasing init ng sabaw ng ulo-ulo ang araw eh tuloy pa rin ang dagsa ng mga tao...

ang ulo-ulo rin ni mareng marlene na asawa ni mon ay napakasarap! samahan mo ng bagoong na may suka as sawsawan. tapos sabayan mo na rin ng inihaw na liempo na may toyo, sili, at suka. hmmmm.... tamang-tama sa sunday lunch after the visit to the veterans driving range. hanggang ngayon, naaalala ko pa rin ito: yung lasa ng ulam at yung saya ng pag-sasama...

balik tayo sa curry fish head. nung una, di ko ma-attemp itong tikman dahil iniisip ko kung ano ang lasa ng curry na hinaluan ng sampalok... yuck! pero pag natikman mo ito, lalo na sa turo-turo sa chinatown dito sa singapore na dinadayo rin ng kung sino-sino, mapapa-WOW ka sa sarap. the trick is to use a little curry and a little sampalok, para nag-aagaw ang lasa ng 2 spices at para hindi masyadong malakas ang dating. kailangan din ay sariwa ang isda. tulad ng sinigang na ulo-ulo natin sa pilipinas, the key to the soup is subtlety... that is, no arresting flavor and just let the sweet taste of the fish head do its work.

if there is a typical dish that represents singapore, this is one of them. ulam that fuses the three main cultures of the island: curry from the indians, sampalok from the malays and the chinese do the cooking.

fish head is such a typical asian delicacy. in fact, nandidiri ang mga puti rito. typical reaction: "you eat fish heads? yucccck!". isip-isip ko, "sapakin kaya kitang hinayupak ka. this is not america, arsehole!".

Posted by batjay at 02:33 PM | Permalink | Comments (0)

aimless walking... another favorite after-career career. there's nothing better than walking on a cool morning with just your nose to lead the way. where to go? (a favorite singapore phrase when the people here ask what to have for lunch) where to go indeed... wala lang. nowhere - here, there, anywhere. in my morning 20 minute jog - i just aimlessly wander and really don't care where i end up... well, anywhere that will bring me back home in 20 minutes. i still have a career as an engineer, you know, and i have to be in the office by 8:30 - but after i've retired, 8:30 won't mean a thing to me anymore.

Posted by batjay at 04:37 PM | Permalink | Comments (0)

umuulan ngayon, first time in 2 weeks... medyo malakas nga eh. at least
bumamba ang temp, kahit papano. sarap nga ng jogging ko kanina, wet and
wetter. good morning from singapore!

Posted by batjay at 10:30 AM | Permalink | Comments (0)

Ako di na rin umiinom... wala kasi akong kainuman eh. hehehe... mabuti na rin at na-co-control ko na yun. Yung pagkain ko rin medyo controlado ko na ever since dumating ako from the Philippines last February. Napansin kasi ng mga kapit bahay ko na malaking tinaba ko. Napansin ko rin kasi nahirapan nakong yumuko... hehehe. At saka, di ko na masara ang mga pantalon ko ng maayos. At saka, ang sama ng hitsura ko kapag naka tuck-in ang polo shirt - bumubuka ang mga butones sa bandang tiyan. Hehehe... bihira na rin akong kumain ng prito at ng karne (walang northern meat dito sa singapore, di ko alam kung bakit). Puro fruits na lang sa gabi o kaya seafood o kaya soup. Kadalasan Seafood Soup. Hehehe... wala kasing fruit soup dito eh. Hehehe... Seafood Fruit? Wala rin. Sea Coconut na Dessert meron! Hehehe... I digress.

To continue:

Ngayon araw-araw na akong tumatakbo, este, naglalakad ng mabilis. Hehe... brisk walking, ika nga. 30-45 minutes every morning. Ang routine ko every day:

Gising ng 6 AM
Coffee while watching CNN till 6:30
Jog till 7:00 AM
Ahit (hindi ahit ng kilay ha!)/Ligo hanggang 7:30.
somewhere in between is my "may i go out"...hehe
patugtog ng konting pampagana habang nakikipag... usap kay Jet
alis ako ng bahay ng 8 AM (ang sarap pala ng malapit ang bahay sa trabaho!
Pero mas masarap kung sa bahay nagtatrabaho!! Pinakamasarap yung maraming
pera at walang trabaho!!! hehehe... but I digress uilit.)
dating office ng 8:20

8:30-5:30 AIDS...hehehe

AIDS: As If Doing Something, sa mga di nakaka-alam

alis opis ng 6:30
dating bahay 7:00
Kain, nood TV, Surf the net hanggang 9:00 PM
Basa libro hanggang makatulog... hehehe

Ngayon - lalo akong tumaba! Hehehe... hindi, lumuwag nang mga pantalon ko. Pero kulang pa - siguro by December, pwede na ulit akong mag bathing suit at apply na macho dancer.

Gising pa ba kayo? Hehehe... sige na nga trabaho nako.

Posted by batjay at 09:25 AM | Permalink | Comments (0)

interesting news from singapore...

despite the recession and the 9-11 attacks, singaporeans spent $ 8 billion eating out last year, 1.8 billion meals prepared by the local cooks from over 18,000 food outlets - translated, each person in the island spent $ 2,000 buying food from mostly turo-turo stores. parang kami ni jet, hanggang ngayon take out pa rin dahil wala kaming kasangkapan sa pagluto... hehehe. mahilig talagang kumain ang nga taga rito - at masarap naman ang tsibog, ang ganda ng variety at ang bilis lutuin - malay, indian, chinese, western, thailand, indonesian, japanese, etc. etc. considering that the island is smaller than quezon city - $8B of take out is really huge. kaya pala naka BMW ang mga may-ari ng turo-turo dito.

malaysia wants to renegotiate its deal of supplying water to singapore... at the moment, all our water comes from mainland malaysia. singapore currently pays 3 cents per 100 gallons on a contract that extends till 2061. the malaysians want singapore to pay 60 cents per 100 gallons... and some malaysians are calling their government to shut down the gripo, if singapore does not negotiate. abangan...

taiwanese lady government official, chu mei-feng, caught having sex on film with her married boyfriend (45 minutes of video) is having a series of 9 concerts in singapore. but promotors will lose their $10,000 government bond if any portion of the concert relates to the sex video.

america performs in singapore! wow! naalala ko tuloy si alferez.

Posted by batjay at 02:56 PM | Permalink | Comments (0)

4 singapore primary 1 girls face suspension because they wear a tudong to school. A tudong is the traditional muslim head scarf.

Posted by batjay at 12:35 PM | Permalink | Comments (0)

in the national university of singapore medical school, there is a quota for the number of female medicine students it can accepts. it's not a good investment they say because female doctors marry, bear children and stop working.

Posted by batjay at 12:33 PM | Permalink | Comments (0)

last january 6th marked my 5th month stay here in singapore. it's been good really. it feels like home already.

when does it feel like home?

when you walk the streets and you feel like its the most natural thing to do in the world. there's no alienation anymore - just a normal feeling of belonging.

Posted by batjay at 05:31 PM | Permalink | Comments (0)

happy new year 2002!

fresh start, new country, new job. oh the possibilities are endless.

Posted by batjay at 09:56 AM | Permalink | Comments (0)

i learned a new phrase today - "Serial Arsonist"

apparently there are people in australia who deliberately set those forest fires currently raging accross sydney. the people who are doing this are doing it repeatedly in many different areas.

we are living in a twisted world.

Posted by batjay at 09:36 AM | Permalink | Comments (0)

this is my first christmas out of the country. my first christmas in singapore.

there's not that much christmas cheer really. tumatanda na ako, di ko na na-enjoy ang pasko. parang parehong araw lang ito, katulad ng mga nag-daan ng mga araw - kisap-matang nawala. wow, ang gandang salita "kisap-mata": "blink of an eye"... para bagang isang pa-profound effect to impress gentle reader. hehehe... amazing!

"it's amazing whoop, with the blink of an eye, suddenly it's alright". sabi nga ni aerosmith. ang bilis talaga ng panahon. sana next year na, para pwede nang umuwi at mag-baskasyon.

merry christmas na lang, whatever it still means.

Posted by batjay at 09:46 AM | Permalink | Comments (0)

may pasok kami ngayon eh. what a bummer. pero half-day lang. yehey! bukas no work tapos balik sa 26. 9:30 na ng umaga - gusto ko nang umuwi.

Posted by batjay at 09:38 AM | Permalink | Comments (0)

"smelly no more"

- brand name of local singapore deodorant stick

Posted by batjay at 12:32 PM | Permalink | Comments (0)

kwentong barbero? i had a haircut recently. very interesting. the best barbers here in singapore are malay. why? ewan. why are the best barbers in the philippines, kapangpangan? ewan din. if you visit the good barber shops in manila - there's a very good chance that most of them are kapangkapang. its just that way, i guess. how do you spell necktie in kapampangan? hen-hee-si-kitty-hi-hee! hehehe... coffee? si-ho-hef-hef-hee-hee! hehehe! hay nahkuh! takshapoka... where was i? oh, okay...

the malay barber asked me: "are you pare?"

"huh?"

"are you pare? are you filipino?"

"ahh! yes, i am pare."

and then i realize these people have a name for us, like we have names for them (indonesian:korokan, indian: pana, chinese: check-wa, japanese: japok, caucasian: "wannabuywatch joe") - they call male filipinos "pare". siguro naririnig nila yung mga lalaking pinoy na mag-usap dito parating may "pare". Pare, pre, tsong, hoy, pssst... all you need to hear to confirm that there's a pinoy nearbye. minsan combination: "psssst, hoy!", "hoy, pssst!", "hoy pare", "pre, psst, hoy!"...

a haircut here costs $ 9.00 - about 250 pesos. it's like going to ricky reyes for a trim. but i dont go there. i still like to go the traditional kapangpangan barber. i pay 50 pesos for a barber's cut (what else?), a razor job on the side burns, baby powder on the raw spots, a hair tonic massage at the end and probably a hot towel thrown over your head - aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! ang init! ang init! ang init! aaaaang sarap ah!. isapanga!

hair tonic.... one whiff of that smell and i'm suddenly a kid of four, having a hair cut with my dad. we always had our hair cut together with the same barber. i think his name was omeng. he had his "gupit binata" and i had my "beatles cut". it was always on a sunday afternoon. there's nothing like entering an air-conditioned barber shop on a hot sunday afternoon and being arested by the sweet smell of hair tonic. hehehehe... melancholy lesson: lovemwhiletheirstillalive!.

says the organ grinder.

"...its funny how the time goes,
and you never seem to notice till they're gone..."

the massage is my favorite hair cut ritual. it's the barber's way of telling you: "tapos ka na bata, alis ka na diyan sa silya" - or as the filipino barber (still holding his razor blade) says to his american customer (scared shitless): "pano bang sabihin ang tapos na...ahh...ehh...this is your 'THE END', joe!". the massage starts with noisy clapping as the barbers hands comes into contact with your back. it's followed by a neck rub and then the finishing touch: the barber pours hair tonic in his hands and massages your scalp. mapapa-"wow" ka sa sarap (at mapapa-"ow" ka naman sa sakit kung tumulo ang tonic sa raw shaven skin..."aray, aray, aray! mama, paki lagyan naman ng pulbos yung gilid ng tenga ko. nagsugat na yata yung inahit nyo eh!").

in davao during my mt. apo days, we went to a local barber shop (whose barbers were not even remotely kapampangan) that charged us 30 pesos for a hair cut, complete shave, ear and nose cleaning. it takes 2 hours for the complete job. you take a nap and awaken, totally refreshed and looking good. i give the barber 100 pesos. it would be a shame to pay him 30 pesos for a major job like that.

the older barbers told the best stories. they talked about everything - politics, showbiz, local tsismis. in the barber shop, the topic of the story is not that important. what counts is the telling. of course, the ultimate turn-off is a barber with bad-breath.

my barber here in singapore does not use scissors. he starts and ends with the electric razor. he is good and does his job like an ice sculptor creates his (what else?) ice sculpture! hehehe... he does it in a flurry and is finished in 15 minutes. this is where i miss my filipino kapangpangan barber. in manila, my barber looks at me like he's drinking brandy. he takes little snips like taking little brandy sips. he relishes every "close-open, close-open ng close-open" of the scissors (bugtungan: eto si kaka, bumu-buka-bukaka? sagot: gunting!) and he takes his time and doesn't hurry.

it takes 15 minutes para lang pantayin ang side burns ko.

hi!hi!hi! hi!hi!hi! hi!hi!hi! (opening lyrics of the yano song, banal na aso)

Posted by batjay at 04:20 PM | Permalink | Comments (1)

life in singapore has been ok. its been a good, almost, three months already. i'm having a great time here and i've almost lost the "praning" feeling of always looking behind your back, wary that somebody will mug you. it's a defense mechanism that is triggered in almost every place i visit except here. somehow it took a load off my back - there's no non-work related stress and its made me happier. i just miss home a lot and i miss my family and friends terribly (can't have everything, buster!). the good thing though about my job is that i still get to travel, albeit (hehehe..what a word), on a larger scale - asia pacific.

i've gotten into a routine already of going to work, being at work and coming home. somehow it has offset the "meloncholy and the infinite sadness" (hehehe...quoted from the title of one of the best records of the smashing pumpkins).

Posted by batjay at 09:44 AM | Permalink | Comments (0)

i am an OFW, an overseas filipino worker. now, i am part of that "babalik ka rin crowd" you see around christmas time, arriving at the NAIA in droves from all over, gold chain around their necks, in jeans and maong jacket, ray-ban shades, goatee, and baseball cap, pababa pa lang ang eroplano kinukuha na ang hand carry luggage at nag papalakpakan na't handang halikan ang lupa pagka landing!

Posted by batjay at 04:32 PM | Permalink | Comments (0)

napansin ko lang dito
yung mga tao sa floor namin
ebak ng ebak...
is it in the food or am i just too sensitive?

Posted by batjay at 01:37 PM | Permalink | Comments (0)

one month and a half! that's been the time i've been away from home. somehow, i've managed to get used to living here in singapore. somehow, riding a bus from the west coast to the psa building seems so normal. somehow, chicken rice, curry and roti prata tastes ok. somehow living in an HDB Flat is the most natural thing to do inspite of the fact that you feel like you're in a pigeon hole with a thousand other birds. somehow, singapore feels like home.

Posted by batjay at 08:14 AM | Permalink | Comments (0)

we still see each other once in a while, the old woman and i... she talks to me in chinese and i answer back in english. somehow we understand, at least, the most important message of all: that we are neighbors in one community.

Posted by batjay at 08:32 AM | Permalink | Comments (0)

i helped an old woman go down the stairs of my apartment block last week. she must have been in her late 70's or early 80's, i have no way of knowing. a good turn for an old woman here in singapore in the hope that a good turn is reciprocated to my mom in Manila.

Posted by batjay at 08:31 AM | Permalink | Comments (0)

Let me describe to you my typical week...

I work in an office in the South West of the island of Singapore. I have a small cubicle (6 ft x 9 ft), a lot better than what I've had in the past with S___. I have a large desk covering my front, right side and my back. On my upper right are three cabinets where I store my manuals and other stuff. On my rear are cabinets which contains my company T-shirts which I haven't brought home. On my desk are the different CD's for installation, manuals, my PC, phone and other office stuff.

This is my new working world right now. A bit of a change really - for the better, I feel. I don't have the long 16 hour days that I had at S___. By and large, it has been OK - everybody here has made my stay comfortable so far. We eat together during lunch time and talk shop, and gossip (in a babel of English, Malay and Chinese). Except for the language and the strange accent when they talk, they are like any normal Filipino barkada discussing this and that.

I go home between six to seven. By then, it is still bright outside and I normally get off the bus a few stops from my flat. I walk the rest of the way home, buy food and dream of home.

When I get to the flat, I dress up, have a shower and watch TV while eating dinner - wash the plates afterwards, surf the TV with whatever is showing. After a while, I open the aircon, read a book and then finally get to sleep. I don't normally sleep on purpose, most of the time, I sleep over reading a book (or watching TV). a bit boring sometimes.

During the weekends, I do a lot of stuff. I wake up at around six, and immediately do the laundry. By eight, I'd be finished and would dress up and jog to the park. Depending on what's on at TV - I watch till around lunch time and sleep a while if nothing good is on. I wake at around four or five. Have coffee and prepare to take a bath. After taking my bath, I normally ride a bus to go to Orchard Road or Raffles Place. If I go to Orchard, I visit the large Japanese Bookstore (Kashimura or something)and watch a movie if there is anything good. Most of the time, I just walk around and enjoy the ambulance (ambiance ni ERAP, mahal yun!) and look at the people around me.

Posted by batjay at 08:43 AM | Permalink | Comments (4)

"Air Pork"

- the name of a company here in Singapore that imports meat from Australia

Posted by batjay at 08:30 AM | Permalink | Comments (0)

six am news, singapore: a woman at the singapore international airport was complaining to the airport authorities why her scheduled flight to alaska was cancelled. she was so pissed off because the bombings spoiled her long planned vacation.

Posted by batjay at 05:38 PM | Permalink | Comments (0)

Dyaryo,
Roti Prata,
Kape sa umaga.
Tunay na ligaya.

Posted by batjay at 05:37 PM | Permalink | Comments (0)

nandito ako sa singapore, mag-iisang buwan na. naging isang estrangero para makapag-ipon ng konting pera. tama ba itong ginawa ko? sana... sana pagbalik ko sa pilipinas nandoon pa rin ang mga mahal ko sa buhay. sana buhay pa sila. sana may kabuluhan lahat ng ginagawa ko rito. sana...

Posted by batjay at 04:18 PM | Permalink | Comments (0)